Założona 43 lata temu w Chicago Polska Szkoła Sobotnia im. św. Maksymiliana M. Kolbego przejęła rolę gospodarza wielkiego wydarzenia – premiery nowo nakręconego filmu „Dwie korony”.
1 grudnia uczniowie i nauczyciele szkoły zostali zaszczyceni wizytą reżysera filmu „Dwie korony” Michała Kondrata.
Reżyser przybył do szkoły w przeddzień premiery swojego filmu, którego projekcję zaplanowano w Centrum Kopernikowskim. Spotkanie było ciekawą i pouczającą lekcją o bohaterze filmu, a zarazem patronie szkoły, św. Maksymilianie. W sali, gdzie odbywało się spotkanie przygotowano wystawę plakatów wykonanych przez uczniów różnych szkół, którzy wzięli udział w konkursie na plakat do filmu. Zwycięzców wyróżniono w sobotę w Centrum Kopernikowskim przed rozpoczęciem projekcji.
Zebranych widzów szczelnie wypełniających salę przywitał Michał Kondrat. Wprowadzając młodzież w tematykę filmu, wyraził nadzieję, że przybliży on najważniejsze przesłanie tego filmu – miłość do drugiego człowieka.
Ks. Tadeusz Dzieszko odmówił wraz z zebranymi modlitwę m.in. za pomordowanych w obozach koncentracyjnych w czasie wojny.
Szaleniec Niepokalanej – ojciec Maksymilian znany jako ten, który w obozie w Oświęcimiu ofiarował się iść na śmierć głodową, by uratować życie współwięźnia, został w filmie na nowo odkryty jako człowiek żyjący pełnym szczęścia życiem. Mały chłopiec Mundek zwierza się swojej matce, że widział Matkę Bożą i przyjął od Niej dwie korony. Od tej pory w jego życiu przewijają się symbole koron jako czystości i męczeństwa. Maksymilian zostaje zakonnikiem, zakłada największy zakon na świecie i drukuje milionowe nakłady „Rycerza Niepokalanej”, potem podejmuje się heroicznego przedsięwzięcia dotarcia z czasopismem do Japonii. Ufając Niepokalanej, zostaje obdarowany darem wizjonera (przepowiada zniszczenie Nagasaki w Japonii). Pełne pracowitości, poświęcenia, ale zarazem niewiarygodnych osiągnięć życie wypełnia do końca w duchu oddania siebie całkowicie na służbę Maryi. Maksymilian ofiarowuje siebie za współwięźnia i wraz z dziewięcioma innymi skazanymi spędza ostatnie dni życia, zamieniając bunkier głodowy w kaplicę wypełnioną miłością.
Film jest oparty na faktach, przeplatany wypowiedziami świadków oraz świetną grą aktorów. Uczniowie szkół polonijnych w skupieniu obejrzeli obraz, który nawet najbardziej oddanych elektronice i światowi mediów społecznościowych powinien dawać do myślenia.
Ewa Malcher
