Sarah Palin ubolewa, że „establishement chce ukrzyżować Newta, zmienić historię i zaprzeczyć wszystkiemu, o co walczył przez tyle lat”. Palin wini za to liberalne media i demokratów, choć prawda ma się nieco inaczej.
Przeciw Gingrichowi występują konserwatywni komentatorzy, liderzy i członkowie Kongresu. Ustawodawcy boją się, że przyznanie Gingrichowi nominacji GOP-u położy ich szanse na reelekcję, a tym samym odbierze republikanom dominację w Izbie Reprezentantów. Przeciw temu kandydatowi szczególnie ostro wypowiadają się konserwatywne kongresmanki. Wszyscy razem, a zwłaszcza republikanie z rejonów północnowschodnich, nie mają pewności, czy Gingrich zdoła przekonać do siebie mieszkańców przedmieść i niezależnych wyborców.
Konserwatywni komentatorzy nie pozostawiają na nim suchej nitki..
Drudge Report, powołując się na Elliotta Abrama z National Review przypomina, że Gingrich krytykował i podważał taktykę działania prezydenta Reagana.
Emmett Tyrrell jr. w American Spectator porównał Gingricha z Clintonem, przypisując obu cechy narcystyczne i niepohamowany apetyt na kobiety.
Bob Dole wini Gingricha za wyborczą porażkę republikanów w 1996 roku i ostrzega, że identyczna sytuacja może nastąpić na wszystkich szczeblach władzy, jeśli GOP przyzna mu nominację.
Ann Coluter przewiduje: „Głosując na Newta wybierasz Obamę”.
Nawet Tom DeLay, swego czasu wpływowy lider Kongresu i bliski współpracownik Gingricha, w wywiadzie radiowym na stacji KTRH, wyznał, co o nim sądzi: „Newt Gingrich nie jest konserwatystą. Mówi to, co chcesz usłyszeć. Podobnie jak Clinton ma zagadkową umiejętność odczuwania bólu innych, wyczucie i zdolność do zagrzewania publiczności. Jako marszałek popełniał wiele błędów i nie był zdyscyplinowany”.
Po zwycięstwie Gingricha w Karolinie Południowej konserwatyści wpadli w panikę. Zdali sobie sprawę, że Gingrich ma szansę na nominację. „To będzie katastrofa. Wszyscy, którzy byli świadkami tego, jak działał jako marszałek, są wystraszeni tym, co może się zdarzyć. Wydaje mu się, że jest uosobieniem konserwatyzmu, a jak się pewnego dnia obudzi i zacznie myśleć o swojej wielkości, to będzie oczekiwał, że wszyscy za nim pójdą. Ma szansę wygrać, jeśli dojdzie do drugiej recesji, albo gdy do wyborów stanie kandydat trzeciej partii. Boimy się, że zdobędzie nominację, a przegra wybory i pociągnie za sobą republikańskich kandydatów do Kongresu. Znajdziemy się wówczas tam, gdzie byliśmy w 2009 i 2010 roku. To czyste szaleństwo”.
W świetle wypowiedzi konserwatywnych prominentów komentarz Sary Palin uzasadnić można wyłącznie interesem własnym. Ostatecznie Newt Gingrich jest jedynym kandydatem, który obiecał osadzić ją na wysokim stanowisku rządowym.
(P – eg)
