PAP
Ponad 500 tys. migrantów latynoamerykańskich usiłowało przeprawić się w 2023 roku przez gęstą dżunglę Darien oddzielającą Panamę od Kolumbii, dwukrotnie więcej, niż w roku poprzednim – poinformowała organizacja Lekarze bez Granic. Migranci usiłują dostać się przez Amerykę Środkową i Meksyk do Stanów Zjednoczonych.
Organizacje humanitarne mówią o jednym z największych kryzysów humanitarnych w regionie i na świecie. Do naturalnych niebezpieczeństw w zajmującej 5 tys. km2 dżungli dochodzą różnego rodzaju akty przemocy ze strony zorganizowanych grup przestępczych, które kontrolują szlak migracyjny.
Migranci muszą przeprawiać się przez rzeki pod prąd, przechodzić przez błota, strome zbocza i przepaści. „Kto tam padnie, już nie wstaje” – powiedział jeden z migrantów. Wskazał, że w każdej chwili mogą zostać zaatakowani przez przestępców i w najlepszym wypadku okradzeni ze wszystkiego: plecaków, telefonów komórkowych, pieniędzy. Kobiety bywają gwałcone. Dochodzi do porwań.
Według organizacji humanitarnych najwięcej migrantów pochodzi z Wenezueli, Ekwadoru i Haiti, a co najmniej 20 proc. z nich to nieletni. Całe rodziny opuszczają swoje kraje ze względu na biedę, w poszukiwaniu lepszego życia. „Jest wiele cierpienia, wiele odczłowieczenia” – powiedziała wolontariuszka z Lekarzy bez Granic. W dżungli nad nikim nie ma kontroli, migranci pozostają na łasce przestępców. Do tego dochodzi głód i pragnienie w ciągu wielodniowej wędrówki.
W br. lekarze bez Granic udzielili pomocy 56 tys. osobom z urazami fizycznymi, 2 700 osobom z problemami psychicznymi i ponad 460 ofiarom przemocy seksualnej. Tyle mogliśmy stwierdzić, nie wiadomo jednak, ile jest ofiar – podkreślili.
Nikt nie prowadzi rejestru, ilu migrantom udaje się pokonać dżunglę, a ilu umiera po drodze. Większości udaje się jednak dotrzeć do granicy Stanów Zjednoczonych z Meksykiem i tam czekają.
Według organizacji w 2024 r. liczba migrantów przeprawiających się przez dżunglę znowu wzrośnie. Migracja jest zjawiskiem globalnym – wskazują Lekarze bez Granic, domagając się większego zaangażowania instytucji rządowych i międzynarodowych, gdyż sami „nie mogą podołać” sytuacji.
Grażyna Opińska (PAP)
