Na podstawie najnowszej analizy dokonanej przez naukowców z Newcastle University w Wielkiej Brytanii ustalono górną granicę rekomendowanego spożycia cukru – wynosi ona 5 proc. sumy wszystkich kalorii spożytych w ciągu dnia (dla większości ludzi to około pięć łyżeczek).
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, by przy robieniu kalkulacji brać pod uwagę wszystko, a więc cukier, który używa się do słodzenia kawy czy herbaty, cukier dodany do potraw w czasie gotowania i oczywiście cukier zawarty w przetworzonych produktach, jakimi są np. miód syropy, soki owocowe i koncentraty owocowe.
Według raportu, ograniczenie spożycia cukru do 5 proc. może pomóc zapobiec próchnicy zębów i zminimalizować ryzyko ubytków na całe życie. Generalnie dieta przeciętnego człowieka zawiera zbyt dużo cukru. A ten jest niedobry nie tylko dla zębów. Może przyczyniać się u niektórych kobiet do powstawania infekcji grzybiczych, może pogarszać niektóre odmiany reumatyzmu i astmy, a także podnosić poziom trójglicerydów.
U osób obciążonych genetycznie predyspozycją do rozwoju nietolerancji insuliny dieta, w której cukier występuje w dużych ilościach, może doprowadzić do otyłości i wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, a także zwiększyć ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Ostatnie badanie wskazuje, że cukier, w większym stopniu niż nasycone kwasy tłuszczowe, odpowieda za wysoki wskaźnik chorób serca u Amerykanów.
Choć konwencjonalne badania medyczne nie potwierdzają, że cukier powoduje nadpobudliwość u dzieci, w wielu przypadkach ograniczenie go poprawia koncentrację dzieci i ich zachowanie. Warto zdać sobie sprawę, że negatywny wpływ cukru na zdrowie kumuluje się latami. Najlepszym sposobem zaspokojenia ochoty na „coś słodkiego” jest sięgnięcie po produkt, w którym cukier jest tylko częścią zdrowej całości, np. świeże lub suszone owoce. W ich przypadku cukier jest związany w sieci błonnika, który spowalnia trawienie i ogranicza gwałtowne skoki poziomu glukozy we krwi.
Dorota Feluś
