Neil Newhouse, ankieter Mitta Romneya, otwarcie mówi, że nie jest zainteresowany sprawdzaniem faktów i korygowaniem przekłamań.
Republikańska konwencja potwierdziła nonszalacką postawę ankietera wobec prawdy.
Zaczęło się od Ann Romney, zadaniem której było przybliżenie wyborcom – a kobietom szczególnie – sylwetki swego męża pozbawionego charyzmy i niezdolnego do nawiązania emocjonalnej więzi z publicznością. We wtorek Ann Romney starała się zmiękczyć wizerunek sztywnego Mitta opowiadając ich „love story”, od liceum aż po dzień dzisiejszy.
Ponieważ Romneyom wielokrotnie zarzucano brak zrozumienia problemów przeciętnej amerykańskiej rodziny, opowiadała o trudnościach w początkach małżeństwa, kiedy to koczowali z Mittem w suterenie, a za stół służyła im deska do prasowania!? Ciekawi mnie, co powiedzieliby na to (gdyby żyli) bardzo zasobni rodzice obojga Romneyów.
Tym razem pani Ann zaoszczędziła nam przynajmniej bzdurnych opowiadań o kupowaniu bielizny w Costco i własnoręcznym opieraniu swojej licznej rodziny na wspólnych wakacjach.
Historia miłości Romneyów wzruszyła do łez starsze egzaltowane aktywistki partyjne.
Najzabawniejsze jest to, że świetnie przygotowana do wystąpienia Ann Romney (brawo za dobre aktorstwo) nie była nawet autorką swojego opowiadania. Wiemy o tym od jej najstarszego syna, który przed wystąpieniem matki mówił, że jest zdenerwowana, ponieważ nigdy wcześniej nie wygłaszała przemówienia napisanego przez inną osobę.
O ile próbę zmiękczenia wizerunku męża można zrozumieć, to fałszerstwa świadomie przekazywane publiczności przez nominata GOP-u na wiceprezydenta nie są czymś, co można łatwo wybaczyć. Świadczą bowiem, że Paul Ryan swobodnie sięga po kłamstwo, by udowodnić swój punkt widzenia.
Na konwencji kongr. Ryan zarzucił prezydentowi Obamie niewywiązanie się z kampanijnej obietnicy, że fabryka GM w Wisconsin nie zostanie zamknięta. W całej tej wypowiedzi prawdą jest tylko to, że budynki zakładów do dziś świecą pustkami. Reszta to taka sama bajka, jak pranie bielizny przez Ann Romney. Obama nie mógł złożyć obietnicy o niedopuszczeniu do zamknięcia zakładów, ponieważ w tym czasie już były zamknięte.
Ryan wyraził pretensję do Obamy za brak poparcia dla rekomendacji komisji pracującej nad rozwiązaniem problemu deficytu, przeciw którym sam głosował. Złożył całkowitą odpowiedzialność na prezydenta za obniżkę wiarygodności kredytowej rządu przez Standard & Poor, chociaż firma ta wyraźnie podkreśliła, że przyczyną jej decyzji były przepychanki związane z zazwyczaj rutynowym ustalaniem pułapu zadłużenia państwa. Proces ten upolitycznił sam Ryan. Ponadto S&P wyjaśniła, iż decyzja była częściowo podyktowana obawą, że republikanie nigdy nie zgodzą się na podwyżkę podatków.
Utrwalanie fałszywych zarzutów jest gorsze od wyrażania niechęci do politycznego przeciwnika bez uciekania się do kłamstw.
Lider republikańskiej mniejszości w Senacie, Mitch McConnell, głęboko sfrustrowany zwycięstwem wyborczym Obamy, za swoje główne zadanie uznał niedopuszczenie go do drugiej kadencji w Białym Domu. Na konwencji nie uciekał się do rzucania nieprawdziwych zarzutów pod adresem prezydenta, lecz szczerze wyraził to, co czuje. McConnell ma do Obamy pretensje, że nie uważa Amerykanów za naród unikalny i pod każdym względem wyjątkowy.
W środę rano kampania Mitta Romneya podziękowała tym, którzy przekazali do jego kasy wyborczej ponad milion dolarów, urządzając przyjęcie na pokładzie jachtu pod banderą Kajmanów. Mistrzem ceremonii był gubernator Wirginii Bob McDonell. Wśród gości reporterzy ABC rozpoznali miliardera Wilbura Rossa, Mella Semblera i starszego brata Mitta Romneya, Scotta.
Luksusowy „Cracker Bay” jest zarejestrowany na Kaj-manach, gdzie republikański kandydat na prezydenta, ślubujący fiskalną odpowie- dzialność złożył na wolnych od podatków kontach przynajmniej $30 milionów.
Elżbieta Glinka
