Tom i Jerry II – Historyjki o Historii Ameryki

William Hanna i Joseph Barbera założyli własne przedsiębiorstwo – H-B Enterprises – w 1944 r. Zajmowali się w nim produkcją reklamówek, a na etacie w MGM produkowali kolejne odcinki przygód Toma i Jerry’ego. W 1955 r. stanęli na czele wydziału kreskówek w tej wytwórni, ale już w dwa lata później właściciele MGM zrezygnowali z tego wydziału i go zamknęli. Wtedy Hanna i Barbera zdecydowali się na odejście z giganta i przekształceniu pobocznego dotychczas H-B Enterprises w nową wytwórnię filmową, w której zresztą zatrudnili wielu byłych pracowników MGM. Nazwa wytwórni zmieniła się w 1960 r. na Hanna Barbera Productions, ale wówczas już obaj producenci mieli na swoim koncie kilka sukcesów. Z usamodzielnieniem się od MGM trafili na moment, w którym telewizja zaczęła święcić tryumfy – i skorzystali z tego. W 1957 r. na ekrany wszedł program Ruff and Reddy Show, w 1958 r. pojawił się pies Huckelberry, w 1960 r. Flinstonowie, a w 1961 r. – miś Yogi.

Tom i Jerry zostali jednak w MGM. Produkcja pierwszej serii przygód niebieskiego kota rosyjskiego i zwykłej myszy zakończyła się w 1958 r. – ostatnia kreskówka w tej dwójce, pozostała po zamkniętym sturio, wyemitowana została 1 sierpnia.

W 1960 r. MGM powróciło do pomysłu produkcji kreskówki o Tomie i Jerrym. Tym razem producent William Snyder podjął współpracę z czeskim reżyserem. Trzynaście nowych odcinków powstało w studio w Pradze czeskiej. Ponieważ jednak twórcy widzieli tylko kilka oryginalnych filmów o tej parce, stworzone filmy były, zdaniem odbiorców, dziwne. Jednym z najczęściej pojawiających się zarzutów było to, że tak naprawdę przekreślono motyw przewodni serii, bo Tom właściwie nie czyhał na Jerry. Łatwo dzisiaj rozpoznać te odcinki – z uwagi na miejsce, w którym powstawały, nie pojawia się w nich napis Made in Hollywood, U.S.A na końcu.

Kolejną serią przygód Toma i Jerry’ego powierzono Chuckowi Jonesowi. Był do doświadczony twóca kreskówek, który w trzydziestoletniej karierze w Warner Bros odpowiadał m. in. za Królika Bugsa czy Strusia Pędziwiatra. Stworzył 34 nowe odcinki, w których można doszukać się podobieństw w przygodami Kojota i Strusia. Charakterystyczną cechą kreskówek Jonesa były bardziej kudłate policzki Toma.

W końcu nadszedł czas na pełnometrażowy film o obu bohaterach. Co prawda Jerry występował u boku Gene’a Kelly’ego w filmie ‘‘Podnieść kotwicę” z 1945 r., nie była to jednak rola główna. W latach 70. XX wieku Chuck Jones przymierzał się do stworzenia takiego filmu, ale porzucił plany z powodu braku odpowiedniego scenariusza. W końcu w 1992 r. powstał film Tom i Jerry: Wielka ucieczka. Nie spotkał się on jednak ze szczególnie ciepłym przyjęciem. Sam film ma konwencję musicalu, która pod koniec XX w. nie była już tak atrakcyjna, niż kilkadziesiąt lat wcześniej. Ponadto fabuła filmu nijak się ma do wcześniejszych kreskówek – Tom i Jerry ze sobą współpracują i nagle okazuje się, że oboje potrafią mówić.

Kolejnym filmem był Tom i Jerry: Magiczny pierścień z 2001 r. W tym filmie powróciły już tak lubiane przez publiczność relajcje pomiędzy Tomem a Jerrym – czyli normalne stosunki pomiędzy myszą a kotem. Później powstawały kolejne filmy pełnometrażowe z częstotliwością jeden na rok. Wtedy też odeszli obaj twórcy tej pary – William Hanna zmarł w Hollywood 22 marca 2001 r. na raka przełyku w wieku 90 lat. Pięć i pół roku później, 18 grudnia 2006 roku w Los Angeles, zmarł z przyczyn naturalnych Jospeh Barbera.

Siedem kreskówek z Tomem i Jerrym w roli głównej otrzymało Oscara. Co ciekawe nagrody te zostały przyznane w ciągu zaledwie 10 lat – w latach 1943, 1944, 1945, 1946, 1948, 1051 i 1952. W tych latach, w których Tom i Jerry nie dostali Oscara, byli oczywiście nominowani – w 1940, 1941, 1947, 1949, 1950 i 1964 r.
Jerzy Paśko