Dlaczego tak trudno jest oprzeć się słodyczom? To wina mózgu. Naukowcy z Uniwersytetu Yale odkryli, że narząd ten jest tak zaprogramowany, by dostarczyć sobie pożywki, czyli kalorii, a że słodycze mają w sobie dużo kalorii, nie możemy się od nich uwolnić. Wyniki najnowszych badań pokazują, że mózg reaguje na smak i wartość kaloryczną potraw w zasadniczo różny sposób.
– Mózg ma w rzeczywistości dwie odrębne sieci neuronów, które zajmują się obróbką bodźców związanych z zawartym w pokarmach cukrem i ich wartością kaloryczną. Gdy dać mu do wyboru produkty smaczne (niekoniecznie kaloryczne) i produkty wysokokaloryczne, zawsze wybierze te drugie – twierdzi jeden z autorów badania Ivan de Araujo z John B. Pierce Laboratory.
W trakcie badania odkryto, że bodźce związane zarówno ze słodkim smakiem, jak i wartością energetyczną pokarmów rejestrowane są w pierwotnej strukturze mózgu − w prążkowiu (łac. striatum). Jest to część kory przedczołowej odpowiedzialna za mechanizm nagrody.
Podczas eksperymentu z myszami badacze odkryli, że sygnały o smaku i wartości energetycznej są przetwarzane w dwóch odrębnych obszarach prążkowia. Jeden − brzuszne prążkowie (łac. ventral striatum) przetwarza sygnały smaku (to tu odczuwamy słodycz), podczas gdy drugi − grzbietowe prążkowie (łac. dorsal striatum) analizuje ilość kalorii.
Badanie pokazało, że mózg preferuje cukier − nawet przyprawiony tak, by nie smakował dobrze − bo zawsze dostarcza energii. Taki wniosek wysunięto po tym, gdy myszy, które miały do wyboru cukier słodki, ale pozbawiony kalorii, albo kaloryczny, ale niesmaczny, zawsze wybierały ten drugi. Stwierdzono, że ludzki apetyt na słodycze, który rozwinął się w drodze ewolucji, jest gwarancją tego, że mózg otrzyma odpowiednią ilość kalorii, by mógł funkcjonować z optymalną wydajnością. Więcej na temat eksperymentu można poczytać w magazynie "Nature Neuroscience".
Ewa Malcher
