Pod koniec ub. tygodnia chicagowska rada komisarzy wyborczych jednogłośnie uznała, że były szef personelu Białego Domu Rahm Emanuel mimo 2-letniej nieobecności w Chicago może ubiegać się o stanowisko burmistrza. Polityczni przeciwnicy Emanuela nie rezygnują jednak z osłabienia jego pozycji. Zapowiedzieli, że odwołają się do sądu, co oznacza, iż sprawa ta będzie się ciągnąć jeszcze kilka tygodni.
Tego samego dnia senator stanowy, pastor James Meeks, odwołał swą krótkotrwałą kampanię wyborczą na burmistrza. Decyzję tę uzasadnił koniecznością zjednoczenia społeczności afroamerykańskiej, by stanęła za jednym kandydatem, tak jak to miało miejsce w przypadku pierwszego czarnego burmistrza Chicago, Harolda Washingtona, który w latach osiemdziesiątych wygrał wybory dwukrotnie.
Odejście Meeksa nie było niespodzianką. Wcześniej naraził się na krytykę, wyrażając opinię, że tylko Afroamerykanie (a nie kobiety, Azjaci i Latynosi) mają prawo korzystać z programu kontraktów miejskich dla mniejszości.
W środę ub. tygodnia Meeks spotkał się z dwojgiem prominentnych czarnych kandydatów na burmistrza, kongr. Danny Davisem i byłą senator Carol Moseley Braun, najwyraźniej po to, by omówić, który z kandydatów ma największe szanse na zwycięstwo.
Braun jest jedyną czarną kandydatką z południa miasta, gdzie tradycyjnie udział w głosowaniu bierze więcej obywateli, niż z reprezentowanego przez Davisa zachodniego okręgu Chicago.
Grupa czarnych pastorów i liderów stanęła po stronie Davisa, jako kandydata jednoczącego społeczność afroamerykańską. Braun nie daje jednak za wygraną.
Za rezygnacją Meeksa prawdopodobnie stoi również fakt, że jako kandydat byłby zobowiązany do ujawnienia swoich dochodów, dzięki czemu dowiedzielibyśmy się ile przynosi mu praca pastora. Meeks ogranicza się do stwierdzenia, że zarabia „mniej niż milion dolarów”.
Kampania Rahma Emanuela przedstawiła kopie dochodów swego kandydata. Wynika z nich, że państwo Emanuel zarobili w ciągu ostatnich pięciu lat blisko $2 miliony i zapłacili w federalnych podatkach $300 tysięcy.
W latach 2005, 2006 i 2007 dochody rodziny wynosiły kolejno: $402,393, $547,323 i $505,893. Roczne pobory Emanuela na stanowisku kongresmana (ok. $150 tys.) uzupełniały zyski kapitałowe z inwestycji w wysokości $770,000.
Zeznania podatkowe z 2008 i 2009 roku wykazują straty inwestycyjne i mniejsze dochody. W 2009 roku Emanuel i jego żona zarobili niewiele ponad $227,000.
W trzyletnim okresie, poprzedzającym zwycięstwo wyborcze na reprezentanta 5. okręgu w 2002 roku, Emanuel zarobił $16 milionów jako bankier inwestycyjny oraz $320 tys. sprawując funkcję dyrektora Freddie Mac, instytucji specjalizującej się w udzielaniu pożyczek hipotecznych. Kandydaturę Rahma Emanuela poparł były prezydent Bill Clinton, który w styczniu weźmie udział w dochodowych spotkaniach na rzecz tego kandydata. Emanuel pracował w administracji Clintona na różnych stanowiskach, jako starszy doradca polityczny, dyrektor specjalnych projektów i dyrektor polityczny.
(CT – eg)
