Bardzo często nowi posiadacze Medicare nie zdają sobie sprawy z istniejących luk w pokryciu w podstawowym planie Medicare (ang. Original Medicare). Warto wiedzieć, że nie pokrywa on wszystkich kosztów leczenia szpitalnego oraz lecznictwa otwartego np. wizyt lekarskich czy zabiegów ambulatoryjnych. Zasadnicze luki w pokryciu podstawowego planu Medicare stanowią:
– początkowy koszt własny (ang. deductible) w szpitalnej części pokrycia, zwanej Part A. Na rok 2017 kwota ta została ustalona na 1 316 dol. za pierwsze 60 dni hospitalizacji
– początkowy koszt własny w medycznej części pokrycia Medicare, zwanej Part B, która w tym roku wynosi 183 dol., wraz z nielimitowaną 20 proc. współpłatnością (ang. coinsurance).
Posiadając jedynie podstawowy plan Medicare możemy być narażeni na dość wysokie dopłaty, które mogą sięgać setek, a nawet kilku tysięcy dolarów współpłatności, szczególnie przy poważniejszych zabiegach ambulatoryjnych lub w wyniku hospitalizacji.
Jednym ze sposobów na redukcję lub nawet pełne wyeliminowanie powyżej opisanych kosztów jest wykupienie suplementarnego planu Medicare (ang. Medicare Supplement), często zwanego też Medigap. Tego typu plany stanowią wtórne do podstawowego Medicare ubezpieczenie kosztów leczenia i aby taki plan wykupić, musimy posiadać obydwie części (A i B) podstawowego planu Medicare. Nie możemy też w momencie aktywacji planu suplementarnego być jednocześnie członkiem planu typu Medicare Advantage.
Ubezpieczenia suplementarne są oferowane przez prywatne firmy ubezpieczeniowe. Obecnie w ramach suplementarnych planów Medicare oferowanych jest dziesięć standaryzowanych planów tego typu, a każdy plan oznaczony jest przydzieloną mu literą (A, B, C, D, F, G, K, L, M, N). Każda litera oznacza plan oferujący inny zakres pokrycia luk w podstawowym planie Medicare. Plany tego rodzaju dostępne są w większości stanów USA, jedynie w Wisconsin, Massachusetts i Minnesocie dostępne są nieco inne ich wersje.
Zakres pokrycia w ramach każdego z tych planów jest standaryzowany, co w praktyce oznacza, że np. plan G, wykupiony niezależnie w której firmie ubezpieczeniowej, da nam identyczny zakres pokrycia. Różne natomiast będą wysokości miesięcznej składki, gdyż każda firma ubezpieczeniowa ma swoja własną metodę wyceny składek takiego planu. Niektóre firmy oferują niskie składki, gdy przystępujemy do ich ubezpieczenia, by następnie po paru latach dokonać znacznych podwyżek. Z kolei inne firmy oferują wyższe początkowe koszty składek, lecz ich wzrost na przestrzeni wielu lat jest rozłożony równomiernie i nie jesteśmy zaskakiwani gwałtownymi wzrostami cen. Według danych opublikowanych na stronie American Association of Medicare Supplement Insurance, w roku 2016 ubezpieczonych w planach suplementarnych było ponad 22 proc. wszystkich posiadaczy Medicare, z czego 66 proc. wybrało bardzo popularny plan F, który pokrywa 100 proc. kosztów.
Zaletą większości planów suplementarnych Medicare jest brak wymogu posiadania skierowań do lekarzy specjalistów od lekarzy pierwszego kontaktu oraz nieograniczony dostęp (brak sieci) do większości szpitali i placówek medycznych, zakładając oczywiście, że przyjmują one pacjentów posiadających Medicare. Wadą są dość wysokie koszty składek, które w zależności od wybranego planu, sposobu wyceny składek stosowanego przez daną firmę ubezpieczeniową, wieku lub czasami stanu zdrowia osoby ubezpieczanej mogą się wahać w przedziale od kilkudziesięciu do nawet kilkuset dolarów miesięcznie. Należy też pamiętać, że plany suplementarne nie stanowią ubezpieczenia na leki i aby takie posiadać musimy wykupić dodatkowo plan na leki w ramach części D Medicare. Alternatywę dla planów suplementarnych stanowią plany typu Medicare Advanatge, o których opowiem Państwu w kolejnym artykule.
Jeżeli macie Państwo pytania dotyczące indywidualnej sytuacji związanej z ubezpieczeniem Medicare, proszę o kontakt w celu umówienia się na bezpłatną konsultację.
Ewa Malcher
