Lech Aleksander Kaczyński urodził się 18 czerwca 1949 roku w Warszawie. Ojciec, Rajmund Kaczyński (1922–2005), z zawodu inżynier, był żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem powstania warszawskiego. Matka, Jadwiga z domu Jasiewicz (ur. 1926), z wykształcenia jest filologiem polskim (zawodowo związana z Instytutem Badań Literackich PAN). Przez matkę jest potomkiem rodów szlacheckich Olszowskich, Biskupskich i Kurozwęckich.
Jego brat bliźniak to Jarosław Kaczyński. W 1962 bracia zagrali role Jacka i Placka w ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego „O dwóch takich, co ukradli księżyc” w reżyserii Jana Batorego.
Uczęszczał do XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela w Warszawie. Był absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (studiował w latach 1967–1971). W latach 1971–1997 był pracownikiem naukowym w Katedrze Prawa Pracy Uniwersytetu Gdańskiego. Pracą pt. ‘’Zakres swobody stron w zakresie kształtowania treści stosunku pracy’’ w 1979 uzyskał stopień doktora. Był profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Gdańskiego (1996–1999), a od 1999 zajmował tożsame stanowisko na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
W 1971 przeniósł się do Sopotu. Jesienią 1977 za pośrednictwem brata, Jarosława, nawiązał współpracę z kierowanym przez Zbigniewa Romaszewskiego Biurem Interwencji KOR. Prowadził szkolenia z zakresu prawa pracy dla robotników. Od 1978 działał w Wolnych Związkach Zawodowych. W latach 1978–1980 wraz z Joanną i Andrzejem Gwiazdami prowadził dla robotników wykłady z prawa pracy i historii PRL. Pisywał w niezależnym ”Robotniku Wybrzeża” oraz kolportował wśród robotników pisma “Robotnik” i Biuletyn Informacyjny KSS “KOR”.
W sierpniu 1980 był doradcą Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Jako prawnik był autorem części zapisów porozumień sierpniowych. Był szefem Biura Interwencyjnego, kierownikiem Biura Analiz Bieżących MKS.
W 1981 został delegatem gdańskiego NSZZ “Solidarność” na I Zjazd Krajowy Delegatów związku, wybrano go członkiem komisji programowej. Przewodniczył zespołowi do spraw uregulowania stosunków z PZPR.
W czasie stanu wojennego był internowany w Strzebielinku od grudnia 1981 do października 1982. Od 1983 brał udział w posiedzeniach Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej oraz w pracach tajnej Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ “Solidarność”. Od stycznia 1986 był członkiem TKK, a w latach 1987–1989 sekretarzem Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ “Solidarność”. Od 1985 wchodził w skład regionalnej Rady Pomocy Więźniom Politycznym w Gdańsku.
W drugiej połowie lat 80. był bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy. 16 września 1988 brał udział w rozmowach “Solidarności” z przedstawicielami władz w Magdalence pod Warszawą. Od grudnia owego roku należał do Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie.
Od lutego do kwietnia 1989 brał udział w obradach tzw. podstolików powstałych w powiązaniu z rozmowami Okrągłego Stołu (gdzie zasiadał w zespole do spraw pluralizmu związkowego). Od kwietnia 1989 wchodził w skład Prezydium Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ “Solidarność”.
W maju 1990 został wybrany na pierwszego wiceprzewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ “Solidarność” (kierował praktycznie związkiem w czasie kampanii prezydenckiej Lecha Wałęsy i po jego wyborze na stanowisko prezydenta RP). Zrezygnował z funkcji po przegranej walce z Marianem Krzaklewskim o stanowisko przewodniczącego “Solidarności” w lutym 1991.
Był senatorem I kadencji (1989–1991) i członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Następnie sprawował mandat z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum (nie będąc formalnie członkiem PC).
14 czerwca 2000 został powołany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Jerzego Buzka, zastępując Hannę Suchocką.
W 2001 stanął na czele Prawa i Sprawiedliwości, nowej (współtworzonej z bratem) partii prawicowej, powstałej na bazie dawnego Porozumienia Centrum, jego współpracowników z NIK i MS oraz niektórych secesjonistów z Akcji Wyborczej Solidarność. W tym samym roku uzyskał mandat posła na Sejm IV kadencji z okręgu gdańskiego.
Wiosną 2002 doprowadził do zjednoczenia Prawa i Sprawiedliwości z partią Kazimierza Michała Ujazdowskiego, Przymierzem Prawicy. Był prezesem PiS w latach 2001–2003 (następnie do 2006 pełnił funkcję prezesa honorowego). W związku z objęciem urzędu prezydenta wystąpił z partii podczas II Kongresu Prawa i Sprawiedliwości, który miał miejsce 3 czerwca 2006.
