Joanna Bohdziewicz-Borowiec w najnowszym wpisie na swoim blogu przygląda się procedurze, która doprowadziła do podpisania reformy ubezpieczeń zdrowotnych....
W życiu politycznym Stanów Zjednoczonych dzieją się fascynujące rzeczy. Po ponad rocznej debacie Kongres w końcu uchwalił reformę opieki zdrowotnej, którą prezydent podpisał. Pomijając historyczną wagę nowego prawa i radość z sukcesu oraz wytrwałości prezydenta, ciekawe jest śledzenie amerykańskiego procesu politycznego na przykładzie tej ustawy.
Po ponad rocznej debacie Kongres w końcu uchwalił reformę opieki zdrowotnej, którą prezydent podpisał. Pomijając historyczną wagę nowego prawa i radość z sukcesu oraz wytrwałości prezydenta, ciekawe jest śledzenie amerykańskiego procesu politycznego na przykładzie tej ustawy. Zwłaszcza, i o dziwo, że debata jeszcze trwa i nie wiadomo, jak się skończy.
Obie izby Kongresu zdominowane są obecnie przez Demokratów, włącznie z prezydentem. Niemniej przez cały ubiegły rok projekty reformy i wielu innych ustaw inicjowanych przez prezydenta, jeśli nawet uchwalone w Izbie Reprezentantów, zatrzymywały się w Senacie. Senat zasłaniał się procedurą głosowania: wymaganiem zdecydowanej większości 60 głosów, których demokraci nie mieli oraz możliwością obstrukcji procesu przez jednego senatora, który miał prawo, z czego korzystali Republikanie, zapobiegania głosowaniu. Coraz głośniej, w związku z tym, mówiło się o tym, że przecież Senat sam decyduje o swojej procedurze, więc może ją zmienić.
I tak się właśnie stało. Czy to cud polityczny? Nie wiem, ale z pewnością coś ważnego dzieje się na naszych oczach. W tym tygodniu reforma musiała wrócić do Senatu, aby zatwierdzić ostateczne poprawki do ustawy, uchwalone wcześniej przez Izbę Reprezentantów. I co się okazało: Senat zmienił swoją procedurę i potraktował reformę jako ustawę typu rekoncyliacji budżetowej. Procedura ta wygląda następująco: do uchwalenia ustawy wystarczy zwykła większość głosów, czyli 51, a Demokraci mają więcej. Ponadto debata ograniczona jest do 20 godzin bez możliwości obstrukcji przez jednego senatora. Wiceprezydent, który przewodniczy Senatowi, ma prawo do szybszego zakończenia obrad i podjęcia głosowania. Jak widać, Senat potrafi szybko i sprawnie działać, jak chce, co jest imponujące.
Debata w Senacie zakończyła się dzisiaj (piszę to słowa 25.marca) zmianą ustawy. Republikanie przedstawili 29 poprawek: czasem istotnych czasem zabawnych, byle tylko skompromitować reformę i Demokratów. Każda z poprawek wymagała głosowania. Tylko dwie z nich zostały uchwalone, bo dotyczyły błędów formalnych, których nie można było zlekceważyć. Poprawki te nie miały nic wspólnego z proponowanymi zmianami w opiece zdrowotnej.
Redakcja
