,,Dziennik Związkowy” : Premiera „Dziadów” cz. II w Pani reżyserii miała miejsce w czerwcu i została przyjęta owacją na stojąco. W październiku i listopadzie gracie dla polonijnych szkół i parafii. Sukces?
– Niewątpliwe tak. Ale sukcesem dla nas było już wystawienie tego tekstu. Wiadomo, najlepiej sprzedają się komedie, a my tym razem postawiliśmy na niezwykle trudny utwór Mickiewicza. Właściwie jego sztandarowe dzieło.
Premiera ,,Dziadów” cz. II była niezwykła zarówno pod względem artystycznym, jak i frekwencyjnym. Towarzyszyły jej dodatkowe atrakcje: tęcza, o której opowiem za moment, jak i wspaniała publiczność, która po spektaklu została wraz z nami do późnych godzin dywagując, i przeżywając misterium Mickiewicza na nowo. Przy okazji zjadła nam całą scenografię, i dekoracje
(śmiech).
Zjadła dosłownie, czy to może jakaś przenośnia?
– Dosłownie. II część ,,Dziadów” to rozmowa człowieka z duchem, z
dziadem czyli przodkiem. Istotą jest tu kontakt ze zmarłymi mający na celu oddanie im czci, pomoc, bądź zapewnienie sobie ich przychylności. Z drugiej strony to tekst nawiązujący do tradycji świętej uczty, i przygotowywania posiłków dla duchów zmarłych.
Znaczną częścią naszej scenografii był właśnie suto zastawiony stół, a że smacznie… Kołacze, ciasta, kasze, owoce. Na tym polegała również magia tego teatralnego spotkania. Zakończył się premierowy spektakl po czym, rozpoczął kolejny, który polegał na wspólnym biesiadowaniu z widownią, i rozmowach na temat przedstawienia zagranego tuż przed chwilą.
Zainspirowani tym, co się wydarzyło w dniu premiery, eksploatujemy to przedstawienie w zaduszkowym tonie, w miesiącach październik – listopad. Zaraz po każdym spektaklu proponujemy widowni spotkanie, i oddajemy jej mikrofon. Jesteśmy ciekawi wrażeń, spostrzeżeń. Rozmawiamy o procesie twórczym przedstawienia, Mickiewiczu, życiu, i śmierci.
A tęcza o której Pani wspomniała?
– Premierę zagraliśmy w bardzo minimalistycznej scenografii, i niezywkle surowych światłach, a więc o żadnych efektach specjalnych nie może być mowy. Akcja dramatu ma miejsce w kaplicy. Towarzyszył nam blask świec, i kilka zaledwie reflektorów. Półmrok
– na granicy widoczności. W scenie Zosi, przy słowach Guślarza opisujących pasterkę:
,,A toż, czy obraz Bogarodzicy,
Czyli anielska postać?
Jak lekkim rzutem obręczą
Po obłokach zbiega tęcza.”
towarzyszyła nam przepiękna tęcza! Tylko i wyłącznie w tej scenie.
Nie wiemy
– skąd, nie wiemy
– jak. Próbowałam zrobić dochodzenie po spektaklu, po to aby efekt ewentualnie powtórzyć. Niestety, nikt nie potrafił mi tej tęczy ,,wyjaśnić”, a odkryliśmy ją dopiero na zdjęciach po spektaklu.
Pogańska obrzędowość, z której czerpał Mickiewicz, nadaje utworowi wyjątkowej atmosfery, tajemniczości, i napięcia, a listopad to wprost idealny czas na spotkanie z tym przedstawieniem.
– Zdecydowanie, gdyż strofy Mickiewicza, pozwolą na kontemplację i zadumę, tak ważne w tym miesiącu. W październiku rozpoczęliśmy trasę ,,Zaduszki z Mickiewiczem”. Gramy dla polonijnych szkół, ale weszliśmy również w kościoły. Najbliższe spektakle odbędą się m.in w audytorium Bazyliki św. Jacka, już w piątek 8 listopada o godz. 8pm ( zaraz po mszy), a 15 listopada zagramy ,,na górce” czyli w kościele o. Cystersów w Willow Springs. Tym przedstawieniem inaugurujemy otwarcie starej kaplicy, która od tej pory będzie przeznaczona na koncerty, spektakle, wystawy. Móc inaugurować takie miejsce, to wzruszający moment dla naszego teatru Scena Polonia, oraz Studio Teatralnego Modjeska.
