-
- Akurat ten, od Brioniego. Choć mam także od Armaniego. Brioni szyje lepiej, bo to znana firma krawiecka specjalizująca się w tym od lat. Armani to firma wielobranżowa, powszechnie znana przede wszystkim z kosmetyków.
- Ile kosztuje?
- Gentlemani o tym nie rozmawiają. Nie epatuję mediów ‘poufnymi’ informacjami, że płaszcz, jaki chciała mi spakować do schowka stewardessa kosztował 17 tysięcy złotych, dlatego musiałem wywołać awanturę na pokładzie.
- Podobno nigdy nie nosił pan dżinsów. Już bowiem pańska babcia-szlachcianka powiadała panu po angielsku: „Prince never wears the jeans". Książę nigdy nie wkłada dżinsów. To prawda?
- Częściowo. Babcia tak mi mówiła, kiedy jak dziki domagałem się od rodziców kupienia mi w warszawskim „Peweksie” dżinsów firmy „Rifle” za – co pamiętam dokładnie – 7 dolarów. Jednak jej nie posłuchałem. Nie bardzo wyobrażam sobie, by żyjąc w Ameryce, móc o sobie powiedzieć: „Nigdy nie włożyłem dżinsów”.
- Jak się pan znalazł w Stanach?
- Jestem tu od 1971 roku. Wyjechałem po studiach w warszawskiej Akademii Medycznej, na stypendium, jakie otrzymałem będąc jeszcze studentem. Wzbudziły zainteresowanie moje prace naukowe. Szczególnie metoda określania przy pomocy mikrokopii interferencyjnej suchej masy żywych komórek, opublikowana w piśmie „Nature”, kiedy byłem na... trzecim roku studiów. Aby wyjechać, trzeba jeszcze było wyprowadzić w pole Ludowe Wojsko Polskie, które miało wobec mnie plany poboru do zasadniczej służby wojskowej. Udało się to nie bez trudności, za to z wielką pomocą moich profesorów.
-
- Na to mogłoby wyglądać... Otrzymałem kilka ofert. Najpierw pracowałem w Filadelfii pod kierunkiem słynnego prof. Hilarego Koprowskiego , wynalazcy szczepionki przeciwko polio. Następnie w renomowanej Johns Hopskins School of Medicine specjalizowałem się w alergologii i immunologii. Potem zostałem profesorem na Michigan State University Medical School. Prowadziłem badania z zakresu immunologii, onkologii i inżynierii genetycznej. Moje ówczesne zainteresowania naukowe dotyczyły podatności nowotworów na leki. Stworzyłem metodę badania ich skuteczności poza organizmem, na biopsjach komórek rakowych pobranych od pacjenta. Następnie znów pracowałem w ośrodku Johns Hopkins w Baltimore. Tam otrzymałem propozycję z Knoxville w stanie Tennessee i skorzystałem z niej. Tu z kolei koncentrowałem się na inżynierii genetycznej. Konkretnie – nad badaniami transgenicznymi.
- Czyli transformacją genów pomiędzy gatunkami?
- Tak. Ma to ogromne znaczenie w przypadku wielu deficytów chorobowych u ludzi. Jeżeli jakiś gen źle funkcjonuje w organizmie ludzkim, a może dobrze w innym organizmie po to, aby przydać się ponownie w ludzkim, to jest to jakaś szansa. Mnie interesowało, w jaki sposób można to praktycznie wykorzystać w przypadku zaburzeń wzrostu. Chciałem doprowadzić do uzyskania ludzkiego hormonu wzrostu (somatotropiny produkowanej przez przysadkę mózgową, odpowiedzialnej za prawidłowy wzrost i dojrzewanie układu kostnego) w mleku zwierzęcym przyswajalnym przez ludzki organizm. Udało się stworzyć transgenicznego królika, w którego mleku ten ludzki hormon był wytwarzany tak, że nie miał negatywnego wpływu na życie królika. To był przełom. Następny celem badań był transgeniczna krowa. Wyprzedzili mnie jednak w 2005 roku Argentyńczycy modyfikując krowę rasy Jersey. Pozyskiwanie hormonu z mleka bardzo obniża koszty terapii hormonalnej i czyni ją znacznie szerzej dostępną.
