O czym powinni wiedzieć adopcyjni rodzice

Sandra została zaadoptowana przez dwoje kochających rodziców, gdy miała sześć lat. Z pozoru wszystko wyglądało normalnie – przyjaciele i znajomi rodziny odbierali Sandrę jako grzeczną, miłą i zawsze uśmiechniętą dziewczynkę. Ale wewnątrz rodziny sytuacja wyglądała inaczej. Sandra testowała limit wytrzymałości rodziców, niszczyła wszystko wokół siebie, nie umiała nawiązać bliskiego kontaktu, pastwiła się nad rodzinnym psem, kradła duże ilości jedzenia i chowała je pod łóżkiem i w szafie. Miała tak jakby dwie twarze – łagodna i przymilna, łatwo nawiązująca kontakt z nieznajomymi i ta ostra, obca, nieposłuszna, impulsywna i nieprzewidywalna dziewczynka. Pierwsze kroki w nowym domu Rodzice adopcyjni z otwartymi ramionami i wielkim sercem oczekują momentu przyjścia do domu dziecka, które gdzieś tam, w okrutnym świecie było skrzywdzone i odrzucone. Z wielką radością, motywacją i niepokojem oczekują na moment otwarcia nowego rozdziału w życiu nowego członka rodziny. Chcą dać wszystko, co tylko mogą, by wymazać ból odrzucenia i zapewnić szczęśliwe dzieciństwo w nowej rodzinie. Gdy pierwsze euforyczne chwile połączenia rodziny są już za nimi, zderzają się z brutalną rzeczywistością. Muszą włożyć wiele pracy, poświecenia i cierpliwości, by spełnić obietnicę miłości. Tak jak każda matka i ojciec, rodzice adopcyjni uczą się dziecka, dojrzewają z nim, poznają jego potrzeby i emocje. Nikt przecież nie urodził się matką lub ojcem. Uczymy się rodzicielstwa poprzez doświadczanie go. Tym bardziej bohaterstwem jest uczenie się bycia rodzicem dla dziecka adoptowanego. Niestety, rodzice adopcyjni zbyt często bez wystarczającego wsparcia borykają się z narastającymi problemami, gdy dziecko zaczyna stwarzać trudności. Bo każde adoptowane dziecko ma swoja historię, w której trauma odrzucenia gra pierwsze skrzypce. Nieważne, czy zostało utulone w ramionach adopcyjnej matki zaraz po porodzie, czy spędziło pierwsze lata w sierocińcu. Każde z nich miało zaburzoną najważniejszą, pierwszą więź z biologiczną matką. Zaburzona więź Bardzo ważne jest zrozumienie tego, że dziecko adoptowane przeżyło wielką stratę, nie tylko rodziców biologicznych, ale i więzi rodzinnych, które miało z dalszymi krewnymi lub dotychczasowymi opiekunami. Poczucie żałoby po zamknięciu poprzedniego rozdziału w życiu może być obezwładniające zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców adopcyjnych. Reakcje dziecka są bardzo indywidualne i mogą obejmować zwiększoną drażliwość, zmiany w wadze ciała, płacz, nerwowość, nadpobudliwość ruchową, lgnięcie fizyczne do opiekuna lub do obcych ludzi, narzucanie się o uwagę opiekuna, a także agresję. Drugim problemem, z jakim dziecko może się borykać jest ból odrzucenia. Lęk przed ponownym odrzuceniem, poczucie, że jest niewystarczająco “dobre”, by być kochane i chciane. Lęk może objawiać się testowaniem limitu wytrzymałości rodziców adopcyjnych. Dziecko może być nieposłuszne, krnąbrne, zbyt lgnące, szukające aprobaty, nerwowe i wybuchające płaczem przy najdrobniejszej rozłące z rodzicem. Więź i przywiązanie Gdy niemowlę jest głodne, sygnalizuje to płaczem. Rodzic rozpoznaje jego potrzebę. Matka podnosi dziecko, koi i przytula, oferuje komfort i karmi. Potrzeby