Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
Reklama
sobota, 4 stycznia 2025 23:44

Song and Dance Theater Wici – to już 50 lat!

Niechaj Wici was zachwyci! – pod takim hasłem, stworzonym przez polskiego znanego artystę Andrzeja Rosiewicz, z którym zespół współpracował, Teatr Pieśni i Tańca „Wici” z Chicago od wielu lat propaguje swoją działalność! Natomiast w 2025 roku zespół organizuje nieco już spóźniony jubileusz 50-lecia swojego istnienia, który będzie znakomitą okazją do zaprezentowania jego dorobku, podsumowania osiągnięć. Będzie to też okazja do wspomnień o osobach zasłużonych dla jego powstania i rozwoju „Wici” – znanych postaciach z działalności kulturalnej i społecznej na rzecz Polonii.
Downtown Chicago. Tancerki Wici na ulicach miasta (zdjecia do kalendarza Dziennika Związkowego)

Zaproszenie na obchody jubileuszu 26 i 27 kwietnia

Jubileuszowe obchody to także promocja polskiej kultury, nie tylko ludowej, oraz tożsamości narodowej i umacniania więzi z ojczyzną przodków. Najważniejsze wśród zaplanowanych uroczystości to koncert i bankiet. Jubileuszowy koncerty zespołu odbędzie się 26 kwietnia 2025 r. o godz. 7:30 pm w Theater Performance, North Shore Center for the Performing Arts, 9501 Skokie Blvd, Skokie IL 60077. Nastepnego dnia, 27 kwietnia odbędzie się elegancki bankiet z przedstawicielami Polonii amerykańskiej, lokalnych władz i środowiska artystycznego.

Artystyczny dorobek Teatru Pieśni i Tańca „Wici” jest wśród Polonii bardzo znany. Jednak największym sukcesem zespołu, oprócz osiągnięć artystycznych, jest wykształcenie nie tylko ponad 10 tys. absolwentów, głównie potomków naszych rodaków – emigrantów, ale też wielu rodowitych Amerykanów, zauroczonych Polską i jej kulturą. Dotychczas zespół dał ponad 2000 koncertów dla publiczności, m.in w USA, w Kanadzie, w Ameryce Południowej, a także na scenach europejskich.

Teatru Pieśni i Tańca „Wici” jest światowym przedstawicielem organizacji CIOFF pod patronatem UNESCO. Wielokrotnie występował w Rzeszowie w ramach Światowego Festiwalu Polonijnych Zespołów Folklorystycznych. Zespół szczyci się też współpracą z profesjonalnymi instytucjami artystycznymi — baletowymi i operowymi. Za przygotowanie grup tanecznych odpowiedzialna jest dyrektor artystyczna Magdalena Solarz oraz choreografowie: Anna Strojny, Kinga Wojdyła-Podstawska, Jakub Kacala, Klaudia Jasinski, Iwona Polek, Becky Lenart i Jason Stratton, zaś za przygotowanie i kierownictwo muzyczne — Jarek Sokołowski. W historii „Wici” zasłużonych osób było znacznie więcej i trudno je wszystkie wymienić, dlatego wspomnijmy tylko jedynie o te, które w największym stopniu przyczyniły się do powstania i rozwoju zespołu oraz nadały mu obecny kształt i charakter.

Teatr Pieśni i Tańca „Wici” został założony w 1972 roku, a już w 1974 roku zdobył najwyższe trofeum na Światowym Festiwalu Polonijnych Zespołów Folklorystycznych w Rzeszowie, natomiast w 1977 roku otrzymał nagrodę im. Oskara Kolberga, przyznaną za promowanie twórczości i działań na rzecz kultury ludowej za granicą. Od tego czasu zespół prezentuje wysoki poziom artystyczny, oryginalne choreografie polskich tańców i obrzędów. Jego założycielem oraz pierwszym reżyserem był ks. Bronisław Wojdyła, a choreografem Mieczysław Wojdyla. Kierownikiem muzycznym Kazimierz Łabno, profesor muzyki i śpiewu, absolwent chicagowskiego konserwatorium, autor muzycznych opracowań spektakli takich jak: Wesele rzeszowskie, Wianki, Sobótka Świętojańska z tańcami krakowskimi,Taniec księżycowy, Taniec orłów, Taniec czarownic. Była to działalność pionierska wśród Polonii, bowiem nikt wcześniej tak ambitnych i dalekosiężnych celów nie stawiał. Ks. Bronisław Wojdyła zmarł 25 stycznia 2024 r. w Chicago.