-
- Mam pięć klinik w Knoxville i okolicy, w których leczy się ponad 37 tysięcy cierpiących na różnego rodzaju choroby alergiczne. Jestem uznawany za pioniera terapii wielu postaci alergii i za jednego z bardziej liczących się w Stanach specjalistów w leczeniu astmy. Dzięki tej rozległej praktyce mogę finansować badania transgeniczne i inne swoje pasje.
– Kolekcjonowanie sztuki?
– To jedna z pasji. Interesuję się głównie malarstwem. I głównie współczesnymi jego trendami.
– Główna pasją pozostaje chyba Polska. Uher koło Chełma to pańska mała ojczyzna? Heimat jak by powiedzieli Niemcy?
– Jestem Polakiem i dumny jestem z tego. W okolicach należących niegdyś do mojej rodziny nabyłem zdewastowane gospodarstwo po dawnym PGR oraz tereny leśne. W sumie 5 tysięcy hektarów. Zorganizowałem wzorową farmę w stylu amerykańskim, którą nazwałem Suchekownaty-Pieńków. Jej specjalnością jest hodowla krów szlachetnej rasy czarnego amerykańskiego Angusa dających mięso na najlepsze w świecie steki wołowe.
Niedawno powszechnie znane w świecie sieci restauracyjne McDonalds, jak też Hardy’s wybrały właśnie ten typ mięsa jako najlepszy dla swych restauracji. Jest ono właśnie do nich wprowadzane na całym świecie. Unikalność tego mięsa polega na tym, że zawiera ono tłuszcz międzymięśniowy, znacznie zdrowszy niż podskórny. Wizualnie wygląda to tak, jak marmur z przebiegającymi przezeń białymi liniami. Mięso jest znacznie droższe niż tradycyjna wołowina. Produkujemy je głównie na eksport. Nasze stado liczy ponad 500 sztuk. Przywiozłem je ze Stanów w zamrożonych zarodkach. Zostały wszczepione do polskich krów-matek i w Polsce przyszły na świat...
-
- Żeby gdzieś mieszkać zbudowałem nie pałac a polski dwór, gdzie z radością mogę gościć moich przyjaciół, a także organizować wspomniane międzynarodowe plenery malarskie. Zawsze uczestniczy w nich po czworo młodych artystów z trzech wybranych akademii sztuk pięknych z całego świata. Finałem jest wystawa poplenerowa i wybór przez jury złożone z wybitnych profesorów malarstwa najlepszej pracy, której towarzyszy nagroda pięciu tysięcy dolarów.
- Podobno dzięki panu mieliśmy w Polsce ambasadora USA Victora Ashe’a?
- Victor Ashe jest wybitnym republikańskim politykiem amerykańskim. Był stanowym deputowanym i najmłodszym senatorem. Potem, mimo wielu propozycji z Waszyngtonu, wolał zostać burmistrzem Knoxville, którym rządził niemal 20 lat (!) i uczynił najlepiej zorganizowanym miastem amerykańskim w swej kategorii wielkości. Poznaliśmy się tam ponad 30 lat temu i połączyła nas przyjaźń. Podobne relacje łączą nasze rodziny.
Victor, jako burmistrz Knoxville, za moją sugestią, doprowadził do nawiązania partnerstwa z Chełmem, Zaczął odwiedzać Polskę i stał się prawdziwym jej pasjonatem. To zapewne zadecydowało o nominacji na ambasadora.
- Victor Ashe stał się postacią bardzo w Polsce popularną...
