Kongresmanka z Minnesoty, przeciwniczka wszystkich propozycji wychodzących z administracji Baracka Obamy, wróg reformy lecznictwa i spisu ludności, które postrzega jako sygnał socjalizmu wdzierającego się w wolne społeczeństwo amerykańskie, a zarazem gorąca zwolenniczka antyrządowych teorii spiskowych, Michelle Bachmann, w pełni zasługuje na miano królowej hipokryzji.
Głusi na słowa rozsądku wielbiciele kongr. Bachmann z pewnością nie wiedzą lub wiedzieć nie chcą, że ich heroina bez skrupułów korzysta z rządowych subsydiów dla farmerów.
Bachmann spędziła większość ub. roku na agitowaniu przeciw reformie lecznictwa. Podpuszczała tzw. tea baggers plotąc o panelach śmierci i racjonowanej opiece zdrowotnej. Wzywała do rewolucji przeciw rzekomym próbom oddania Ameryki w ręce socjalistów, mówiąc, że polityka prezydenta „wdziera się przez gardło i wyrywa flaki naszej wolności”.
Okazuje się jednak, że w pani Bachmann drzemie ukryta marksistka. Bez zahamowań korzysta z pieniędzy nieświadomego podatnika. W ostatnim dziesięcioleciu jej rodzina wzbogaciła się o ponad ćwierć miliona dolarów dzięki rządowym subsydiom. Gdyby amerykańscy farmerzy – tacy jak ona – byli zmuszeni do wolnorynkowej rywalizacji, to doszłoby do upadku ich farm. A jednak Michelle Bachmann jest zdania, że inni Amerykanie nie zasługują na taką samą ochronę lub pomoc. Głosowała bowiem przeciw każdej propozycji przyjścia z pomocą właścicielom domów zalegających ze spłatami hipotecznych pożyczek, mówiąc, że nie przyczyni się do „nagradzania nieodpowiedzialnych właścicieli nieruchomości”.
Jako kongresmanka Bachmann zarabia $174,00 rocznie.
***
Michelle Bachmann nie jest jedynym odbiorcą „welfare” na Kapitolu. Istnieje bardzo zamożna klasa, nie tyle farmerów (choć tak się klasyfikują, by otrzymać subsydia), co właścicieli nieuprawianych pól, którzy głośno promują zasady wolnorynkowe, a po cichu przyjmują rządowe czeki w ramach programu ratującego biznesy przed upadkiem.
Subsydia w większości trafiają do bogatych właścicieli, a nie małych farm. Prócz osób prywatnych korzystają z nich uniwersytety, korporacje, więzienia, wielkie farmy-biznesy.
Rodzina republikanina z Iowa, sen. Chucka Grassley, który lubi ostrzegać swych wyborców przed „postępem Obamy w stronę socjalizmu” zarobiła w rządowych subsydiach 1 milion dolarów.
Republikanin z Kansas, b. kandydat na prezydenta USA, sen. Sam Brownback, otrzymał w rządowych subsydiach $500,000.
Ostatnio wspólnie z Michell Bachmann Brownback uczestniczył w publicznych wezwaniach do Boga o zabicie reformy lecznictwa, by nie dopuścić, by „zły duch socjalizmu wdarł się do Ameryki”. Bachmann i Brownback są ludźmi głęboko religijnymi. Wierzą w Boga, wolny rynek i ograniczenie pomocy socjalnej, z wyjątkiem subsydiów dla bogatych.
Demokrata z Montany, uchodzący za fiskalnego konserwatystę sen. Max Baucus, który sabotażował reformę lecznictwa jeszcze zanim podjęto w tej sprawie debaty, przyjął $250,000 w subsydiach rządowych dla rodzinnej farmy.
Demokratka z Arkansas, sen. Blanche Lincoln zwalcza „socjalistyczną opiekę medyczną” dla Amerykanów, lecz nie odrzuca socjalistycznej pomocy dla farmerów. W ramach tego programu zapewniła sobie subsydia w wysokości $715,000.
Demokratka z Dakoty Południowej, kongr. Stephanie Sandlin, pozostała wierna konserwatywnym zasadom wolnorynkowym głosując przeciwko publicznej opcji ubezpieczeń medycznych. Jej ojciec, były ustawodawca stanowy, Lars Herseth, z rządowego „welfare” dostał $844,725.
***
Wielu ustawodawców świadomie ograniczyło zatwierdzenie skutecznej reformy lecznictwa wbrew życzeniom swych wyborców i z myślą o własnej kieszeni, szczególnie w okresie wyborczym. Przykładem takiego myślenia jest b. demokrata, a obecnie niezależny senator z Connecticut, Joseph Lieberman i demokrata z Indiany, sen. Evan Bays. Małżonki obydwu senatorów zasiadają w dyrekcjach firm ubezpieczeniowych.
