Materiał Partnera
Uczulenie na słońce to kłopotliwa przypadłość, która czasami wymaga interwencji lekarskiej. Jakie mogą być objawy i przyczyny alergii na promienie ultrafioletowe? W jakich przypadkach warto udać się do dermatologa?
Czym dokładnie jest uczulenie na słońce?
Uczulenie na słońce jest określeniem używanym względem zmian na skórze, których przyczyną jest promieniowanie ultrafioletowe. Głównymi sprawcami alergii słonecznej są promienie długie UVA, posiadające zdolność przenikania do skóry właściwej. Przed UVA trudno się ustrzec, bowiem stanowią one 95% promieniowania, które dociera na naszą planetę. Uczulenie na słońce jest zjawiskiem mogącym pojawić się o każdej porze roku, jednak jego objawy najczęściej występują we wczesnej porze letniej. Jak rozpoznać uczulenie na słońce? Do typowych objawów skórnych wspomnianej alergii zalicza się:
- pieczenie,
- swędzenie,
- pęcherze,
- plamy,
- krosty.
Zmiany na skórze pojawiają się zazwyczaj na ramionach, dekolcie, szyi oraz przedramionach, z kolei rzadko na twarzy. Często objawom skórnym towarzyszy wysoka temperatura ciała połączona z ogólnym osłabieniem organizmu. W razie gdyby dołączyły do nich nudności oraz zawroty głowy, konieczna może się okazać pilna interwencja lekarza.
Kto jest najbardziej narażony na uczulenie na słońce?
Objawy alergii na promieniowanie ultrafioletowe występują zazwyczaj u kobiet między 18. a 50. rokiem życia. Najbardziej narażone na uczulenie na słońce są osoby o jasnej karnacji i wrażliwej cerze. Celem uniknięcia nieprzyjemnych skutków przebywania na słońcu warto ustalić, jaki typ skóry posiadamy. Na terenie Europy Środkowej wyszczególnia się 4 fototypy, do których należą:
- fototyp I, odznaczający się jasną, wręcz bladą karnacją, często z piegami i rudymi lub bardzo jasnymi włosami,
- fototyp II, wyróżniający się jasną cerą, jasnymi włosami i czasami niewielką ilością piegów,
- fototyp III, o kremowym odcieniu skóry, z włosami ciemny blond lub jasny brąz,
- fototyp IV, cechujący się karnacją oliwkową bądź jasnobrązową i ciemnymi włosami.
Osoby, których uroda zalicza się do fototypu I, powinny bezwzględnie unikać długotrwałego przebywania na słońcu, ponieważ ich organizm nie wytwarza odpowiedniej ilości melaniny. Skóra o fototypie I jest szczególnie podatna na oparzenia słoneczne oraz występowanie reakcji alergicznej na promieniowanie ultrafioletowe.
W Polsce fototyp I należy jednak do rzadkości i zdecydowanie częściej można spotkać osoby o fototypie II lub III. Jeśli nasza skóra i włosy są jasne, zaliczamy się wówczas do fototypu II, który wymaga stosowania kremów z wysokimi filtrami słonecznymi i stałej kontroli skóry podczas opalania, ponieważ łatwo tutaj o poparzenie słoneczne czy reakcję alergiczną.
Na większą i częstszą dawkę promieni słonecznych mogą pozwolić sobie osoby o fototypie III, które stosunkowo szybko się opalają. Największą odpornością na słońce odznacza się skóra o fototypie IV, przy której oparzenia słoneczne i reakcje alergiczne należą do rzadkości.
Jak radzić sobie z uczuleniem na słońce?
Pierwszym objawem, który powinien zachęcić nas do wizyty u dermatologa, jest wysypka. Alergia na słońce, podobnie jak wiele innych alergii skórnych, objawia się właśnie zmianami w postaci plam czy krostek. Podczas wizyty lekarskiej dermatolog jest w stanie ustalić, co może być dokładną przyczyną wysypki. Alergia na słońce, tak jak inne rodzaje alergii, wymaga podjęcia właściwego leczenia, którego często nie da się przeprowadzić na własną rękę.
Uczulenie na słońce może być spowodowane samoistnym działaniem organizmu, ale i również używaniem niektórych kosmetyków, zażywaniem leków czy piciem naparów ziołowych. Tak gwałtowną reakcję mogą też nasilać konkretne składniki diety. Jak zidentyfikować przyczynę wysypki? Alergia na promieniowanie ultrafioletowe wielokrotnie idzie w parze ze stosowaniem balsamów i kremów o silnym zapachu, zażywaniem antybiotyku na trądzik lub kwasu acetylosalicylowego bądź też piciem naparu z dziurawca. Czasami wyeliminowanie niektórych produktów jest wystarczające, a podejmowanie leczenia okazuje się zbędne.