W 1974 roku do Zespołu Rzeszowiaków trafiła młoda 19-letnia, będąca na wakacjach – Magdalena Solarz, która nie tylko zespole „Wici” pozostaje do dziś, ale od 40 lat jest jego choreografem i dyrektorem artystycznym.

Początkowo zespół „Rzeszowiacy” skupiał się na programach opartych o folklor z regionów południowo-wschodniej Polski. Dzięki współpracy z wybitnymi choreografami, muzykami, etnografami i badaczami polskiego folkloru i tradycji udało się zachować oryginalność oraz wysoki poziom artystyczny prezentowanych widowisk. I tak pozostało do dziś, czego dowodem są liczne nagrody zdobywane na festiwalach międzynarodowych i krajowych (amerykańskich). Ciekawostką jest nieco zapomniany epizod z 1976 roku, kiedy to członkowie zespołu wraz z księdzem Wojdyłą wzięli udział w znanej komedii Sylwestra Chęcińskiego „Kochaj albo rzuć”, zapewniając ekipie filmowej znaczącą pomoc, nie tylko organizacyjną. Warto nadmienić, że tytuł tej znanej, kultowej komedii, do dziś trafnie opisuje panujące wśród Polonii stosunki społeczne i zawodowe.

Magdalena Solarz to kontynuatorka idei działającego w II Rzeczypospolitej Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” (ZMW RP Wici). Organizacja ta, związana z ruchem ludowym utożsamianym z Wincentym Witosem, aktywnie wspierała działalność oświatową i wychowawczą uniwersytetów ludowych prowadzonych przez Zofię i Ignacego Solarzów (Magdalena to kolejne pokolenie tej zasłużonej dla polskiej kultury i oświaty rodziny). Więcej o dziedzictwie Solarzów znajdziemy w artykule https://trybuna.info/opinie/o-solarzach-i-szkolach-ludowych oraz pamiętnikach pt: „Zofia Solarzowa – zycie spełnione” red. Andrzeja Sowy, wydanych przez Stowarzyszenie Promni z Warszawy. Gorąco polecamy lekturę! Gwoli wyjaśnienia źródłosłowu – „wici” to pęki łoziny lub powrozów w dawnej Polsce rozsyłane przez króla do swoich podwładnych za pomocą posłańców, później też uniwersały królewskie zwołujące pospolite ruszenie, np. w celu wspólnej obrony. Obecnie „wici” to w przenośni komunikaty przekazywane do wybranej społeczności, informujące o ważnych dla niej sprawach.

Działalność Solarzów to epopeja niezależnej demokratycznej oświaty ludowej – w znaczeniu orkanowskim, grundtvigowskim, a nie PRL-owskim, kiedy to pojęcie ludowości zostało całkowicie wypaczone. Idee owe, będące podstawą sukcesu społeczeństw skandynawskich, popularyzowane przez Solarzów w czasach II RP, zasługują na pamięć szczególną, a nawet reaktywowanie, bo są ponadczasowe. Można więc przyjąć, że zespół, który z inicjatywy Magdy Solarz zmienił nazwę na Teatr Pieśni i Tańca „Wici” jest w dużej mierze kontynuatorem tych idei, rozumianych jako wspólnota nauczycieli i uczniów, tworząca tzw. szkoły dla życia, mające na celu wyrównywanie szans, zachowanie tożsamości, kultury ludowej, poezji, stylu życia itd.

Zespół, po zmianie nazwy na Teatr Pieśni i Tańca „Wici”, dzięki inicjatywom jego dyrektorki, poszerzył znacznie repertuar, podejmując współpracę z takimi instytucjami, jak International Music Theater i Twin Cities Ballet, zapewniając oprawę artystyczną do oper narodowych Straszny Dwór i Halka, baletów Dziadek do Orzechów, Jeziora Łabędziego oraz operetek Baron Cygański i Zemsta Nietoperza. Od wielu lat współpracuje również z Paderewski Symphony Orchestra (PaSO), z którą występował w wielu teatrach i produkcjach m. in. w Chicago Symphony Orchestra Hall oraz w Washington D.C.

Prezentując w swoim repertuarze piękną kulturę polską, nie tylko ludową, zespół „Wici” wzbogaca kulturę amerykańską o walory polskiej bogatej sztuki etnicznej. Szerzej o działalności zespołu „Wici”, jego historiii, osiągnięciach oraz prezentowanym repertuarze można znaleźć pod adresem: www.wicisonganddance.com; jest też wymieniony na liście Organizacji Polonijnych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego: https://www.gov.pl/web/polonia/organizacje-polonijne, pod numerem 2356.

