Zwykle traktuję pobłażliwie sporadyczne oskarżenia Polski o antysemityzm, uważając, że może nie warto dolewać oliwy do ognia i wiedząc, że historycznie w Polsce nasi starsi bracia wyznania hebrajskiego, Żydzi, cieszyli się największą tolerancją. Inaczej było w innych krajach, dawniej i dziś.
Mam również wielki szacunek do wyznawców judaizmu, jak i wielkie współczucie za ich tragiczny los, jaki ich spotkał w II wojnie światowej. Ale kiedy przeczytałem recenzję, a później artykuł p. A. Całej w “Rzeczypospolitej”, to moje dotychczasowe inhibicje przestały istnieć. Byłem tak mocno zbulwersowany diabelską tezą postawioną w artykule, że to Polacy są współodpowiedzialni za eksterminację trzech milionów Żydów, że postanowiłem napisać własną ripostę na to obrzydliwe oskarżenie Narodu Polskiego.
Mam nadzieję, że zrobi to też wielu innych, którzy stoją na straży historycznej prawdy. Bardzo bym pragnął, by pani mogła przeczytać ten artykuł, bo może w pani w końcu obudzi się coś, co zwie się sumieniem, o ile pani je ma. To nikczemne i nie- godziwe, co pani pisze. Pani kłamstwo mierzy w honor każdego Polaka, w którym tli się nawet najmniejsza iskierka polskości.
Jak pani ma czelność obarczać mój Naród za śmierć trzech milionów polskich Żydów systematycznie eksterminowanych przez niemieckich nazistów podczas II wojny światowej, zgodnie z założonym przez nich planem zagłady, podjętym na hitlerowskiej konferencji w Wansee.
To haniebnie, że ktoś, kto sugeruje, że jest jednym z nas, stawia zarzuty współodpowiedzialności Polskiemu Narodowi za zagładę Żydów, wiedząc doskonale, że to Niemcy zaplanowali i systematycznie kontynuowali akcję eksterminacji Żydów. Użycie kilku kolaborantów jako przykład współodpowiedzialności całego Narodu to nie logiczny argument, to oszustwo!
Jeśli w Stanach Zjednoczonych spotykamy się z określeniami o “polskich obozach koncentracyjnych”, to przynajmniej wiemy, że może to wypływa z niewiedzy. Ale z chwilą, kiedy ktoś w Polsce obarcza również nasz Naród winą za żydowski Holokaust, to jest to dla nas katastrofalny cios, to tragedia, bo zamiast działać w duchu pojednania chrześcijańsko-żydowskiego, pani rozjątrza antysemickie polemiki. Komu miał pomóc ten artykuł? Jak my tu, w Stanach, mamy się bronić przez zarzutami antysemickimi, kiedy według pani, Polacy nie tylko że są antysemitami, ale i do tego są rzekomo współodpowiedzialni za zamordowanie trzech milionów Żydów?
Czy pani zna historię mojego Narodu, który przed 700 lat był w Europie jedynym krajem gwarantującym daleko idące prawa i przywileje dla Żydów? Czy pani wie, że tylko w Polsce podczas wojny obowiązywała kara śmierci za pomoc Żydom? Mimo wszystko, Polacy pomagali braciom i siostrom żydowskim, narażając się na własną śmierć.
Pani winna przeprosić nie tylko mnie, ale i cały Polski Naród, bo nie wie pani, co czyni. A może doskonale wie, co czyni i wiedzą to również redaktorzy ‘‘Rzeczypospolitej”, którzy powinni sprawdzać, aby taki artykuł nigdy nie ujrzał światła dziennego. A może to im właśnie zależało na rozpętaniu tej haniebnej polemiki. Są pewne granice etyki, których nie można przekroczyć, a wy, panowie redaktorzy, nie wykazaliście żadnych zasad etyki, chociaż doskonale wiedzieliście o daleko idących konsekwencjach publikacji tego nikczemnego artykułu.
Obok tej wypowiedzi nie można obojętnie przejść. W polskim prawie obowiązuje zasada, że jeśli ktoś dopuści się oszczerstwa, to może być pozwany do sądu. W tym wypadku sądzę, że pani winna być pozwana do sądu o oszczerstwo najwyższej rangi, o oszczerstwo Narodu Polskiego.
Kazimierz Casey Chlebek
prezes Wydziału Stanowego Kongresu Polonii
Amerykańskiej w Illinois
