Postanowiliśmy poświęcić ten artykuł grupie zawodowej, której tak wiele zawdzięczamy, mimo iż krajowy tydzień kierowcy zawodowego – The 2018 National Truck Driver Appreciation Week – obchodziliśmy w zeszłym miesiącu (9-15 września).
Nie wszyscy zdają sobie sprawę, że bez ciężarówek gospodarka amerykańska załamałaby się. Ponad 70 proc. wszystkich towarów dociera do konsumentów dzięki firmom transportowym. Nie wspominając ostatniego odcinka – pomiędzy hurtownią a sklepem, czy fabryką a sklepem, gdzie prawie sto procent produktów dociera dzięki kierowcom zawodowym.
Jak widać, zasługują oni na nasz szacunek i uznanie. Ludzie, którzy trafiając do branży kierowców ciężarówek, kierują się różnymi pobudkami, ale wszyscy mają jedna wspólną cechę: nie mogą znieść codziennej, wykańczającej rutyny pracując w fabryce czy biurze. I pomimo tego, że „trokerka” jest również obciążona wieloma obowiązkami, to siedząc za kołkiem osiemnastokołowca i przemykając niekończącymi się autostradami po kraju czuje się tego ducha wolności. Nie ma szefa stojącego nad głową, a w kalendarzu nie znajdziesz dwóch takich samych dni.
Faktem jest, że praca polega na dotarciu z punktu A do punktu B, ale to kierowca sam rządzi swoim czasem, wyborem odpowiedniej drogi i przerwami. Długodystansowcy (OTR – Over The Road), przemierzając najdłuższe trasy, doświadczają takiej Ameryki, jakiej większość z nas nigdy nie będzie miała szansy poznać.
Kaniony, pustynie, góry, rozległe płaskowyże czy oceany towarzyszą im w każdej podróży. Zapytajcie truckera o koszty życia, politykę, rodzaje jedzenia, a nawet religie ludzi od wschodniego do zachodniego wybrzeża, a dostaniecie dogłębną analizę zawierającą nawet akcenty językowe z poszczególnych stanów. To przeżycia, których przeciętny śmiertelnik nigdy nie doświadczy… może na wakacjach.
Nie chcemy tu malować idealnego obrazka, bez problemów i przeszkód, gdyż największym mankamentem bycia swoim szefem jest… bycie swoim szefem!
Właściciele małych firm transportowych (jedna, dwie ciężarówki) muszą mierzyć się na porządku dziennym z planowaniem podróży, złą pogodą, konserwacją sprzętu, naprawami, opóźnieniami, wąskimi uliczkami, miejskimi korkami i ciągłym życiem w drodze. To styl życia, któremu mogą sprostać tylko nieliczni.
W dobie telefonów komórkowych kontakt z innymi jest łatwiejszy niż kiedykolwiek w historii ludzkości. Tymczasem kierowcy CDL już od lat 60.-70. ubiegłego stulecia mieli swoją unikatową drogę komunikowania się – poprzez radio CB. Pomimo nowych trendów atakujących każdy aspekt życia, pozostają oni wierni temu urządzeniu i ciężko odnaleźć ciężarówkę, w której CB nie byłoby zamontowane. Kanał 19 to najczęściej używana częstotliwość w eterze (przez Amerykanów), natomiast słowiańskie dusze preferują kanał 25.
Dobry kierowca ciężarówki jest najbezpieczniejszym użytkownikiem dróg, a to za sprawą doświadczenia i nabytej (bądź wrodzonej) cierpliwości. On czy ona znają każdy martwy punkt wokół pojazdu, jego możliwości manewrowe, czas i dystans potrzebny do zatrzymania 80-tonowej maszyny. Wiedzą jak dbać o pojazd, żeby był najbezpieczniejszą maszyną na autostradzie. Dowodem na to są statystyki American Trucking Association z lutego 2013 roku, które mówią, iż 71 proc. wypadków (z obrażeniami) spowodowanych było przez samochody osobowe. Szesnaście procent kraks to wina ciężarówek, a w 10 proc. wina leżała po obu stronach.
Na koniec przypomnijmy sobie, kiedy będąc dzieciakami, staliśmy na przejściu nad autostradą i machając ręką w górę i dół, błagaliśmy kierowców, żeby uruchomili swoje klaksony. Ile radości i satysfakcji miał każdy z nas, kiedy zawyła syrena, a my ciągle jeszcze machaliśmy znikającemu w oddali konturowi ciężarówki.
A więc bezpiecznej drogi, tyle samo powrotów co wyjazdów i raz jeszcze wielkie podziękowania za Wasz trud!
Szerokiej i bezpiecznej drogi życzy ALL ABOUT TRUCKS. We serve Truckers!!!
fot.Wikipedia
