Polska mało znana
Nazywała się wcześniej Groß Stepenitz i należała do Niemiec. Dziś jest osadą rybacką na wschodnim brzegu Zalewu Szczecińskiego, w zachodnio-północnej części województwa zachodniopomorskiego, która w tegorocznym rankingu „Rzeczpospolitej” zajęła pierwsze miejsce wśród wiejskich gmin krajowych.
Po raz pierwszy nazwa Stepniza zostaje wymieniona w dokumentach z roku 1278, kiedy to książę pomorski Barnim I przekazał ją Gottfriedowi von Breslau. Przez następne wieki wieś należała do słynnego na Pomorzu Zachodnim rodu von Flemming.
Od XIII wieku we wsi znajdował się port rybacki, a mieszkańcy żyli z hodowli zwierząt oraz zasobów leśnych. W Stepnicy rozwinięte też było przetwórstwo drzewne, a osada związana była mocno z Zalewem Szczecińskim, który warunkował transport wodny i rybołówstwo.
W XIV wieku wieś przekazana została klasztorowi cysterek w Szczecinie, który po reformacji zsekularyzowano i przebudowano na zamek myśliwski, służący książętom pomorskim. Sama zaś Stepnica przypadła w udziale książętom, a następnie stała się własnością państwową.
W XVII wieku znajdowały się we wsi dwie karczmy i kuźnia. Stepnica, założona na planie ulicówki, została przebudowana po największym pożarze, który wybuchł tam w roku 1739. Zbudowano wtedy m.in. nowy ryglowy kościół. Rozwinęło się także budownictwo statków. W roku 1870 zamieszkiwało tam ponad 1,5 tys. osób.
W okresie międzywojennym Stepnica stała się modnym ośrodkiem turystycznym. Przybywali do niej tłumnie mieszkańcy Szczecina i Goleniowa. Znajdowała się tam również plaża, przystań jachtowa, bogata baza noclegowa, a do molo przypływały statki białej floty. Działała ponadto kolej wąskotorowa do Gryfic, którą pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku, jako nieużywaną, zamknięto, a z czasem rozebrano.
W trakcie II wojny światowej osada nie ucierpiała. Ostatecznie Stepnica została wyzwolona w roku 1945 przez Armię Czerwoną i przekazana administracji polskiej. W latach 1945-1946 miejscowość nosiła przejściowo nazwę Stobnica. Obecną nazwę wprowadzono rozporządzeniem ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych w listopadzie 1946 roku.
Stepnica położona jest w bezpośrednim zasięgu oddziaływania miasta Szczecina i ze względu na swoje położenie nad wodami Zalewu Szczecińskiego i Puszczy Goleniowskiej posiada niepowtarzalne i dogodne warunki turystyczne. Stepnica oferuje m.in. wiele atrakcji. I tak dla żeglarzy – przystań jachtową, amatorów kąpieli wodnych i słonecznych – czyste plaże i wody zalewu, grzybiarzy – grzyby, a spragnionym spokoju – urocze zakątki. Do Stepnicy można również zawinąć jachtem, gdzie znajduje się port z pełnym węzłem sanitarnym.
Stepnica słynie wreszcie z portu rybackiego. Ryby odławiane w wodach Zalewu Szczecińskiego i Roztoki Odrzańskiej trafiają na rynek polski, niemiecki i holenderski. W Stepnicy nie ma też problemu z zakupem świeżych ryb. W daniach stepnickich restauracji nie brakuje potraw z węgorza, sandacza czy leszcza, które można zjeść w smażalni ryb, znajdującej się w pobliżu portu rybackiego, czynnej od maja do września.
Stepnica ma też port przeładunkowy, który jest obiektem monitorowanym z żurawiem samojezdnym gąsienicowym o udźwigu 16 ton oraz przenośnikiem taśmowym przystosowanym do załadunku towarów sypkich na barki i statki morskie. Warto wiedzieć, że port w Stepnicy jest portem macierzystym dla jednego z największych kontenerowców na świecie, który nosi nazwę Maersk Stepnica oraz dla sześciu barek o ładowności od 750 do 2450 ton, m.in. dla największej barki motorowej zarejestrowanej pod polską banderą MS Grunwald.
W pobliżu Stepnicy, w rejonie miejscowości Czarnocin, płytkie wody Zalewu Szczecińskiego oraz zawsze korzystne wiatry stwarzają najlepsze i najbezpieczniejsze warunki do uprawiania windsurfingu w Polsce. Na terenie całej gminy Stepnica istnieje jeszcze wiele terenów przeznaczonych pod zabudowę rekreacyjno-hotelową, pól namiotowych oraz pod budowę marin i małych przystani sportowo-żeglarskich.
Wśród zabytków osady wyróżnia się kościół parafialny z XVIII wieku, o konstrukcji ryglowej, pw. św. Jacka Odrowąża, zbudowany na planie krzyża greckiego. Wnętrze świątyni przykrywa podwyższony, odeskowany strop. Kościół posiada barokowy ołtarz i ambonę z roku 1740 oraz ławki z połowy XVIII wieku. Warto do niego zajrzeć jadąc np. ze Szczecina do Wolina czy dalej do Międzyzdrojów.
Tekst i zdjęcia:
Leszek Wątróbski
