Redakcja
"Byłem u ciebie w te dni, Fryderyku" to tytuł programu poetycko-muzycznego, prezentowanego w Teatrze Chopina w ostatnią niedzielę.
Chciałoby się rzec, że "Chopiniana" nadal trwają, choć dwusetną rocznicę urodzin Chopina celebrowaliśmy w 2010 roku.
Teatr Chopina – ten sławny bunkier artystyczny – znów przypomniał Polonii, że Fryderyk Chopin wciąż zachwyca swym talentem i niezwykłością.
Koncert zorganizowało Chicago Chopin Society. Czasu było niewiele. Nie było wielkich przygotowań ani prób. Dwóch znanych artystów: Stanisław Wojciech Malec i Jarosław Gołembiowski postanowiło wtargnąć do teatru z Chopinem. I udało się. Tacy artyści nie zawodzą. Snop świała oświetlił scenę. Spektakl się rozpoczął.
Piszący te słowa witał gości, przybliżył też w skrócie artystyczne curriculum vitae Chopina.
Chopin to wirtuoz i kompozytor, to poeta fortepianu, to niemal nasze uczulenie narodowe. Pojawił się jak meteor, gdy Polska była w niewoli, i krzepił serca polskie wraz z innymi twórcami. Gdy wyjechał z Polski, miał zaledwie 20 lat, był już jednak geniuszem muzycznym. Przywiózł do Paryża swój talent i polską duszę przesiąkniętą muzyką, zwyczajami i obrzędami ludowymi.
Jego debiut paryski był sensacją. Zachwycano się sposobem gry i niezwykłą wirtuozerią.
Chopin znał działaczy Wielkiej Emigracji, skupionej w hotelu Lambert. Przyjaźnił się z Mickiewiczem, który uwielbiał jego muzykę. Gdy Fryderyk grał, Mickiewicz płakał, a potem dziękował artyście.
Znamy życie Chopina, jego dole i niedole, jego sławny romans z francuską pisarką George Sand. Mimo że arysta umarł mając zaledwie 39 lat, zdążył stworzyć wiekopomne dzieła, które wciąż zadziwiają świat. Prawdą jest powiedzenie, że bogowie umierają młodo.
Na scenie pojawili się artyści wieczoru: Stanisław Wojciech Malec i Jarosław Gołembiowski.
Malec jest aktorem wybitnym. W ciągu 20 lat kariery artystycznej w Polsce zagrał ponad 200 znaczących ról w różnych teatrach. Jest hipnotyzerem publiczności. Rozumie teatr jako syntezę wielu sztuk: słowa, myśli i obrazu. Wszyscy znamy go ze wspaniałych kreacji kabaretowych w Chicago. Wojciech to indywidualność, talent, perfekcja, osobowość, dynamizm, ekspresja i ogromny entuzjazm.
Jarosław Gołembiowski to kompozytor i krytyk muzyczny, związany z wieloma organizacjami: Chicago Chopin Society, Polish Arts Club of Chicago, Chicago Music Teachers Association, Chicago Composers Forum, Kongres Polonii Amerykańskiej. Pracuje nad doktoratem.
Widowisko się rozpoczęło. Wojciech Malec recytował "Wigilię" Wandy Chotomskiej. Czynił to z ogromnym rozrzewnieniem. Potem było "Spotkanie z matką" Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Słowa i sposób interpretacji rozrzewniały wszystkich. A dodatkowo na ekranie pojawiały się ogromne zdjęcia polskiego sielskiego pejzażu. Był "Pianista" Władysława Szpilmana i zdjęcia zburzonej Warszawy. Potem wiersz Janusza Kopcia "Przy grobie Chopina", następnie "Spotkanie" Jarosława Iwaszkiewicza. Bardzo podobały się "Pejzaże ciszy" Joanny Bielobradek. Wtedy na ekranie pojawiła się postać Jana Pawła II.
Nie zabrakło utworów Artura Oppmana, Wojciecha Popkiewicza. "Fortepian Chopina" Cypriana Kamila Norwida był wielkim popisem Malca. Każdy gest, każdy ruch, każde spojrzenie aktora, to wszystko było wielkim teatrem. Malec przeszedł sam siebie. Recytował doskonale, z wielkim aktorstwem i ogromnym kunsztem.
Oczywiście akompaniował Jarosław Gołembiowski, czynił to perfekcyjnie. Słychać było – to ciszej, to głośniej – scherza, nokturny, mazurki, preludia, etiudy, polonezy. Wydawało się jakby Chopin był z nami.
Przedstawienie zapadło głęboko w serca widzów.
"Dobry wieczór, monsieur Chopin,
Jak pan tutaj dostał się?
Ja przelotem z gwiazdki tej.
Być na ziemi to mi lżej".
(K.I. Gałczyński)
Janusz Kopeć
–––––––––––––––––
Program został przedstawiony w grudniu 2010 w Art Gallery Kafe i w lutym 2011 w DiDi.
