Choroba św. Walentego – epilepsja, padaczka

Epilepsja, czyli padaczka, to zespół chorobowy z objawami schorzeń ośrodkowego układu nerwowego. Jej cechą jest pojawienie się napadów padaczkowych. Padaczka to najczęstsza choroba układu nerwowegu u dzieci i jedna z najczęstszych u dorosłych. W 80% przypadkach ujawnia się przed 20 rokiem życia, u małych dzieci do 5 roku życia.

NAPAD PADACZKOWY to nagłe, przejściowe nieprawidłowości natury ruchowej, wegetatywnej, psychicznej i czuciowej. Napad padaczkowy jest wyrazem przejściowych zaburzeń czynności mózgu wskutek nadmiernych i gwałtownych wyładowań bioelektrycznych w komórkach nerwowych. Te wyładowania rozprzestrzeniają się w mózgu powodując napad padaczki.

Podczas napadu chory traci przytomność, upada, występuje napięcie mięśni całego ciała wraz z odchyleniem głowy do tyłu i wyciągnięciem kończyn. U chorego ustaje oddychanie, a po kilku sekundach wstrząsają nim drgawki.

OBJAWY padaczki nie zawsze są jednak jednoznaczne . Poza typowymi objawami, o których wspomniałem powyżej, występują wszelakiego rodzaju inne objawy, takie jak:

• Rytmiczne skórcze mięśni: rąk, nóg, twarzy.

• Napady często poprzedza krzyk, bladnięcie lub zaczerwienienie skóry na twarzy.

• Napady są nagłe.

• Występowanie szczękościsku.

• Ślinotok.

• Bezwiedne oddawanie moczu.

Występują też nietypowe objawy, takie jak: mrowienie pewnych części ciała, drżenie twarzy np. kącika ust, nadmierne mruganie oczu.

ROZPOZNANIE

Epilepsję (padaczkę) rozpoznać można dzięki wykrytym zmianom w EEG (także w okresach pomiędzy napadami) oraz dzięki wywiadowi zebranemu od pacjenta i jego najbliższego otoczenia.

Przy diagnozowaniu pacjenta z napadami drgawek przeprowadza się badanie neurologiczne oraz badanie okulistyczne (ocena dna oka). W celu ustalenia przyczyny występowania napadów padaczkowych wykonuje się również tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny. Są to badania obrazujące strukturę mózgowia i jego ewentualne zmiany. Wykonuje się również badanie laboratoryjne w celu wykluczenia innych jednostek chorobowych.

Do wystąpienia napadów padaczkowych predysponują również bodźce świetlne (np. migotanie ekranu komputera, światła dyskotekowe), zmiany hormonalne (zmiany związane z dojrzewaniem mogą spowodować uaktywnienie się padaczki), stany gorączkowe, stany niedotlenienia, zmniejszona zawartość dwutlenku węgla we krwi, niedocukrzenie, zaburzenia wodno-elektrolitowe, zmęczenie, brak snu.

LECZENIE

Zależy od przyczyny i od stopnia uszkodzenia mózgu. Kiedy ustali się przyczynę napadów, należy bezzwłocznie podjąć leczenie farmakologiczne, które trwa długo, często nawet kilkanaście lat, zawsze pod opieką lekarza. Leczenie ma na celu zahamowanie występowania napadów padaczkowych. Około 80% pacjentów z padaczką można skutecznie leczyć. Jednak niesystematyczne przyjmowanie leków jest jedną z najczęstszych przyczyn niepowodzeń w leczeniu padaczki.

NAPAD PADACZKOWY PIERWSZA POMOC

Osobę mającą napad padaczkowy należy ułożyć na boku (co zabezpieczy go przed zakrztuszeniem), chronić głowę przed urazem, rozpiąć kołnierzyk koszuli, aby ułatwić oddychanie. Należy zachować spokój, jeżeli po 2–3 minutach atak nie mija, należy wezwać pogotowie ratunkowe.

Nie należy podawać nic do picia. Nie wolno zostawiać chorego samego podczas napadu, gdyż może dojść do licznych obrażeń.

***