Tragiczna eksplozja rurocią-gu gazowego na przedmieściu San Francisco rzuciła światło na „podziemny” problem, jakim jest powstawanie nowych osiedli, a nawet całych miasteczek na terenach, gdzie gaz jest doprowadzany rurociągami położonymi kilkadziesiąt lat wcześniej, gdy nikt tam nie mieszkał.
Kompanie użyteczności publicznych od lat robią uniki w sprawie nacisków o bardziej szczegółowe inspekcje i wymianę uszkodzonych rur, którym teraz grozi przeciek lub wybuch. Wysiłki te zazwyczaj są bezskuteczne. Krytycy twierdzą, że sytuacja nie ulegnie poprawie, dopóki rząd nie rozciągnie nad nimi większej kontroli. Kompanie zazwyczaj same przeprowadzają inspekcje i niechętnie wydają pieniądze na naprawę i wymianę zniszczonych rur.
W dalszym ciągu trwa dochodzenie w sprawie wybuchu gazu w San Bruno, gdzie potężna kula ogniowa spowodowała śmierć czworga ludzi, doszczętnie spaliła dwa domy i zniszczyła kilkanaście innych.
Pacific Gas & Electric Co. przeznaczyła $100 milionów na pomoc dla rodzin ofiar i właścicieli spalonych domów.
Eksperci twierdzą, że kalifornijska katastrofa uwidoczniła ryzyko, na jakie wystawione są osiedla zbudowane powyżej starych linii gazowych.
Gazociąg w San Bruno miał już 50 lat, tyle ile wynosi spodziewana wytrzymałość użytkowa stalowych rur. Jej wybuch był ostatnim sygnałem ostrzegawczym w serii wypadków z powodu starej, zaniedbanej infrastruktury, m.in. załamania mostu w Minneapolis i eksplozji 80-letniego przewodu grzewczego na Manhattanie.
Tysiące gazociągów w całym kraju jest w takim samym stanie, jak ten z San Bruno. Od 1990 roku przedstawiciele władz federalnych zanotowali 2,840 poważnych wypadków, z których blisko 35% zakończyło się śmiercią lub obrażeniami.
W 2002 roku Kongres zatwierdził ustawę, która nakłada na kompanie użyteczności publicznych obowiązek przeprowadzania inspekcji na gęsto zaludnionych terenach. W ciągu pierwszych 5 lat zidentyfikowano ponad 3,000 problemów. Kompanie nie są jednak zobowiązane do wyjaśnienia, czy i jak dokonały naprawy.
Od wejścia ustawy w życie lobbyści tego przemysłu doprowadzili do rozluźnienia prowizji o inspekcjach. W rezultacie kontrole mogą być przeprowadzane nie częściej niż co 10 – 15 lat.
Pipeline and Hazardous Materials Safety Administration jest największą federalną agencją regulacyjną pilnującą przestrzegania przepisów bezpieczeństwa krajowego systemu rurociągów. Większość stanów przyjęło federalne przepisy i prowadzi inspekcje rurociągów na własnym terenie. Problem w tym, że system często polega na kompaniach takich jak PG&E, które same dokonują inspekcji i decydują o tym, który z nich należy przeznaczyć do wymiany.
(AP – eg)
