Lusia Planica

Do mojej przeszłości

Kiedy to czytasz jest 31 grudnia 2019 rok. Kończysz wakacje zimowe i znowu zobaczysz wszystkie swoje koleżanki. Uczęszczasz do szkoły i bierzesz udział w innych zajęciach. Będziesz czekać na koniec zimy, a wiosną na piękne kwiaty. I tak się stało. Nadeszła wiosna i marzec.

W telewizji zaczęto mówić o Koronie? Co to takiego? Nie wiedziałaś. Zorientowałaś się, że to wirus, który dotyka ludzi w odległym kraju i cię za bardzo nie dotyczy.

13 marca – zbliża się przerwa wiosenna. Dzień szkolny dobiega końca, gdy słyszysz ogłoszenie.

„W przyszłym tygodniu nie będzie zajęć w szkole. Musimy zachować ostrożność i bronić się przed wirusem”.

Cieszyłaś się, nie wiedząc, co się wydarzy.

Minął już miesiąc od ostatnich zajęć w szkole. Liczba przypadków rośnie i umiera coraz więcej osób. Maski są wymagane wszędzie, aby zapewnić mieszkańcom ziemi bezpieczeństwo. Z jakiegoś powodu wszyscy rzucają się na papier toaletowy, a żywność jest kupowana hurtowo. E-learning również nie jest czymś mile widzianym. Trudno jest wpatrywać się w ekran przez cały dzień i uczyć się. Tęsknisz za przyjaciółmi, tęsknisz za prawdziwą szkołą.

Ucieka miesiąc za miesiącem, przyzwyczajasz się do nowego życia. Co było dziwne, robi się normalne.

Masz chęć na kontakt z zewnętrznym światem: maska

Wychylasz nos poza drzwi: maska

Wszędzie jest z tobą

Jak najlepszy przyjaciel

Jednego dnia siedzisz przed komputerem. Zastanawiasz się, czy nauczycielka potrafi rozbudzić klasę. Nikt nie opowiada, a tylko czarne prostokąty przenikają się nawzajem. Wtedy przychodzi ci do głowy myśl:

Gdzie ukrył się mój bunt?

Lusia Planica

15 lat

Szkoła im. Mikołaja Kopernika w Niles

Nazywam się Lusia Planica i skończyłam 15 lat. Mam jedną siostrę i jednego brata. Interesuje mnie sztuka i fotografia. Działam w ZHP w Niles. i zostałam drużynową jednej z drużyn, której nazwa wywodzi się od Doliny Pięciu Stawów, malowniczego miejsca w Polsce.