All About
Pierwsze dzienniki pokładowe pojawiły się w branży transportowej jeszcze w latach 30. Na przestrzeni dekad dzienniki jak i przepisy z nimi związane przechodziły wiele metamorfoz, zanim zaistniały w obecnej, elektronicznej formie.
W połowie czerwca The Federal Motor Carrier Administration, FMCSA, agencja sprawująca rządy w Amerykańskim transporcie podała do publicznej wiadomości bardzo ważną informację dotyczącą sektora transportu drogowego. Z dniem 24 czerwca br. elektroniczne dzienniki pokładowe (Electronic Logging Device, ELD) firmy ArionT ELD zostały usunięte z listy zatwierdzonych przez FMCSA urządzeń, w związku z „niespełnieniem podstawowych minimalnych wymagań”.
Wszyscy użytkownicy ArionT ELD powinni podjąć następujące kroki:
1. Natychmiast zaprzestać korzystania z dzienników ArionT ELD. W zamian można używać dzienników papierowych lub innych dozwolonych elektronicznych programów rejestrujących godziny pracy.
2. Do 24 sierpnia 2022 roku zastąpić ArionT ELD urządzeniem, które można odnaleźć w Registered Device list.
Firmy transportowe dostały 60 dni na wymianę zawieszonych urządzeń. 24 sierpnia 2022 roku firmy transportowe nadal korzystające z ArionT ELD będą traktowane jak gdyby operowały bez obowiązkowego elektronicznego dziennika pokładowego, za co grozi kara natychmiastowego zawieszenia w obowiązkach służbowych, OOS (Out Of Service).
Trochę historii dla wszystkich, którzy uważają, że rejestrowanie godzin pracy to jakiś nowy wynalazek. W USA papierowe dzienniki pracy dla kierowców ciężarówek i autobusów pojawiły się już w 1938 roku. W ciągu kolejnych czterech dekad praktycznie nie było większych zmian, aż do 1980 r., kiedy zadebiutowało pierwsze elektroniczne urządzenie do zapisywania godzin pracy.
Prace nad nim trwały do 1988 roku. Wtedy światło dzienne ujrzał protoplasta dzisiejszego ELD pod nazwą AOBRD (The Automatic Onboard Recording Device), bardzo lobbowany przez IIHS – Insurance Institute for Highway Safety.
Pierwsza próba przeforsowania prawa, które nakazywałoby obowiązkowe korzystanie z elektronicznych dzienników pokładowych, ELD/HOS Mandate, miała miejsce w 2000 roku. Aż do 2004 r. trwały przepychanki w sądzie, których rezultatem było odrzucenie tego nowatorskiego pomysłu.
W 2010 r. nastąpiła druga próba wprowadzenia ELD, częściowo zakończona sukcesem. Tym razem obowiązek zainstalowania i stosowania ELD dostały firmy transportowe z wyjątkowo złym rekordem jazdy oraz przekraczające nagminnie dozwolone limity godzin pracy, HOS.
W 2014 r. w transporcie drogowym głośno było o akcie prawnym The MAP-21 Act (Moving Ahead for Progress in the 21 st Century), który zezwalał na wprowadzenie ELD. W 2015 roku została opublikowana finałowa wersja ELD Mandate.
I wreszcie rok 2016, w którym to ELD Mandate wprowadzono w życie, a całość obejmowała trzy fazy.
Faza pierwsza (luty 2016-grudzień 2017). Wszystkie metody rejestrowania godzin pracy mogły być stosowane, włącznie z tradycyjnymi papierowymi dziennikami, programami elektronicznymi (software), AOBRD oraz ELD.
Faza druga (grudzień 2017- grudzień 2019). Wszyscy kierowcy podlegający nowemu prawu muszą używać wyłącznie AOBRD lub ELD.
Należy nadmienić, że do dnia dzisiejszego istnieją wyjątki w prawie, które zezwalają na stosowanie starej metody, czyli rejestrowanie godzin pracy w papierowych dziennikach.
Faza trzecia (od grudnia 2019). ELD Mandate obowiązuje w 100 procentach, w ciężarówkach mogą być instalowane wyłącznie elektroniczne dzienniki pokładowe ELD.
Szerokiej i bezpiecznej drogi życzy ALL ABOUT TRUCKS. We put Truckers first!
