Allan Greenspan, przewodniczący Federalnej Rady Rezerw w latach 1987–2006, poparł kandydaturę sen. Johna McCaina na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Budzi to pewne zdziwienie teraz, gdy sytuacja ekonomiczna kraju wymaga podjęcia szybkich środków zaradczych, by nie dopuścić do depresji. John McCain z rozbrajającą szczerością przyznał, że o sprawach gospodarczych nie ma zielonego pojęcia. Obiecał przy tym, że zapozna się z tematem czytając książkę Greenspana.
W książce tej Greenspan ostro skrytykował Partię Republikańską i prezydenta Busha za porzucenie konserwatywnych zasad fiskalnych. „Najbardziej frustrowała mnie niechęć prezydenta do użycia weta celem powstrzymania niekontrolowanych wydatków. Ku memu przerażeniu twierdzenie, że deficyt nie ma znaczenia, weszło na stałe do republikańskiej retoryki. Deficyt liczy się bardzo, tak samo jak niekontrolowane wydatki i pożyczki. Wszystko to prowadzi do wysokiej inflacji i ekonomicznego krachu”.
„Reagan pożyczył od Clintona (tzn. zadłużył państwo), a Clinton musiał tę pożyczkę spłacić i jeszcze wypracował nadwyżkę budżetową. Dodatkowe pieniądze przede wszystkim przeznaczył na ratowanie Social Security. Nie miałem w tym żadnego udziału. Podziwiam Clintona i jego doradców za to co zrobili”.
Greenspan, jako przewodniczący Fed, nie wykorzystał rozsądnych rozwiązań gospodarczych administracji Clintona. Dlaczego? Nie pozwoliła mu na to republikańska lojalność. Przed wyborami w 2000 roku podniósł stopę procentową, by spowodować łagodną recesję, i zmniejszył stopę procentową przed wyborami w 2004 roku. Później zachęcał Busha do poparcia pożyczek hipotecznych typu „subprime”, które stały się główną przyczyną dzisiejszego krachu na rynku nieruchomości. Decyzje te świadczą, że nie kierował się interesem kraju, lecz republikańskich polityków.
Uzasadniając poparcie dla McCaina, powiedział: „Jestem republikaninem, znam i lubię sen. McCaina”. (eg)
