Nocny Łowca

Los Angeles w latach 80. ubiegłego stulecia miało czym się pochwalić. Miasto zorganizowało letnią olimpiadę, odwiedził je papież Jan Paweł II i oczywiście kwitło tu Hollywood z jego blichtrem i największymi celebrytami świata, od niechcenia przechadzającymi się po ulicach. Jednak cała ta magia nie mogła przyćmić mrocznej strony miasta. Blask LA przyciągał bowiem jak magnes bardzo niebezpiecznych ludzi. Jednym z nich był najbardziej przerażający seryjny morderca w historii Stanów Zjednoczonych, którego media ochrzciły Nocnym Łowcą...

Nieuchwytny zabójca

Latem 1985 roku lokalne media nadały niepokojący komunikat. Poproszono mieszkańców Los Angeles, aby zawsze upewniali się, że okna i drzwi ich domów są porządnie zamknięte. Zachęcano też do kupna broni. W mieście grasował bowiem groźny gwałciciel i morderca, z którego istnienia władze przez długi czas nie zdawały sobie sprawy.

Morderca wybierał ofiary przypadkowo i nie był wybredny, jeśli chodzi o wiek czy płeć – wśród nich znajdowały się zarówno dzieci, jak i osoby w sile wieku i staruszkowie. Ofiary Nocnego Łowcy były mordowane w najbardziej okrutny sposób a przybywało ich w zastraszającym tempie, czasami w odstępie jednego lub dwóch dni. Nocny Łowca przez długi czas pozostawał nieuchwytny, bowiem policja przez wiele miesięcy nie wiązała ze sobą gwałtów i morderstw dokonywanych w różnych częściach miasta. Nieustannie zmieniający się modus operandi również wprowadził śledczych w błąd. Niektóre zbrodnie zdołano z nim połączyć dopiero w latach dwutysięcznych, kiedy możliwe stały się zaawansowane badania DNA.

Trauma od dzieciństwa

Ricardo „Richard” Ramirez urodził się 29 lutego 1960 roku w El Paso w Teksasie jako najmłodsze z pięciorga dzieci. Jego ojciec, były policjant, znany był z tego, że lubił znęcać się nad swoją rodziną. Richard, od najmłodszych lat będący zarówno świadkiem, jak i ofiarą przemocy, w wieku dwóch lat uległ poważnemu wypadkowi. Chłopiec próbował wspiąć się na niezabezpieczoną komodę, która runęła na niego, powodując poważny uraz głowy. Trzy lata później znowu trafił do szpitala z powodu urazu głowy, którego okoliczności nie były do końca jasne. Oba wypadki najprawdopodobniej wpłynęły na jego rozwój. Richard nie najlepiej się uczył i często uciekał z lekcji. W wieku 10 lat nadużywał już substancji psychoaktywnych i alkoholu.

Richard był świadkiem przemocy nie tylko ze strony ojca. Jego kuzyn Miguel Ramirez służył w jednostkach Zielonych Beretów podczas wojny w Wietnamie. Pod pretekstem działań bojowych popełniał przerażające zbrodnie – napastował seksualnie, okaleczał i mordował kobiety, a następnie robił im zdjęcia polaroidem. Często opowiadał nastoletniemu chłopcu o swoich wyczynach, pokazywał mu zdjęcia zamordowanych kobiet a nawet nauczył go taktyki wojskowej zabijania z ukrycia. Któregoś dnia Miguel wdał się w kłótnię ze swoją żoną Jessie i na oczach nastolatka strzelił jej w twarz. Richard był zafascynowany tą zbrodnią.

Od starszego brata Rubena chłopak nauczył się włamywać do mieszkań. Z kolei mąż jego siostry Ruth, który był nałogowym podglądaczem, często zabierał Ramireza na swoje nocne wyprawy po okolicy. Nauczył go, jak śledzić i podglądać kobiety, pozostając samemu niezauważonym. Później Richarda fascynowało podglądanie i często pod osłoną nocy zaczajał się w mroku, obserwując przypadkowe kobiety.

Nocny terror

Pierwszych napaści na tle seksualnym próbował dokonać jako nastolatek w czasie swojej pracy w lokalnym hotelu Holiday Inn. Najpierw próbował molestować w windzie dwoje dzieci a później napadł kobietę w jej pokoju. Jednak w obu przypadkach z nieznanych przyczyn uniknął oskarżenia. Niedługo potem przeniósł się z rodzinnego Teksasu do Kalifornii.

Seria zbrodni, która postawiła na nogi władze najpierw Los Angeles a później San Francisco, rozpoczęła się 28 czerwca 1984 roku morderstwem Jennie Vincow. Została zaatakowana we śnie. Nie broniła się, kiedy napastnik w furii wielokrotnie dźgał ją nożem. Była to pierwsza przypisana Ramirezowi w tamtych czasach zbrodnia, choć po latach dzięki badaniom DNA udało się powiązać go z dokonanym trzy miesiące wcześniej morderstwem 9-letniej Mei Leung.