dziecka są spełnione i czuje ono, że jest bezpieczne w świecie, gdzie wszyscy mogą być darzeni zaufaniem. Poprzez powtarzanie tego cyklu dziecko rozwija zaufanie i więź z rodzicem oraz poczucie, że świat jest bezpieczny. Czasami jednak ten cykl jest zaburzony i dziecko nie rozpoznaje świata jako bezpiecznego miejsca. Jeśli rodzic jest chory, niedostępny przez jakiś czas, uzależniony, nie reaguje na potrzeby dziecka – wówczas dziecko może rozwinąć reaktywne zaburzenie przywiązania. Nie ma zaufania do innych, jest osamotnione i odrzucone. Tożsamość Dzieci adoptowane mogą zmagać się z ustanowieniem swojej tożsamości. Szczególnie nastolatki zastanawiają się, dlaczego były oddane do adopcji. Młodzi ludzie mogą być pochłonięci pytaniami dotyczącymi biologicznej rodziny, zastanawiać się, jak wyglądali biologiczni rodzice, jak się zachowywali, jak żyli i co sobą reprezentowali. Do tego czasem dołącza poczucie winy, ponieważ nastolatki mogą czuć, że w jakiś sposób “zdradzają” lub ranią rodziców adopcyjnych swoim zainteresowaniem lub wręcz próbami odnalezienia biologicznych korzeni. Najlepszym rozwiązaniem jest szczera rozmowa o pochodzeniu dziecka i zapewnienie go, że to od niego zależy, czy będzie szukało kontaktu z biologiczną rodziną. Dar życia i miłości Sandra przeszła przez trudny okres adaptacji i nawiązała głębokie więzi z rodzicami. Tak jak wiele innych dzieci otrzymała wielki dar normalnego życia. Jej rodzice otrzymali wsparcie i profesjonalną pomoc w najtrudniejszych chwilach. Ci dzielni i pełni miłości ludzie nie boja się mówić o trudach i zmaganiach, z jakimi rodzice adopcyjni walczą na co dzień. To są tematy, o których trzeba mówić, bo wiedza niesie za sobą pozytywne rozwiązania. I zmniejsza poczucie osamotnienia w walce o dobro dziecka. Katarzyna Pilewicz Ph. D, LCPC, CADC doktor psychologii i specjalista od uzależnień. Ukończyła Adler University w Chicago w dziedzinie psychologii klinicznej. Doktorat obroniła w Walden University zajmując się wpływem psychologii pozytywnej na poprawę stanu psychiki człowieka. Autorka licznych publikacji popularnonaukowych w dziedzinie psychologii i higieny psychicznej w amerykańskim wydaniu Magazynu „Polonia” i w “Dzienniku Związkowym” w Chicago. Prowadzi swoją klinikę w dwóch lokalizacjach na przedmieściach Chicago, gdzie prowadzi psychoterapię dla młodzieży oraz dorosłych z problemami natury psychologicznej, pomagając w powrocie do wyższej jakości życia. 405 Lake Cook Rd., Suite 203, Deerfield, IL, 60015 911 N. Plum Grove Rd., suite C, Schaumburg, IL, 60173 Tel. (847) 907 1166 Email: [email protected] www.psychologicalcounselingcenter.com Psychological Counseling Center prowadzi konsultacje i porady dla osób zmagających się z problemami natury psychologicznej. Pomożemy zredukować stres, lęki i depresję. Wskażemy właściwe rozwiązania. Ukierunkujemy cię na odnalezienie siebie i twojej drogi życiowej. Po konsultację dzwoń: (847) 907-1166. Nowa grupa dla rodziców:  POZYTYWNE RODZICIELSTWO. W komfortowej atmosferze, pełnej poufności i wzajemnego wsparcia omawiamy trudne sytuacje i problemy, by znaleźć proste rozwiązania. Zrozum zachowanie swojego dziecka! Działaj na jego korzyść! Program oparty jest na zasadach nauk Alfreda Adlera. Po informacje dzwoń: (847) 907-1166