- - Był, bez wątpienia, najlepiej znającym Polskę ambasadorem amerykańskim w historii naszych stosunków dyplomatycznych. Odwiedził niemal 300 miast i miejsowości, poznał wszystkie najważniejsze regiony geograficzne i zabytki historyczne. Mawia, że prawdziwe serce narodu bije na prowincji i nigdy nie pozna się żadnego kraju obracając się po stolicach i największych miastach. Oczywiście wielokrotnie bywał w Chełmie... Zainicjował m.in.organizowanie tam Dnia Niepodlegołości, 4 Lipca. Znali go wszyscy. - Jeszcze częściej bywał w pańskim Pieńkowie? – Next question... Następne pytanie poproszę. - Doprowadził Pan także do nawiązania współpracy University of Tennessee w Knoxville (UTK) z polskimi uczelniami? - To prawda. Dodaję, znów, z niemałą pomocą Victora Ashe’a. Jest to umowa partnerska UTK z Wyższą Szkołą Zawodową w Chełmie oraz dwie inne. Wydziału Artystycznego UTK z Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu i Wrocławiu oraz Wydziału Architektury UTK z Wydziałem Architektury Politechniki Krakowskiej. Towarzyszy temu także bardzo aktywna wymiana studentów. Ekscytującym jej efektem dodatkowym jest także ponad tuzin małżeństw amerykańsko-polskich i ponad tuzin dzieci, jakie się urodziły...
-
- Żeby gdzieś mieszkać zbudowałem nie pałac a polski dwór, gdzie z radością mogę gościć moich przyjaciół, a także organizować wspomniane międzynarodowe plenery malarskie. Zawsze uczestniczy w nich po czworo młodych artystów z trzech wybranych akademii sztuk pięknych z całego świata. Finałem jest wystawa poplenerowa i wybór przez jury złożone z wybitnych profesorów malarstwa najlepszej pracy, której towarzyszy nagroda pięciu tysięcy dolarów.
- Podobno dzięki panu mieliśmy w Polsce ambasadora USA Victora Ashe’a?
- Victor Ashe jest wybitnym republikańskim politykiem amerykańskim. Był stanowym deputowanym i najmłodszym senatorem. Potem, mimo wielu propozycji z Waszyngtonu, wolał zostać burmistrzem Knoxville, którym rządził niemal 20 lat (!) i uczynił najlepiej zorganizowanym miastem amerykańskim w swej kategorii wielkości. Poznaliśmy się tam ponad 30 lat temu i połączyła nas przyjaźń. Podobne relacje łączą nasze rodziny.
Victor, jako burmistrz Knoxville, za moją sugestią, doprowadził do nawiązania partnerstwa z Chełmem, Zaczął odwiedzać Polskę i stał się prawdziwym jej pasjonatem. To zapewne zadecydowało o nominacji na ambasadora.
- Victor Ashe stał się postacią bardzo w Polsce popularną...
-
- Mam pięć klinik w Knoxville i okolicy, w których leczy się ponad 37 tysięcy cierpiących na różnego rodzaju choroby alergiczne. Jestem uznawany za pioniera terapii wielu postaci alergii i za jednego z bardziej liczących się w Stanach specjalistów w leczeniu astmy. Dzięki tej rozległej praktyce mogę finansować badania transgeniczne i inne swoje pasje.
– Kolekcjonowanie sztuki?
– To jedna z pasji. Interesuję się głównie malarstwem. I głównie współczesnymi jego trendami.
– Główna pasją pozostaje chyba Polska. Uher koło Chełma to pańska mała ojczyzna? Heimat jak by powiedzieli Niemcy?
– Jestem Polakiem i dumny jestem z tego. W okolicach należących niegdyś do mojej rodziny nabyłem zdewastowane gospodarstwo po dawnym PGR oraz tereny leśne. W sumie 5 tysięcy hektarów. Zorganizowałem wzorową farmę w stylu amerykańskim, którą nazwałem Suchekownaty-Pieńków. Jej specjalnością jest hodowla krów szlachetnej rasy czarnego amerykańskiego Angusa dających mięso na najlepsze w świecie steki wołowe.
Niedawno powszechnie znane w świecie sieci restauracyjne McDonalds, jak też Hardy’s wybrały właśnie ten typ mięsa jako najlepszy dla swych restauracji. Jest ono właśnie do nich wprowadzane na całym świecie. Unikalność tego mięsa polega na tym, że zawiera ono tłuszcz międzymięśniowy, znacznie zdrowszy niż podskórny. Wizualnie wygląda to tak, jak marmur z przebiegającymi przezeń białymi liniami. Mięso jest znacznie droższe niż tradycyjna wołowina. Produkujemy je głównie na eksport. Nasze stado liczy ponad 500 sztuk. Przywiozłem je ze Stanów w zamrożonych zarodkach. Zostały wszczepione do polskich krów-matek i w Polsce przyszły na świat...
-
- Na to mogłoby wyglądać... Otrzymałem kilka ofert. Najpierw pracowałem w Filadelfii pod kierunkiem słynnego prof. Hilarego Koprowskiego , wynalazcy szczepionki przeciwko polio. Następnie w renomowanej Johns Hopskins School of Medicine specjalizowałem się w alergologii i immunologii. Potem zostałem profesorem na Michigan State University Medical School. Prowadziłem badania z zakresu immunologii, onkologii i inżynierii genetycznej. Moje ówczesne zainteresowania naukowe dotyczyły podatności nowotworów na leki. Stworzyłem metodę badania ich skuteczności poza organizmem, na biopsjach komórek rakowych pobranych od pacjenta. Następnie znów pracowałem w ośrodku Johns Hopkins w Baltimore. Tam otrzymałem propozycję z Knoxville w stanie Tennessee i skorzystałem z niej. Tu z kolei koncentrowałem się na inżynierii genetycznej. Konkretnie – nad badaniami transgenicznymi.
- Czyli transformacją genów pomiędzy gatunkami?
- Tak. Ma to ogromne znaczenie w przypadku wielu deficytów chorobowych u ludzi. Jeżeli jakiś gen źle funkcjonuje w organizmie ludzkim, a może dobrze w innym organizmie po to, aby przydać się ponownie w ludzkim, to jest to jakaś szansa. Mnie interesowało, w jaki sposób można to praktycznie wykorzystać w przypadku zaburzeń wzrostu. Chciałem doprowadzić do uzyskania ludzkiego hormonu wzrostu (somatotropiny produkowanej przez przysadkę mózgową, odpowiedzialnej za prawidłowy wzrost i dojrzewanie układu kostnego) w mleku zwierzęcym przyswajalnym przez ludzki organizm. Udało się stworzyć transgenicznego królika, w którego mleku ten ludzki hormon był wytwarzany tak, że nie miał negatywnego wpływu na życie królika. To był przełom. Następny celem badań był transgeniczna krowa. Wyprzedzili mnie jednak w 2005 roku Argentyńczycy modyfikując krowę rasy Jersey. Pozyskiwanie hormonu z mleka bardzo obniża koszty terapii hormonalnej i czyni ją znacznie szerzej dostępną.
Reklama
Nasz człowiek w Tennessee
Mówiąc o „dziesięciomilionowej Polonii amerykańskiej” zapominamy często, że rodacy budują swoje znakomite pozycje także poza takimi tradycyjnymi ośrodkami wychodźstwa jak Chicago, Nowy Jork, Pensylwania czy Buffalo. Rozmawiamy z jednym z nich. Najbardziej znanym Polakiem w Tennessee.
Z prof. dr med. MARKIEM PIEŃKOWSKIM, rozmawia Waldemar Piasecki...
-
Redakcja
- 02/06/2011 08:24 PM
Mówiąc o „dziesięciomilionowej Polonii amerykańskiej” zapominamy często, że rodacy budują swoje znakomite pozycje także poza takimi tradycyjnymi ośrodkami wychodźstwa jak Chicago, Nowy Jork, Pensylwania czy Buffalo. Rozmawiamy z jednym z nich. Najbardziej znanym Polakiem w Tennessee.
Z prof. dr med. MARKIEM MARIĄ PIEŃKOWSKIM, „ambasadorem” Polski w Tennessee rozmawia Waldemar Piasecki
Reklama
Reklama