„Tylko życie codzienne jest sprawdzianem naszej wiary i szacunku dla dziedzictwa narodowego”.
Thomas W. Morton
Ta piękna, refleksyjna myśl, która powinna przyświecać nam wszystkim, była niewątpliwie inspiracją dla piszącej scenariusz jasełek pani Elżbiety Gandy, katechetki Polskiej Szkoły im. T. Kościuszki. Mądrość przesłań, jakie niosła każda scena, piękno i bogactwo języka, jakim posługiwali się mali i więksi aktorzy, kolędy i pastorałki były muzyką naszych dusz i odzwierciedleniem przywiązania do naszej wiary i tradycji.
W wypełnionej po brzegi sali spotkały się trzy pokolenia Polaków, ale to najmłodsze było dla wszystkich najważniejsze. Mali aktorzy i mali widzowie jasełek będą przecież kiedyś kontynuowali nasze dzieło.
Na szczególną uwagę zasługuje przygotowanie całej scenografii, wiernie oddającej każdą odsłonę. Od kolorowego raju, poprzez dom Maryi, świętej Elżbiety, przez zamek Heroda, po ubogą stajenkę.
Słowa uznania należą się paniom Dorocie Romek, Małgorzacie Skowron, Marzenie Jabłońskiej i Grażynie Demonte z Komitetu Rodzicielskiego Polskiej Szkoły im. T. Kościuszki.
Scenariusz jasełek dawał dzieciom, młodzieży i dorosłym jasne przesłanie i na pewno nikt nie przeszedł w codzienność bez refleksji nad ułomnościami i ludzką niedoskonałością.
Pierwsza scena – utraconego raju, tak pięknie zagrana przez naszą młodzież, odsłoniła nasze słabości: nielojalność i nieposłuszeństwo, które to cechy odebrały ludzkości nadprzyrodzone dary: harmonii, nieśmiertelności, wolności od cierpień i wiedzy, która miała uchronić ludzkość od życiowych błędów.
Przesłanie następnych scen też było proste do odczytania; Bóg nie pozostawia nas samych sobie i poprzez aniołów zapowiada przyjście na świat Zbawiciela, który odkupi grzechy ludzkości.
Wiele momentów w scenariuszu jasełek uwidacznia nasze wady, jak np.: obojętność na potrzeby drugiego człowieka, brak empatii i ofiarności (odmowa udzielenia schronienia brzemiennej Maryi). Postawmy więc pytanie, czy nie ma wśród nas takich ludzi?
Dziękujemy reżyserowi widowiska, pani Elżbiecie Gandy za jej wysiłek, panu Krzysztofowi Arsenowiczowi za oddanie własnego głosu jako „głos Boga” i pracę nad dykcją naszych aktorów. Paniom - Urszuli Michałowskiej i Cecylii Jabłońskiej za światło, dźwięk i efekty specjalne, a Jezuicie o. Markowi Janowskiemu – proboszczowi parafii Władysławowo za wszelką pomoc w realizacji przedsięwzięcia.
Ten piękny spektakl dał nam nie tylko wiele przeżyć estetycznych, ale stał się okazją do głębokich przemyśleń nad współczesnym światem zmagającym się ze złem.
Trud przygotowań zwieńczył dzieło w postaci mistrzowskiej gry naszych uczniów i rodziców oraz osób zaprzyjaźnionych ze szkołą w imię zgody i jedności celów Kościuszkowskiej Wspólnoty.
Ewa Malcher
