Cały ten jazz w Art Gallery Kafe

Utwory takich kompozytorów i muzyków jazzowych jak Hank Mobley, Antonio C. Hall, Louis Hall i Paul Baker zabrzmiały w Art Gallery Kafe. Na kontrabasie zagrał nasz rodak Jacek Rokita. W sobotni, zimowy wieczór 1 lutego w Art Gallery Kafe spotkali się wielbiciele jazzu. Grono nie było liczne. – Jazz bywa trudny, nieprzystępny dla wielu odbiorców – mówi Jacek Rokita, jazzman, kontrabasista. – Czasami trzeba wytłumaczyć, o co w tym wszystkim chodzi. Chcemy grać prosty jazz, żeby dotrzeć do ludzi, tak aby polubili ten gatunek muzyki – deklaruje. Jeszcze przed koncertem muzyk znajduje chwilę czasu, aby porozmawiać… o jazzie oczywiście! Na scenie działa od 40 lat. Urodzony w Rzeszowie i tam wykształcony, od wielu lat mieszka w Chicago, mieście, które w latach dwudziestych minionego stulecia stało się centrum jazzu na północy Stanów Zjednoczonych. Początkowa faza rozwoju jazzu wiąże się jednak z Nowym Orleanem, miastem o bogatej tradycji muzycznej. Jazz to połączenie muzyki zachodnioafrykańskiej i europejsko-amerykańskiej. Skomplikowane? Można to ująć prościej – to połączenie muzyki ludowej, artystycznej i rozrywkowej.

Leopold Tyrmand w swojej książce „U brzegów jazzu” zadawał sobie pytanie, co to jest jazz. Czy autorowi udało się znaleźć odpowiedź na to pytanie? – Tak, znam tę książkę Leopolda Tyrmanda – mówi Jacek Rokita. – Odpowiedź na to pytanie jest trudna, wielowarstwowa. Należy przede wszystkim pamiętać o rodowodzie jazzu, jego korzeniach. Rola Chicago w rozwoju tego gatunku muzyki jest niewątpliwa. W latach dwudziestych występował tu między innymi Louis Armstrong, prawdziwa ikona jazzu, wybitny trębacz i wokalista. Louis przeniósł się z Chicago do Nowego Orleanu, skąd pochodził, i doszło wówczas do połączenia muzycznych stylów obu miast. Tak powstał jeden połączony gatunek muzyki jazzowej – dixieland. Dlaczego o tym piszemy? Bo z dixielandem związany jest Jacek Rokita. Pan Jacek chętnie mówi o polskich muzykach jazzowych, których ceni. – To między innymi Zbyszek Namysłowski, Leszek Możdżer, Adam Makowicz. W Polsce zafascynowała mnie twórczość kontrabasisty Romana „Gucia” Dylaga. Grał z takimi muzykami jak Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz i Krzysztof Komeda (razem nagrywali muzykę do filmu „Nóż w wodzie” Romana Polańskiego) oraz Zbigniew Namysłowski czy Wojciech Karolak. Akompaniował takim sławom, jak m.in. Stan Getz. Wśród uczestników tego jazzowego wieczoru w Art Gallery Kafe nie brakowało nieprzypadkowych wielbicieli tego gatunku muzyki. – Mój mąż jest także jazzmanem, ale nie mógł przyjść na koncert – mówi jedna z uczestniczek. Jak stwierdziła, ubolewa, że wśród Polonii chicagowskiej jazz nie jest zbyt popularny. – Wraz z mężem, mimo tych może niesprzyjających okoliczności, staramy się rozwijać nasze zainteresowania. W listopadzie ubiegłego roku byliśmy na chicagowskim koncercie Wyntona Marsalisa, genialnego trębacza, który wystąpił wraz z Lincoln Center Orchestra. Usłyszeliśmy kompozycje Duka Ellingtona, Dizzy Gillespie’go, Louisa Armstronga. Warto też, mieszkając w Chicago wiedzieć, że urodził się tu Herbie Hancock, znakomity pianista i kompozytor jazzowy. Tego wieczoru w Art Gallery Kafe muzycy w składzie: Paul Baker, Bob Lewandowski, Louis Hal, Jacek Rokita oraz Frank Palermo, wykonali utwory jazzowe takich kompozytorów jak: Hank Mobley, Antonio C. Hall, Louis Hall i Paul Baker. Koncerty jazzowe w Art Gallery Kafe odbywają się co jakiś czas, warto więc śledzić kalendarz imprez w „Dzienniku Związkowym” w rubryce pt. „Dzieje się w mieście”, publikowanej w każdym wydaniu weekendowym i odwiedzić to klimatyczne miejsce. Polecamy! Warto dodać, że tytuł niniejszej relacji z Art Gallery Kafe to parafraza tytułu muzycznego filmu Boba Fossa, znakomitego reżysera urodzonego w Chicago – „Cały ten zgiełk”. Tekst: Jolanta Wojciechowska Zdjecia: Dorota Kudel