***
Jeden z superkonserwatywnych republikanów w Senacie, Tom Coburn z Oklahomy, lubi nazywać Baracka Obamę swym przyjacielem. Wysyła do niego listy co tydzień lub dwa. Choć w większości nie godzi się z polityką prezydenta, to uważa go za wspaniałego człowieka.
Podziw ten przerodził się w coś niezwykle rzadkiego wśród polityków. Senator Coburn bronił Obamę przed własną partią za składanie winy na prezydenta za wszystkie obecne kłopoty państwa. „1 stycznia 2009 roku, zanim Barack Obama objął urząd, dług narodowy wynosił $10.6 biliona. Obecnie doszedł do $12.1 biliona. To nie jest wina prezydenta Obamy. Za to można winić Senat i Izbę Reprezentantów. Bezrobocie wynosiło w tym czasie 7.6%, dziś – 10%. To również wina Kongresu”, powiedział sen. Coburn.
***
Neonazista, internetowy siewca nienawiści, Bill White, został uznany winnym straszenia i wysuwania pogróżek. Obserwowany przez Southern Poverty Law Center od wielu lat, White terroryzował swoje ofiary wysyłając e-maile i listy, dzwoniąc i umieszczając na swojej stronie internetowej nazwiska i adresy prześladowanych przez siebie osób i zachęcał do przemocy. Szczególną niechęć żywił do czarnych i obrońców praw człowieka.
***
Lider republikańskiej mniejszości w Senacie, Mitch McConnell, dał do zrozumienia, że przewodnim tematem kandydatów GOP-u w przyszłorocznych wyborach będzie zniesienie ustawy o opiece zdrowotnej, jeśli ustawa faktycznie zostanie zatwierdzona.
McConnell sugerował, że ustawa będzie poważnym problemem dla demokratów, którzy – jak się kwieciście wyraził – w tym przypadku „chwycili się za ręce i wspólnie skoczyli w przepaść”.
***
Wielbiciel Dicka Cheney Christopher Barron wypełnił opowiednie formularze do umieszczenia byłego wiceprezydenta na liście kandydatów Partii Republikańskiej na prezydenta w wyborach w 2012 roku.
Barron uważa Cheney´ego za jedynego członka GOP-u z „doświadczeniem, polityczną odwagą i niezachwianą wiarą w wartości, które umocniły Partię Republikańską”.
Konsultant wyborczy i prawnik, Barron był krajowym dyrektorem politycznym Log Cabin Republicans, organizacji skupiającej gejów i lesbijki.
***
Podatnicy wydają ponad $40 tys. miesięcznie na biuro, personel, telefony komórkowe i wynajem SUV dla byłego marszałka Izby Repezentantów, Dennisa Hasterta.
Zgodnie z federalnym
prawem, które zapewnia byłemu marszałkowi tego rodzaju przywileje przez 5 lat, wydatki te są jak najbardziej legalne pod warunkiem, że w tym czasie nie uprawia działalności lobbyngowej. Tymczasem grupa Taxpayers for Common Sense ma co do tego poważne wątpliwości, a sam Hastert odmawia komentarzy.
Dennis Hastert, który zasiadał w Izbie Reprezentantów przez blisko 21 lat jest obecnie rejestrowanym lobbystą. W Waszyngtonie reprezentuje interesy rządów Turcji i Luksemburga oraz trzy amerykańskie korporacje.
***
Były doradca polityczny George´a W. Busha, Karl Rove, w ubiegłym tygodniu rozwiódł się ze swą drugą żoną. Według Dany Perino, byłej rzeczniczki prasowej administracji Busha, małżonkowie wspólnie podjęli decyzję o rozstaniu. W dalszym ciągu pozostają w bliskiej przyjaźni. Karl Rove i Darby Hickson wzięli ślub w 1986 roku. Mają jednego syna, Andrew.
Poprzednie małżeństwo Rove´a z przedstawicielką houstońskiej elity trwało zaledwie rok.
Niedawno, w liście do sędziego aktor Randy Quaid narzekał, że Rove podrywa jego żonę, Evi.
***
Dyrektor Biura Zarządzania i Budżetu Peter Orszag zaręczył się z korespondentką finansową ABC News Bianną Golodrygą. Młodzi poznali się na przyjęciu dla członków stowarzyszenia korespondentów w Białym Domu. Orszag poprosił pannę Golodrygę o rękę na lunchu w nowojorskiej restauracji Sarabeth.
41-letni dyrektor jest ojcem dwojga dzieci z poprzedniego małżeństwa. Ślub z 31-letnią korespondetką planuje na październik. O swej nowej narzeczonej Orszag powiedział tylko tyle, że jest rosyjską Żydówką i wstaje wcześniej niż on.