Od 18 listopada 2002 do 22 grudnia 2005 zajmował stanowisko prezydenta miasta stołecznego Warszawy. Złożył mandat na sesji rady miasta 22 grudnia 2005 w przeddzień objęcia urzędu Prezydenta RP. Dopiero 8 lutego 2006 uchwałą zdominowanej przez PiS rady miasta stwierdzono jego wygaśnięcie.
Podczas jego kadencji obchodzono 60. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Przy tej okazji prezydent otworzył w lipcu 2004 Muzeum Powstania Warszawskiego. Za jego prezydentury powstały także wydziały obsługi mieszkańców.
Jednocześnie po wyrzuceniu z klubu PO w radzie miasta Warszawy osób kojarzonych z “układem warszawskim” i założeniu przez nich Samorządowego Klubu Radnych Miasta Warszawy klub ten stał się nieformalnym koalicjantem PiS w radzie (bez jego poparcia nie byłoby możliwe np. zatwierdzanie absolutorium dla prezydenta).
19 marca 2005 jako pierwszy ogłosił swój zamiar wystartowania w wyborach prezydenckich z ramienia PiS, stając się liderem sondaży. Dynamiczna kampania dała mu początkowo bardzo wysokie poparcie.
Jesienią w pierwszej turze wyborów prezydenckich zajął drugie miejsce po Donaldzie Tusku, otrzymując 33% głosów. W ostatniej rozgrywce prezydent Warszawy zdobył poparcie środowiska Radia Maryja, Samoobrony oraz PSL.
Ostatecznie Lech Kaczyński wygrał wybory. W drugiej turze z 23 października 2005 otrzymał 8,257,468 głosów, co stanowiło 54,04% głosujących.
Kadencja Prezydenta RP rozpoczęła się 23 grudnia 2005 i zakończyła się z chwilą śmierci w katastrofie lotniczej 10 kwietnia 2010. Obowiązki konstytucyjne Prezydenta RP przejął marszałek Sejmu Bronisław Komorowski.
Maria Helena Kaczyńska (ur. 21 sierpnia 1942 roku) to córka Lidii z domu Piszczako i Czesława Mackiewiczów. Jej rodzina po II wojnie światowej została repatriowana z Wilna. Czesław Mackiewicz walczył w Armii Krajowej, jeden z jego braci – w szeregach II Korpusu gen. Władysława Andersa pod Monte Cassino, zaś drugi brat został zamordowany przez NKWD w Katyniu.
Była magistrem nauk ekonomicznych. Studiowała handel zagraniczny w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie w latach 1961–1966. Znała język angielski i francuski oraz w mniejszym stopniu język hiszpański i rosyjski.
Po ukończeniu studiów podjęła pracę w Instytucie Morskim w Gdańsku. Swojego męża poznała w 1976. Dwa lata później pobrali się. W 1980 na świat przyszła ich jedyna córka Marta. Maria Kaczyńska po urlopie macierzyńskim zarabiała jako korepetytor i tłumacz.
Jako Pierwsza Dama uczestniczyła w imieniu prezydenta w wielu uroczystościach międzynarodowych, reprezentując ‘’de facto’’ głowę państwa polskiego. 1 lutego 2006 podjęła w Pałacu Prezydenckim księżniczkę Annę.
Objęła patronat nad wieloma akcjami dobroczynnymi (m. in. Galą charytatywną z okazji 60-lecia Funduszu Narodów Zjednoczonych na Rzecz Dzieci UNICEF).
9 listopada 2006 została matką chrzestną pierwszego polskiego samolotu myśliwskiego typu F-16 “Jastrząb”.
W lutym 2007 opowiedziała się za pozostawieniem Doliny Rospudy w nienaruszonym stanie.
8 marca 2007 podpisała się pod apelem kobiet mediów do parlamentarzystów o pozostawienie bez zmian zapisu konstytucji w dziedzinie ochrony życia, co wywołało gwałtowną krytykę o. Tadeusza Rydzyka.
8 czerwca 2007 podejmowała na Helu małżonkę prezydenta George’a W. Busha – Laurę Bush.
22 października 2007 pani prezydentowa wzięła udział w obchodach 30-lecia Instytutu “Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”, które Prezydent RP objął honorowym patronatem. Uroczystość odbyła się w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
W grudniu 2009 roku pomogła ubogiej rodzinie z województwa warmińsko-mazurskiego w ramach akcji Szlachetna Paczka.
Maria Kaczyńska zginęła 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem. Jej ciało zostało zidentyfikowane po rozpoznaniu lakieru na paznokciach, ubrania i obrączki z wygrawerowanym imieniem jej męża.
13 kwietnia 2010 roku trumna z ciałem Marii Kaczyńskiej została przewieziona samolotem z Moskwy do Warszawy i wystawiona wraz z trumną męża w Sali Kolumnowej Pałacu Prezydenckiego.
