Sponsorowanie przez pracę jest jak najbardziej możliwe i dostępne w USA dla osób, które przebywają legalnie. Jeśli ktoś nie ma zalegalizowanego statusu, uzyskanie zielonej karty poprzez pracodawcę jest raczej nieosiągalne. W przypadku osób przebywających w Polsce, ten proces również można przeprowadzić z sukcesem.
Kolokwialny termin „sponsorowanie” odnosi się do procesu, który składa się z dwóch etapów. Powiedzmy jednak od razu w tym miejscu, że jest to proces długotrwały, jednak dobrą wiadomością jest to, że nie zajmuje aż tyle czasu jak w przeszłości. W czasie kadencji prezydenta Obamy doszło do wielu pozytywnych zmian, które przyśpieszyły proces otrzymywania zielonej karty przez pracodawcę. Warto pamiętać, że proces ten jest inicjowany przez pracodawcę, który musi spełnić warunki ustalone zarówno przez Departament Pracy, jak i Urząd Imigracyjny.
Amerykański pracodawca może wysunąć petycję o sponsorowanie potencjalnego pracownika, w przypadku, kiedy nie może znaleźć na daną pozycję pracownika amerykańskiego. Wiele takich pozycji może mieć wymaganie płynnej znajomości języka polskiego. W takim przypadku amerykańscy kandydaci nie kwalifikują się na tę pozycję. Wówczas pracodawca może podjąć proces sponsorowania.
Pierwszy etap to uzyskanie certyfikatu z Departamentu Pracy (większość zawodów wymaga takiego certyfikatu). Celem tego zaświadczenia jest upewnienie się, że nie ma amerykańskiego kandydata, który spełniałby wszystkie wymagania na daną pozycję. Ten etap często jest nazywany rekrutacją. W czasie rekrutacji, pracodawca jest zobowiązany do opublikowania ogłoszeń na daną pozycję w różnych mediach (gazeta, Internet, miejsce pracy). Pracodawca jest zobowiązany do odczekania określonego czasu, aby upewnić się, że nie ma zainteresowanych daną pozycją. Jeśli ktoś odpowie na dane ogłoszenie, pracodawca jest zobowiązany przeprowadzić proces rekrutacyjny i zdecydować, czy dany amerykański kandydat spełnia jego wymagania.
Po zakończeniu rekrutacji pracodawca wysyła petycję do Departamentu Pracy o wydanie certyfikatu, który trafia z kolei do Urzędu Imigracyjnego wraz z petycją I-140. Bez powyższego zaświadczenia (chyba że jest wyjątek od jego wymagania) nie można skierować petycji do Urzędu Imigracyjnego.
Czas oczekiwania na taki certyfikat jest zróżnicowany, ale średnio może zająć nawet około roku od momentu rozpoczęcia procesu rekrutacyjnego. W czasie kadencji prezydenta Obamy wprowadzone zmiany skróciły okres oczekiwania dla niektórych zawodów od kilku lat do roku.
Po otrzymaniu certyfikatu pracodawca może rozpocząć drugi etap, który jest przeprowadzany w Urzędzie Imigracyjnym. Pracodawca wysyła petycję I-140 o zatwierdzeniu go jako sponsora, który spełnia wszystkie wymagane warunki. Pracodawca musi udowodnić, że posiada dochody, które pozwalają na zatrudnienie kolejnego pracownika. Na przykład, kiedy nowa pozycja wymaga wypłacanie sponsorowanemu pracownikowi 40 tys. dol. rocznie, pracodawca musi wykazać, że jest finansowo gotowy na dodatkowe obciążenie swojego budżetu takim wydatkiem.
W tym samym czasie potencjalny pracownik może wysłać petycję o uregulowanie statusu oraz petycję o pozwolenie na pracę. Jest to ogromnie ważne, ponieważ potencjalny pracownik może otrzymać pozwolenie na pracę, uzyskać numer social security i rozpocząć pracę. Takie pozwolenie na pracę można dostać już nawet po trzech miesiącach po wysłaniu aplikacji I-140. Oznacza to również, że pracownik może być zatrudniony w okresie oczekiwania na zatwierdzenia petycji o uregulowanie statusu (zielonej karty).
Jednak nie można równocześnie zapomnieć, że potencjalny pracownik musi cały czas utrzymać legalny status przebywając w USA aż do momentu otrzymania zielonej karty.
Ewa Malcher