***
Demokrata pierwszej kadencji kongr. Parker Griffith z Alabamy zmienił przynależność partyjną pod wpływem zachęt ze strony republikańskich liderów. Możliwość zdobycia nowego członka dostrzeżono z chwilą, gdy Griffith opowiedział się przeciw pakietowi bodźców ekonomicznych, reformie systemu lecznictwa, ustawie o wykorzystaniu energii, równej płacy dla kobiet, rezolucji budżetowej i reformie przepisów dla instytucji finansowych. W sierpniu na spotkaniu z wyborcami powiedział, że nie będzie głosować za utrzymaniem Nancy Pelosi na stanowisku marszałka Izby Reprezentantów. W tym samym czasie zapewniał, że przed reformą opieki zdrowotnej mogą uratować kraj wyłącznie konserwatywni demokraci zwani „Blue Dogs”.
Problem Griffitha polega na tym, że w żadnym wypadku nie może liczyć na poparcie republikanów w przyszłych wyborach. Gdy ubiegał się o wejście do Kongresu z ramienia Partii Demokratycznej republikanie przedstawili go jako przyjaciela muzułmańskich terrorystów. Opinia ta do dziś jest żywa.
***
Całkiem inne podejście do reformy lecznictwa zademonstrował republikański reprezentant stanowy z Maine, Jim Campbell, który wystąpił z GOP-u dlatego właśnie, że jego partia lekceważy problemy zdrowotne Amerykanów. „Myślałem o tym od dawna. Jestem silnie sfrustrowany, ponieważ republikanie nie przejmują się kryzysem opieki zdrowotnej. Nikt nie ma samych dobrych pomysłów na rozwiązanie kryzysu, lecz Partia Republikańska nie ma żadnych”, ubolewa Campbell.
***
Do listopada tego roku do sądów wpłynęło 1.4 miliona wniosków o bankructwa, o 34.5% więcej niż rok wcześniej. Szczególnie dużo osób i firm zabiega o tzw. Chapter 11, chroniący przed wierzycielami. Najwięcej spraw o uznanie bankructwa w przeliczeniu na tysiąc mieszkańców wniesiono do sądów w Newadzie, Tennessee, Alabamie, Indianie, Michigan, Ohio, Kentucky, Arkansas, Illinois i Kolorado.
***
CEO Goldman Sachs, Lloyd Blankfein, w środku finansowego kryzysu oświadczył, że „wykonuje robotę Boga”. Chociaż Blankfein przyznał później, że zapędził się nieco w samouwielbieniu, to redakcja Financial Times najwyraźniej uwierzyła w jego nieomylność, choć inni wskazują, że typowa dla Wall Street działalność jego banku inwestycyjnego jest tym właśnie, co doprowadziło do kryzysu sektora finansowego. Fakt, że metody biznesowe Goldman Sachs są obecnie przedmiotem federalnego śledztwa nie przeszkodziły Financial Times w przyznaniu Blankfeinowi tytułu „Człowieka Roku”. Gazeta zachwyca się rekordowymi dochodami banku i wypłaceniem 31,700 pracownikom premiii łącznej wysokości $23 miliardów, przemilczając to, ile pieniędzy dostał od federalnego rządu.
Niektórzy analitycy rynków giełdowych zaprotestowali rezygnując z subskrypcji FT. Zwrócili gazecie uwagę, że Goldman Sachs w znacznie większym stopniu niż inne banki przyczynił się do zszargania reputacji sektora finansowego.
***
Problemy finansowe ominęły małą grupę Amerykanów. W latach 2000-2009 kilka osób powiększyło swój majątek o miliardy dolarów.
Burmistrz Nowego Jorku, Michael Bloomberg, na początku dekady miał „zaledwie” $2.5 miliarda. Dzięki rozbudowie medialnego imperium majątek Bloomberga wzrósł do $18 miliardów.
Warren Buffet zarobił na inwestycjach $10 mld. O taką samą kwotę powiększył swój stan posiadania George Soros.
***
Jim Rogers, inwestor i komentator finansowy, ubolewa nad osłabieniem dolara z powodu wysokiego deficytu. Zwraca uwagę, że słabszy dolar nieuchronnie oznacza podwyżkę cen nieruchomości. Uważa, że ceny złota poszły za wysoko, by inwestycja ta była nadal opłacalna. Osobiście preferuje kupowanie srebra lub palladium, a najbardziej słabo zagospodarowanej ziemi w Afryce. Inwestorzy z całego świata już rzucili się na ten region. W niektórych częściach Afryki nie trzeba nawet palcem kiwnąć, by na tej ziemi wyrosło coś, co można sprzedać. Jest bardzo tania, bardzo żyzna, nigdy nie była uprawiana. Wystarczy trochę wiedzy i maszyn rolniczych, by zarobić kupę pieniędzy. Robotnicy są tani i wszystko inne jest tanie.
W wywiadzie dla Business Week Rogers skrytykował sekretarza skarbu, Timothy´ego Geithnera. Uważa, że Geithner nigdy nie powinien dostać tego stanowiska, gdyż od 15 lat nie zrobił nic pozytywnego i zawsze popełnia błędy. Jest przekonany, że z chwilą, gdy prezydent Obama rozejrzy się za kimś innym, gdy zorientuje się, że Geithner nie wie co robi.
Elżbieta Glinka
