Uroczystości katyńskie w szkole im. Emilii Plater
Chicago (Inf. wł.) – Hiobowa wieść o tragicznej katastrofie polskiego samolotu z prezydentem RP Lechem Kaczyńskim i jego małżonką Marią oraz blisko 100-osobową delegacją państwa polskiego na pokładzie, udających się do Katynia na uroczystości upamiętniające 70. rocznicę mordu katyńskiego, wstrząsnęła uczestnikami uroczystego apelu w szkole im. Emilii Plater, poświęconego upamiętnieniu zbrodni sprzed 70 lat na synach narodu polskiego.
10 kwietnia rano w szkolnej świetlicy placówki w Robert Frost Junior High School przy 320 W. Wise Rd. w Schaumburgu zgromadzili się uczniowie starszych klas i nauczyciele, aby wysłuchać porywającego spektaklu wspomnieniowego przygotowanego przez uczniów klasy licealnej. Po wprowadzeniu sztandarów zgromadzonych powitały prezeska szkoły Jolanta Harrisom i kierowniczka Anna Siek, zapraszając przed wysłuchaniem spektaklu do uczczenia minutą ciszy ofiary porannej tragedii ponad Smoleńskiem i zbrodni w katyńskim lesie sprzed 70 lat.
– Mottem dzisiejszego spotkania chcielibyśmy uczynić słowa Jana Pawła II, które papież wypowiedział do Rodzin Katyńskich w Watykanie 6 kwietnia 1996 roku – napisała we wstępie do scenariusza uroczystości jego autorka Katarzyna Kozaka, cytując słowa Ojca Świętego:
„Tragiczne wydarzenia, które miały miejsce na wiosnę 1940 roku w Katyniu, Charkowie i Miednoje są rozdziałem w martyrologium polskim, który nie może być zapomniany. Żywa pamięć powinna być zachowana jako przestroga dla wszystkich pokoleń”.
– Pochylamy się z szacunkiem nad mogiłami ofiar zbrodni katyńskiej uczestnicząc z powagą w akademii ku pamięci ofiar Katynia, Starobielska, Ostaszkowa, Bykowni i innych miejsc kaźni. Aby pamięć o tej straszliwej zbrodni sprzed 70 lat była żywa w pokoleniach polskiego narodu. Aby zachować pamięć o wojsku, które nie poległo, ale zostało skrytobójczo zamordowane strzałem w tył głowy. Aby zachować pamięć o elicie polskiego społeczeństwa wymordowanej w tak bestialski sposób. Wydarzenia z 1940 roku zapisane na kartach historii polską krwią i męczeńską śmiercią Polaków należą do najbardziej dramatycznych i do końca niewyjaśnionych – powiedzieli we wstępie do spektaklu jego narratorzy.
Na program rozpoczęty słowami modlitwy do Matki Boskiej Katyńskiej: – Zbawienie wieczne racz wyjednać Pani Tym, którym śmierć ponieść przyszło w Katyńskim Lesie strzałem w tył głowy w odwecie za „Cud nad Wisłą” – złożyły się wiersze Kazimiery Iłłakowiczówny „O Boże”, Wandy Głuszek „Rok 1940. Tragedia”, Mariana Hemara „Tej nocy zgładzono wolność w katyńskim lesie” i Zbigniewa Herberta „Guziki”. Recytację uzupełniali narratorzy przypominając historię o wydarzeniach sprzed 70 lat, jej tło polityczne oraz uwarunkowania, przez które prawda o Katyniu z trudem dociera do świadomości społeczeństwa międzynarodowego. Całość znakomicie uzupełniły pieśni Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat” i Piotra Rubika „Serce Dzwonu”, którą znakomicie zaśpiewała uczennica klasy piątej Kaya Waluszko.
W finale spektaklu uczniowie zapalili znicze przy symbolicznym krzyżu katyńskim, na którym zostały umieszczone zdjęcia Marii i Lecha Kaczyńskich oraz Wojciecha Seweryna, przewodniczącego Komitetu Budowy Pomnika Katyńskiego, który w drodze z ostatnią wizytą na grób swojego ojca podzielił tragiczny los ofiar katastrofy.
O tragicznych wydarzeniach mówił uczestniczący w apelu wraz z członkami Towarzystwa Historycznego jego prezes Grzegorz Dąbrowski, uczestnik Rajdu Katyńskiego, motocyklista Józef Zieliński, prezes Związku Klubów Polskich Tadeusz Czajkowski oraz przedstawicielka Zrzeszenia Nauczycieli Polskich Magdalena Kobiela.
Na zakończenie apelu kierowniczka szkoły Anna Siek odczytała podziękowanie, jakie w uznaniu za dotychczasową współpracę szkoły z Komitetem Budowy Pomnika Katyńskiego przesłał na jej ręce przewodniczący Komitetu Wojciech Seweryn, w którym napisał między innymi: „Wyrażam ogromną wdzięczność i podziękowanie za wsparcie duchowe i materialne budowy Pomnika Katyńskiego na Cmentarzu św. Wojciecha w Niles. Niech dobry Bóg wynagrodzi za duże zaangażowanie i ofiarność. Pomnik Katyński, to Pomnik Narodowej Pamięci, który jest stałym dokumentem naszej bolesnej historii, którą chcemy przekazywać przyszłym pokoleniom. Nasza patriotyczna postawa pomaga w zachowaniu pamięci tak ważnej dla każdego, kto czuje się Polakiem”.
Po wyprowadzeniu pocztów sztandarowych młodzież w skupieniu udała się na dalsze zajęcia do klas lekcyjnych, podczas których nauczyciele rozmawiali z uczniami o tragicznych wydarzeniach sprzed 70 lat oraz sobotniej katastrofie, która wpisuje się w „Klątwę Katynia”.
Tekst i zdjęcia:
Andrzej Baraniak
(Zdjęcia dostępne na: www.newsrp.smugmug.com)
