Święto Dziękczynienia – wdzięczność to pamięć serca

„Znowu mi się nie udało, znowu nie wszystko jest tak, jak chciałem, ciągle mam pod górkę, wściec się można na te wszystkie codzienne przykre zdarzenia”. Poczekaj! Zastanów się co, cię denerwuje, co nie poszło po twojej myśli, może spójrz na to z innej strony. Okaż wdzięczność za to co masz, nie złość się na cały świat. Zmień perspektywę. Bo wszystko jest kwestią perspektywy.

Chciałbyś nowszy, większy, lepszy samochód i denerwuje cię, że go nie możesz mieć. Popatrz więc na ten, którym aktualnie jeździsz: jest sprawny, zadbany, ile wspomnień z rodzinnych wycieczek z nim się wiąże. Bądź wdzięczny, że ci służy i dbaj o niego. Skaleczyłeś się w palec przy pracach domowych. Wściekasz się – spokojnie to się zagoi. Ciesz się, że nie uciąłeś całego palca. Marzyły ci się cudowne wakacje na Karaibach; nie wyszło, jedziecie pod namiot nad jezioro. Ciesz się, bądź wdzięczny, że możesz jechać, bądź wdzięczny, że przyjaciele chcą dołączyć, że jest piękna pogoda. Bądź wdzięczny za to, co masz.

Stare przysłowie francuskie mówi, że wdzięczność jest pamięcią serca. To docenianie nawet najdrobniejszych pozytywnych aspektów codzienności, także tych związanych z drugą osobą. Nie denerwuj się na partnera, gdy macie ciche dni, przypomnij sobie wspólne ciepłe chwile. Ciche dni miną, a wy znowu się przytulicie się; bądź wdzięczny, że tak jest. Podziękuj najbliższym, że dziś uśmiechnęli się do ciebie i życzyli ci dobrego dnia. Sprawisz tym przyjemność zarówno im, ale i sobie. Wyraź wdzięczność nieznajomemu, że ustąpił ci miejsca w metrze, że zapytał jak się masz, podziękuj, gdy ktoś poda ci pomocną dłoń nawet w błahej sprawie.

Dla zdrowia naszej psychiki okazywanie i odbieranie wdzięczności jest bardzo istotne.

W psychologii pozytywnej okazanie wdzięczności jest ważnym elementem walki z depresją i uzależnieniami. Jedną z moich interwencji jest zadanie pacjentowi pracy domowej, by pod koniec każdego dnia przez tydzień napisał trzy dobre rzeczy, które zdarzyły się tego dnia. W ten sposób zmuszamy nasz umysł do zauważania pozytywnych aspektów życia w najdrobniejszych szczegółach. Inną interwencją jest napisanie listu do kogoś, kto pomógł nam, nawet jeśli było to wieki temu i okazanie mu za to wdzięczności. Omawiamy potem uczucia, które temu towarzyszyły. Spróbujcie Państwo to zastosować: każdego dnia przed zaśnięciem pomyślmy za co i komu możemy być wdzięczni włączając siebie, bo sobie też możemy podziękować za wiele rzeczy. Niech to się stanie nawykiem, naszym codziennym rachunkiem sumienia. Będzie to z korzyścią dla naszych relacji z partnerem, rodziną, współpracownikami, ale i samym sobą. Czego Wam wszystkim życzę na to Święto Dziękczynienia!