Redakcja
23 marca minęło 55 lat od chwili zamordowania 11 członków podziemnej Armii Krajowej Obwodu Nowy Korczyn. Zdjęcie przedstawia orszak żałoby na cmentarz z trumnami symbolizującymi ich zwłoki, gdzie ludność miejscowa żegnała godnie swoich bohaterów.
Oto opis wydarzeń, których byłam naocznym świadkiem.
Na skutek akcji, gdzie został zastrzelony Niemiec w kolejce wąskotorowej ze Sztucina do Korczyna, została łapanka winnych “zbrodni”. Nad ranem mroźnego marcowego dnia obudził nas (moją rodzinę) głośny stukot do okien i szczęk niemieckich psów. Żandarmi zabrali mojego ojca Zygmunta, który był na liście podejrzanych, oraz moją ciotkę Władysławę i wujka Włodzimierza. Potem zabrali pozostałych, którzy byli na ich liście.
Po 3 dniach przesłuchiwań w tutejszej żandarmerii wypuścili 3 kobiety, a pozostałych 11 mężczyzn wywieźli okrytą ciężarówką do Gestapo w Busku Zdroju. Mój ojciec był świadkiem tych ‘‘przesłuchań”, gdzie wybito karabinem obojczyk mojemu wujkowi Włodzimierzowi, a rozwścieczone psy gestapowskie rozrywały ich przyrodzenia. Mój ojciec, który nie był na liście podejrzanych, został wypuszczony za staraniem się mojej matki, która z niemowlęciem na ręku dostała się do służącej Hansa, Polki, i ta pomogła w uwolnieniu mojego ojca. Pozostałych nad ranem 23 marca 1944 roku rozstrzelano pod lasem i zakopano w rowie.
Po wyzwoleniu Nowego Korczyna, w dniu 18 stycznia 1945 roku, gdzie wkroczyła “Krasnaja Armia” pod dowództwem Żukowa, ciała rozstrzelanych zostały złożone w trumnach i pochowane na tut. cmentarzu.
Może warto by było pokazać obecnemu pokoleniu, jak ich przodkowie walczyli i ginęli za Wolną Polskę.
Janina Zelek
Anonimowych listów nie umieszczamy. redakcja zastrzega sobie prawo do skracania listów. Listy przeznaczone do umieszczenia należy pisać na maszynie z podwójnym odstępem i na jednej stronie kartki. Umieszczone poniżej opinie nie zawsze są zgodne ze stanowiskiem redakcji.
