Szef działu kontrterroryzmu przy Białym Domu John Brennan powiedział, że Navy Seals przystąpili do akcji z nadzieją na schwytanie Osamy bin Ladena żywcem, lecz mieli polecenie zabicia terrorysty w razie zbrojnego oporu. „Ponieważ bin Laden stawiał opór, to musiał zginąć. Nie mogliśmy pozwolić na to, by ginęli nasi ludzie”.
Brennan opisał scenę z ostatnich chwil bin Ladena. Stwierdził, że lider al-Kaidy użył jedną ze swych żon jako tarczy. Szef kontrterroryzmu nie odpowiedział na pytanie dziennikarzy, czy bin Laden zginął z bronią w ręku, czy też chował się za swymi ludźmi. Z raportu Associated Press, w którym powołano się na sprawozdanie osoby obserwującej tę operację, wynika, że lider terrorystów strzelał do amerykańskich żołnierzy.
Ciągle nie znamy odpowiedzi na pytanie, jak to się stało, że bin Laden był w stanie tak długo przebywać w jednym miejscu. Zawsze mówiono, że zmieniał miejsce pobytu co kilka miesięcy i krył się w afgańskich pieczarach. Nie wiadomo, czy i kto z władz pakistańskich wiedział do kogo należy potężna, ogrodzona wysokim płotem rezydencja w garnizonowym miasteczku Abbottabad, położonym niedaleko Islamabadu.
„Badamy każdą możliwość. Jest rzeczą nie do pojęcia, że bin Laden nie był specjalnie chroniony i mógł tak długo przebywać w tym kraju. Nie chcę spekulować, kto mu pomagał”.
Brennan opisał „bardzo napiętą” scenę w Białym Domu, gdzie operację w rezydencji lidera al-Kaidy obserwowano na żywo. „Okres między początkiem ataku, a potwierdzeniem śmierci bin Ladena przeżywano w głębokim napięciu. Tym większym że przed atakiem nie byliśmy w stu procenach pewni, czy bin Laden znajduje się wewnątrz”. Jego śmierć Brennan uważa za strategiczną porażkę al-Kaidy. Organizację tę porównuje do „zranionego tygrysa, który ciągle oddycha, osłabionego, lecz z ostrymi pazurami”.
Zgładzenie bin Ladena w jego pakistańskiej fortecy negatywnie zaważy na stosunkach Stanów Zjednoczonych z Pakistanem. „To małżeństwo skończy się tak, jak się zaczęło, wśród dwuznaczności zobowiązań Pakistanu do współpracy i poparcia USA, a rzeczywistością, która sugeruje coś całkiem przeciwnego. Kazano nam wierzyć, że bin Laden żyje w pieczarze w górach odizolowanych od cywilizowanego świata… Jest całkiem logiczne to, że korzystał z pomocy wielu ludzi, którzy umożliwili mu mieszkanie w komforcie i do niedzieli w bezpieczeństwie”, mówi ekspert ds. terroryzmu z Georgetown University, Bruce Hoffman.
Były rzecznik Departamentu Stanu, P.J. Crawley, przypomina wypowiedź Hillary Clinton z października 2009 roku. Sekretarz stanu już wtedy wątpiła w zapewnienia, że nikt z pakistańskich władz nie wie, gdzie przebywa bin Laden.
Na wieść o akcji w Abbottabad pakistańcy liderzy usiłowali zrobić dobrą minę do złej gry. Przygotowanie oficjalnego oświadczenia zabrało im aż 6 godzin. Ostatecznie zapewnili, że liderzy polityczni, parlament, instytucje państwowe i cały naród są jednomyślni, jeśli chodzi o eliminację terroryzmu.
Dla nikogo nie jest niespodzianką, że część pakistańskiego wywiadu popierała ideologicznie i wspomagała Taliban.
Na Kapitolu ustawodawcy zastanawiają się nad sensem wysyłania finansowej pomocy do silnie podejrzanego partnera. „Zanim wyasygnujemy następnego centa, musimy mieć pewność, że Pakistan stoi po naszej stronie w walce z terroryzmem. Dopóki Kongres i amerykańskie społeczeństwo nie przekonają się, że rząd Pakistanu nie chroni terrorystów, pomoc finansowa dla tego kraju powinna być wstrzymana”, powiedział sen. Frank Lautenberg, demokrata z Nowego Jorku.
O zrywaniu stosunków dyplomatycznych nie ma na razie mowy. „Obie strony nie chcą zrywać współpracy w zakresie kontrterroryzmu i dzielenia się informacjami wywiadu, gdyż nadal przynoszą pożądane efekty”, powiedział przedstawiciel Departamentu Stanu.
(HP – eg)