Uderzył ponownie dziewięć miesięcy później. 17 marca 1985 roku Richard ukrył się w garażu 22-letniej Marii Hernandez. Strzelił do niej, kiedy wysiadała z samochodu. Kobiecie udało się przeżyć, ale jej współlokatorka, Dayle Yoshie Okazaki, miała mniej szczęścia. Morderca dopadł ją w domu i zabił strzałem w głowę. W ciągu godziny znalazł kolejną ofiarę – 30-letnią Tsai-Lian Yu, którą wyciągnął z samochodu pod jej domem i zabił z zimną krwią.

Już dziesięć dni później napadł starsze małżeństwo w ich własnym domu. Vincent Zazzara zginął od razu, ale jego żona Maxine próbowała walczyć z napastnikiem. Wyciągnęła spod łóżka strzelbę przekonana, że jest naładowana. Nie wiedziała, że kilka dni wcześniej, przed wizytą wnuków, jej mąż dla bezpieczeństwa wyjął z niej naboje. Broń nie wypaliła a rozwścieczony Ramirez brutalnie okaleczył kobietę i następnie zamordował.

W podobnych okolicznościach 14 maja zginęli we własnym domu William i Lillian Doi. Następnie Ramirez zaatakował młotkiem dwie siostry staruszki: 83-letnią Mabelle Bell i dwa lata od niej młodszą Nettie Lang. Nettie przeżyła atak, choć została brutalnie zgwałcona. Mabelle zmarła od ciosów w głowę. Następnego dnia Ramirez zgwałcił 42-letnią Carol Kyle a 2 lipca zadźgał 10-calowym nożem rzeźnickim 75-letnią Mary Louise.

Trzy dni później morderca zaatakował znowu – próbował udusić 16-letnią Whitney Bennett przewodem telefonicznym. Jednak kiedy zaczęły się z niego wydobywać iskry, uznał to za znak od samego Jezusa i puścił ją żywą. 7 lipca włamał się do domu Joyce Lucille Nelson. Kobieta została napadnięta w trakcie snu. Kiedy zerwała się z łóżka, przewrócił ją na podłogę i brutalnie skopał, zostawiając jej na twarzy charakterystyczny odcisk buta marki Avia.

Fatalny błąd

Kiedy w lipcu 1985 roku media nagłośniły sprawę seryjnego gwałciciela i mordercy, Richard przeniósł się do San Francisco, by tam kontynuować swój krwawy rajd. Na miejscu pierwszej dokonanej tam zbrodni popełnił błąd, który mógł doprowadzić do jego ujęcia – ponownie zostawił odcisk buta Avia w mało popularnym rozmiarze 11½. Model był rzadko spotykany i wyprodukowano zaledwie sześć sztuk w tym rozmiarze. Policja miała nadzieję, że pozwoli to w końcu ująć mordercę. Niestety, ówczesna burmistrz San Francisco Dianne Feinstein upubliczniła wszystkie wiadomości, które policja posiadała na temat podejrzanego, łącznie z informacją o butach. Ramirez natychmiast je wyrzucił i mógł bezkarnie kontynuować swoje zbrodnie.

Jednak tym razem policja miała już pewność, że za serię gwałtów i morderstw dokonywanych w ostatnich miesiącach w LA i San Francisco odpowiadała ta sama osoba. Każda z ofiar Ramireza, której udało się przeżyć atak, dodawała szczegóły do portretu pamięciowego. Wszyscy mówili o nieruchomych oczach bez wyrazu oraz drastycznych brakach w uzębieniu. Policja dysponowała również odciskami palców i śladami DNA. 29 sierpnia 1985 roku opublikowano jego portret pamięciowy. W ciągu kilku godzin twarz Richarda Ramireza pojawiła się dosłownie wszędzie.

Morderca nie zdawał sobie z tego sprawy, pojechał bowiem do Arizony spotkać się z bratem. Kiedy wrócił do Los Angeles rankiem 31 sierpnia, ze zdumieniem zobaczył swoją podobiznę we wszystkich gazetach na jednym z ulicznych stoisk z prasą. Kiedy zatrzymał się, aby rzucić okiem na artykuły, stojąca w pobliżu grupa kobiet zaczęła szeptać, wskazując na niego palcem. Wkrótce dookoła mordercy zgromadził się tłum przechodniów. Ramirez próbował uciekać, ale ludzie dogonili go i pobili. Gdyby nie interwencja policji, jego życie zakończyłoby się w tym miejscu.

Proces trwał rok. Richard Ramirez został skazany na śmierć w komorze gazowej za trzynaście morderstw, dziewięciokrotne usiłowanie morderstwa, jedenaście napaści na tle seksualnym i czternaście włamań. Do końca nie okazał skruchy a nawet uśmiechał się podczas przesłuchań i zeznań swoich niedoszłych ofiar. Nigdy nie wykonano na nim zasądzonej kary śmierci. Zmarł w więzieniu 7 czerwca 2013 roku z powodów zdrowotnych.

Maggie Sawicka