W Chicago w ostatnim czasie powstało kilka nowych teatrów. Czy obawia się Pani, że konkurencja odbierze wam publiczność?
– Misją zarówno Studio Teatralnego Modjeska jak i teatru Scena Polonia, od samego początku było wzbogacanie życia kulturalnego Polonii amerykańskiej o kulturę wysoką, proponując wydarzenia na wysokim poziomie artystycznym, oraz
integracja społeczności polonijnej. Cieszę się, że inspirujemy, pobudzamy twórczo, i wskazujemy drogę.
,,Etyka zawodowa”, ,,etos pracy”, ,,lojalność”, ,,punktualność” to moje słowa- klucze. Podobno niezwykle niemodne w naszym drapieżnym, konsumpcyjnym XXI wieku, ale to one stanowią tzw. kręgosłup moich wartości. To moje priorytety. Obie placówki, które prowadzę rozwijają się bardzo dobrze właśnie dzięki tym zasadom. Nie mogę się również doczekać aż moralność, czy inteligencja znowu będą w modzie. Wierzę jednak, że to kiedyś to nastąpi. Po wielu latach udało mi się nareszcie stworzyć fantastyczny zespół. Tego się trzymajmy, i o tym mówimy.
Wasze ,,Dziady” to również, a może przede wszystkim wyjątkowa obsada.
– I z tego jestem najbardziej dumna jako producent tego przedstawienia. W roli Guślarza- Julitta Mroczkowska Brecher, znana ostatnio z serialu, który nadaje telewizja NBC. Rolę Widma kreuje gwiazda kina polskiego lat 70. i 80.- Maciej Góraj. Po wielu latach przerwy Maciej powrócił na teatralne deski strofami mickiewiczowskimi. W postaci upiorów, i lżejszych duchów wcielą się m.in: Małgorzata Kwaśniewicz, Edyta Luckos, Joanna Parzych, Bartosz Kasza, Tomasz Maternowski, Marcin Kowalik. Ja gram dwie postaci; Zosi, oraz Matki. Role Ptaków Nocnych powierzyłam młodzieży ze Studia Teatralnego Modjeska, Mickiewiczowskie chóry przypadły grupie Effatha z parafii Św. Tomasza Becketa w Mount Prospect, pod kierunkiem Agnieszki Juścińskiej. Nasze Słowianki; Aleksandra Gmurczyk, Renata Dudek, Małgorzata Grabowska, Edyta Luckos, Paulina Kosińska.
Dziękujemy za rozmowę i życzymy wspaniałej widowni i dalszych sukcesów!
Z Kingą Modjeską, reżyserem spektaklu ,,Dziady” cz. II rozmawiał ,,Dziennik Związkowy”
Podpisy:
Guślarz -
Julitta Mroczkowska-Brecher
Widmo - Maciej Góraj
Zosia - Kinga Modjeska
Zdjęcia: Stanisław Błaszczyna
Teatr Scena Polonia oraz Studio Teatralne Modjeska zapraszają na; Wielkie! Multimedialne! Teatralne wydarzenie sezonu! Arcydramat najwybitniejszego poety Romantyzmu!
DZIADY / cz. II Adama Mickiewicza
Reżyseria / Kinga Modjeska
Scenografia / Joanna Kapuścieńska, Kinga Modjeska
Kostiumy / Joanna Kapuścieńska, Anna Gardulski, Małgorzata Kwaśniewicz
Muzyka / Kinga Modjeska, Laboratorium Pieśni
Make up / Małgorzata Kwaśniewicz, Iwona Nowaczek
Współpraca / Andrzej Balawender - Ruby Rock Studios, Aleksandra Mierzejewska, Steve Olivieri
Bilety:
www.scenapolonia.com / 630 201 8821/ oraz na godzinę przed każdym spektaklem
Piątek, 8 listopad, godzina 8pm
Bazylika Św. Jacka- Audytorium
3636 West Wolfram Street, Chicago, IL 60618
Piątek, 15 listopad, godzina 8pm
Polska Misja OO. Cystersów
116 Hilton St, Willow Springs, IL 60480
.png)
Ewa Malcher
