Ekonomiści z nowojorskich Federalnych Rezerw doszli do wniosku, że kontrowersyjne prawo z 2005 roku, popierane przez banki i kompanie kredytowe, przyczyniło się do utraty domów przez ponad 200,000 rodzin i zaostrzyło kryzys pożyczek hipotecznych udzielanych osobom ze słabą historią kredytową.
Obrońcy konsumenta walczyli przeciw prawu, które utrudniało osobom indywidualnym bankructwo z długów na kartach kredytowych. Niemożność eliminacji długów sprawiła, że kredytobiorcy nie byli w stanie spłacać pożyczek hipotecznych.
Foreclosures przyczyniły się do spadku cen nieruchomości, co mogło spowodować dodatkowe odbieranie domów przez banki. Kiedy wartość domu spada poniżej pożyczki hipotecznej, właściciel nie ma szans na pozbycie się długu poprzez sprzedaż domu.
Prawo o bankructwie z 2005 roku zostało poparte przez przedstawicieli obu partii. W Senacie osiemnastu demokratów, w tym obecny wiceprezydent Joe Biden – wówczas senator z Delaware – poparło ustawę wraz ze wszystkimi republikanami. Biden reprezentował stan zdominowany przez instytucje kredytowe. Jego syn, Hunter, był członkiem ekzekutywy MBNA, obecnie należącego do Bank of America. W czasie debaty na temat ustawy Hunter Biden był konsultantem MBNA.
Ówczesna senator z Nowego Jorku, obecnie sekretarz stanu Hillary Clinton, nie brała udziału w głosowaniu, ponieważ jej mąż przechodził w tym dniu operację serca. Senator Clinton była zwolenniczką wcześniejszych wersji ustawy o bankructwie.
Barack Obama, w tym czasie senator, głosował przeciw ustawie.
Prawo z 2005 roku znacznie utrudniło występowanie z wnioskiem o bankructwo i poważnie ograniczyło możliwość redukcji długu na kartach kredytowych.
Równocześnie banki od dawna mogły zwiększać dług indywidualnego konsumenta poprzez retroaktywne podwyżki stopy procentowej. W ten sposób pożyczkobiorca, który zaciągnął dług na kartach kredytowych na niski procent, niespodziewanie dowiadywał się, że jest winny znacznie więcej z powodu wyższego oprocentowania. Praktyki te zniesiono reformą zatwierdzoną w 2009 roku. Reforma, która miała chronić interesów konsumenta, w rzeczywistości nic nie pomogła osobom indywidualnym. Większość kompanii kredytowych podniosła oprocentowanie na kartach i wprowadziła dodatkowe opłaty za usługi.
Choć ekonomiści z nowojorskiego Fed zauważyli, że w momencie wprowadzenia ustawy bez trudu można było przewidzieć wzrost foreclosure, to jednak nie wezwali do zniesienia tego prawa. Wyszli bowiem z założenia, że wiedząc, iż pozbycie się długu z kart kredytowych za pomocą bankructwa jest praktycznie niemożliwe, konsumenci przestaną zaciągać pożyczki.
(HP – eg)