Od 1983 roku Teatr Pieśni i Tańca „Wici” stał się reprezentacyjnym zespołem Związku Narodowego Polskiego (Polish National Alliance, PNA), największej polonijnej organizacji bratniej pomocy, pod której mecenatem pozostaje do dziś. Działalność zespołu cieszy się ogromnym uznaniem wśród społeczności polonijnej, a na jego zajęcia, próby i koncerty uczęszcza wiele grup wiekowych – począwszy od grup 5+ (szkoła Wici), a skończywszy na bardzo popularnej grupie artystów – weteranów. Celem „Wici” jest propagowanie polskich tradycji, kultury i sztuki ludowej, upowszechnianie idei współpracy między społeczeństwami, umacnianie świadomości narodowej i kulturowej, a także wspieranie osób i organizacji podejmujących takie działania na tym polu wśród nas rodaków.

Autor niniejszego artykułu – także wychowanek Zofii Solarzowej, babci i przewodnika artystycznego Magdaleny Solarz, oraz Ludowego Zespołu Artystycznego Promni z Warszawy, miał ogromną przyjemność uczestniczyć w zajęciach i koncertach zespołu w latach 1987-88 (wówczas jeszcze Rzeszowiacy), a wśród tancerzy spotkał tam swoich wychowanków – członków zespołu „Powiślanie” z Czernina k. Sztumu; jeden z nich pełnił nawet obowiązki choreografa. Związki autora z kulturą ludową datują się od lat 70. ub. wieku. Swoje doświadczenie w pracy kulturalnej zdobywał u boku Zofii Solarzowej (zwanej przez wychowanków Chrzestną, Babulą), podobnie jak Magdalena Solarz w czasie jej pobytu w Białym Dunajcu, a potem w okresie budowania zespołu Promni przy SGGW w Warszawie. Związki „Wici” z zespołem Promni pozostają żywe do dziś. To wychowankowie Zofii Solarzowej – dziś już zaawansowani wiekowo weterani, dla upamiętnienia wspólnego dorobku, założyli Stowarzyszenie Promni, aby podtrzymać tradycje wspólnej pracy dla rozwoju i krzewienia kultury ludowej – nie tylko w Polsce. Stowarzyszenie wydało 4 tomy twórczości Zofii Solarzowej, Obecnie ogniwem łączącym wychowanków Promni z Teatrem Pieśni i Tańca Wici jest niewątpliwie Magdalena Solarz, osoba niezwykle zasłużona dla obu społeczności – w Polsce i w Chicago.

Obchody 50-lecia działalności to doskonała okazja do zaprezentowania dorobku artystycznego „Wici”, zwiększenia zainteresowania kulturą polską, nie tylko w środowisku Polonii, ale też podsumowania dotychczasowych osiągnięć, których nie sposób tu wszystkich wymienić, a było ich naprawdę wiele. Najistotniejsze jest jednak to, że praca, jaką wykonują „Wici”wśród naszych rodaków w USA od lat 70. ubiegłego wieku, zasługuje na szczególne uznanie oraz zrozumienie i wsparcie, nie tylko władz PNA, ale też odpowiednich władz w Polsce. Warto o tym pamiętać, a Wici niech zachwycają widzów na całym świecie przez co najmniej następne 150 lat!

Wraz z gratulacjami z okazji Jubileuszu 50-lecia działalności, przekazuję wyrazy głębokiego szacunku i uznania,

Ireneusz Łazarski z Warszawy
wychowanek Zofii Solarzowej,
członek zespołów: Promni, Powiślanie i Rzeszowiacy,
absolwent Georgetown University w Washington D.C.

 

Zdjęcia: Archiwum WICI


Grupa dorosła w mazurze kompozycji Wojciecha Kilara i choreografii Magdaleny Solarz

Koncert z orkiestrą symponiczną PaSO. Tańce hiszpańskie

Tance amerykańskie na międzynarodowym festiwalu w Brazyli

Polonez w strojach żywieckich

Adam i Hania Balchan: przyszłość Wici w strojach Beskidu Śląskiego

Tańce krakowskie

Koncert w gościnnym teatrze na Florydzie

Łowicz w wykonaniu grupy drugiej reprezentacyjnej

Tańce z lat dwudziestych na zamówienie Glennallen Oprah House

Downtown Chicago. Tancerki Wici na ulicach miasta (zdjecia do kalendarza Dziennika Związkowego)

Tańce amerykańskie na międzynarodowym festiwalu w Bułgarii

Para amerykańska – Międzynarodowy Festiwal w Kolumbii – pierwsza nagroda wśród 40 innych zespołów dla Magdaleny Solarz za choreografię


Podziel się
Oceń

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama