Redakcja
Mały Lajkonik w podróży po Polsce i na 8. Polonijnym Festiwalu Dziecięcych Zespołów Folklorystycznych w Iwoniczu Zdroju
Kilka lat oczekiwań, przygotowań, mozolnych prób, litry wylewanego potu, gromadzenia funduszy no i zaczęło się... Zaczęła się kolejna podróż za ocean grupy dziecięco – młodzieżowej Zespołu Pieśni i Tańca Lajkonik, który już ponad 21 lat pracuje przy Polskiej Misji Trójcy Świętej w Chicago, pod patronatem Związku Narodowego Polskiego. 11 lipca 2012 roku spotkaliśmy się na lotnisku O’Hare aby po sprawnej odprawie naszych bagaży wsiąść do samolotu i na jego skrzydłach polecieć do naszej drugiej Ojczyzny – Polski. Dla niektórych dzieci była to pierwsza podróż samolotem i na dodatek bez rodziców. Były łzy, a jakże, ale perspektywa przeżycia niezapomnianych chwil, pocieszenia ”zastępczych Mam” (instruktorki i rodzice) i podróż „w lajkonikowej rodzinie” szybko je osuszyła. Prosto z warszawskiego lotniska, wygodnym autokarem, pod opieką pani przewodnik z Polski wyruszyliśmy na zwiedzanie kraju. W lipcu tego roku Mały Lajkonik wziął udział w 8 Polonijnym Festiwalu Dziecięcych Zespołów Folklorystycznych w Iwoniczu Zdroju zorganizowanym przez rzeszowski oddział Wspólnoty Polskiej. Iwonicz Zdrój to urokliwe uzdrowisko położone w południowo – wschodniej części Polski, otoczone lasami, przepełnione czystym, zdrowym powietrzem, którego największym bogactwem są wody mineralne o właściwościach leczniczych. Do tego gościnnego miasteczka zjechały zespoły dziecięce z wielu krajów aby wspólnie, tańczyć i śpiewać, słowem – manifestować swoją polskość. Najliczniej reprezentowana była Polonia z Kanady (7 zespołów) i USA (3 zespoły). W festiwalu wzięły również udział zespoły z Białorusi, Łotwy, Niemiec, Rumunii i Ukrainy. Festiwal rozpoczął się uroczystą mszą św. w intencji uczestników festiwalu i Polonii w kościele parafialnym pw. św. Iwona i Matki Boskiej Uzdrowienia Chorych. Wzięliśmy w niej czynny udział poprzez chociażby włączenie się do śpiewów jak i służenie do mszy; nasi ministranci godnie reprezentowali przy ołtarzu zespół Lajkonik. Później było oficjalne otwarcie festiwalu poprzedzone barwnym korowodem. Tancerze wszystkich zespołów, w kostiumach z różnych regionów Polski, przemaszerowali uliczkami Iwonicza dając upust swojej radości pokrzykiwaniem, popiskiwaniem dziewcząt i głośnym śpiewem. Śpiewom towarzyszyły popisy taneczne zespołów ku uciesze stojących wzdłuż trasy korowodu mieszkańców uzdrowiska, wczasowiczów i gości, którzy specjalnie przybyli na tą okazję. Nasza grupa kilka razy odtańczyła siarczystego Krakowiaka, jak na Lajkonik przystało, przerywanego śpiewami a to „Kukułeczki”, a to przyśpiewkami góralskimi na „hymnie” naszego zespołu skończywszy: „ Nasz Lajkonik, ten Lajkonik..., Lajkoniku laj, laj, poprzez cały kraj„. Radość, młodość i energia jaka towarzyszyła tańcom i śpiewom udzieliła się oglądającym, którzy gromkimi brawami dziękowali młodzieży i witali ją w festiwalowym miasteczku. Mały Lajkonik wziął udział w kilku koncertach, które odbywały się zarówno w Iwoniczu Zdroju (Koncert Inauguracyjny, Koncert Festiwalowy, na które przybyły rodziny i znajomi naszych tancerzy) jak i innych miejscowościach festiwalowych. Występowaliśmy w Krośnie – mieście szkła na stałe wpisanego w historię przemysłu i sztuki szklarskiej. Tam odbył się Koncert Krajów Zamieszkania. Podczas tego widowiska zespoły zaprezentowały tańce krajów, z których przybyły. Na pięknej, ogromnej scenie Regionalnego Centrum Kultur Pogranicza nogi same rwały się do tańca a aplauz krośnieńskiej publiczności pozwalał zapomnieć o tremie. Publiczność brawami w rytmie country wprowadziła i sprowadziła ze sceny naszą młodzież, która kolejny raz podczas trwania festiwalu zatańczyła żywiołowy amerykański Square Dance. W towarzystwie zespołów: Źródło z Kanady i Sołonczanka z Rumunii pojechaliśmy do Polańczyka aby tamtejszym mieszkańcom pokazać jak polonijna młodzież kultywuje tradycje swoich przodków. Polańczyk to bardzo malownicza wczasowo-uzdrowiskowa miejscowość położona w Bieszczadach nad Jeziorem Solińskim. To magiczne miejsce otulone lasami umiłowali sobie amatorzy sportów wodnych. Odbywają się tam często imprezy żeglarskie, regaty i koncerty. Można usłyszeć grane na gitarach i śpiewane szanty, czy chociażby zapewne znane wielu z nas „Zielone wzgórza nad Soliną”. Polańczyk przywitał nas niestety deszczem (pogodę „w kratkę” mieliśmy niemal przez cały czas trwania festiwalu) i wydawało się, że koncert się nie odbędzie. Podczas, gdy zwiedzaliśmy nowo otwarte muzeum w Polańczyku, spacerowaliśmy po zaporze w Solinie, na niebie ukazało się piękne słońce. W niedługim czasie po kałużach nie było ani śladu, podłoga na scenie wyschła, więc dzieci i młodzież ochoczo „wskoczyła” w swoje kostiumy i odbył sie zaplanowany występ polonijnych zespołów ku radości mieszkańców i wczasowiczów bieszczadzkiego uzdrowiska. Czas upływał bardzo szybko między koncertami a próbami i przygotowaniami do Koncertu Galowego. Repertuar, jaki przygotowały zespoły zapowiadał cudowny wieczór.Wszyscy super przygotowani, w pięknie wyprasowanych kostiumach, zebrali sie za sceną na Placu Dietla w Iwoniczu Zdroju i... czekali na rozpoczęcie tego ważnego koncertu. Koncert się rozpoczął ale w tym samym czasie z nieba zaczęły spadać krople deszczu. Początkowo drobne, później coraz większe, aż w końcu z góry lały się strumienie wody, którym towarzyszyły błyskawice i uderzenia piorunów. Gala została przerwana. Zatańczyło zaledwie kilka zespołów. Nam niestety nie było dane zaprezentować żywiołowych tańców Beskidu Śląskiego – a szkoda. Po festiwalu młodzież odebrana przez członków rodzin mieszkających w Polsce rozjechała się w różne jej częsci aby odpoczywać po bardzo intensywnie spędzonych z zespołem kilku tygodniach. Małgorzata Łyda Choreograf ZPiT Lajkonik Zdjęcia: Mariola Lach Marta Dudek Małgorzata Łyda Maria Grzebień
