(“Terroru nie można pokonać słabością tylko siłą i zdecydowanym uderzeniem”).
Komuniści, socjaliści i liberałowie różnej maści zawsze wmawiali nam, że państwo nie może pokonać ruchu narodowo-wyzwoleńczego i że środkami wojskowymi nie da się pokonać terroru. Głosili to przez dziesiątki lat, co sprawiało, żea nawet ich przeciwnicy zaczęli w to wierzyć. Jak wiele innych pozornie uznanych teorii, również to nie odpowiada prawdzie. Nie sięgając niepotrzebnie do odległej historii, należy odnotować, że w ciągu ostatnich dwóch lat, w różnych zupełnie miejscach na świecie okazało się, że tak zwane ruchy narodowo-wyzwoleńcze i terror nie są niezwyciężone.
Pierwszy przykład pochodzi z tutejszego podwórka. Intensywna działalność armii izraelskiej prawie całkowicie wyeliminowała terror na Zachodnim Brzegu. Takie miasta jak Nablus, Hebron i Dżenin, które były stolicami zbrodni i przemocy są dzisiaj zupełnie ciche i bardziej przypominają normalne miasta w normalnych państwach niż bastiony palestyńskiego terroru.
Warto w związku z tym przypomnieć, że w latach 2000-2003 palestyńscy samobójcy – zarówno religijni jak i świeccy – dokonali 187 krwawych zamachów na ulicach Tel Awiwu, Hajfy i Jerozolimy. Prawie wszystkie pochodziły z Zachodniego Brzegu. Rok później armia izraelska ponownie wkroczyła na tereny Zachodniego Brzegu, z których 10 lat wcześniej dokonała odwrotu w wyniku niefortunnego porozumienia w Oslo.
Terror z tamtego kierunku został zlikwidowany, a raczej ograniczony do takich rozmiarów, że nie wywiera on żadnego wpływu na życie w Izraelu. Nie oznacza to, że nie mógłby się szybko odrodzić, gdyby armia izraelska dokonała ponownego odwrotu. Na obecnym etapie nie ma takich planów, ponieważ wszyscy doszli do wniosku, że tylko fizyczna obecność i kontrola w terenie umożliwia zneutralizowanie ogranizacji terrorystycznych.
Obecnie, przekonywujące potwierdzenie nowej strategii izraelskiej nadchodzi z zupełnie innego miejsca na świecie, ze Sri Lanki. Stało się to gdy tamtejszy rząd podjął po trzydziestu latach walki dziejową decyzję o silnej likwidacji terroru ze strony Tamilów.
Napływające stamtąd doniesienia świadczą, że “Tamilskie Tygrysy”, organizacja, która swoim okrucieństwem być może przewyższała nawet terrorystów palestyńskich, złożyła broń i podpisała dokument o bezwarunkowej kapitulacji. Jakby po drodze, nie licząc się ani z duchem, ani literą zawartego porozumienia, wojsko zabiło wszystkich najważniejszych przywódców tamilskich, i trzeba przyznać, że tylko niewielu uroniło po nich łzy. Wprawdzie cena zwycięstwa była wysoka, w ciągu ostatnich miesięcy w wojnie z tamilskim terrorem zginęło 8 tysięcy ludzi, ale zdaniem obserwatorów, była to najbardziej słuszna i popularna decyzja władz Sri Lanki w ciągu ostatnich trzydziestu lat.
Nie ulega wątpliwości, że los “Tygrysów”, domagających się własnego państwa, został przesądzony, gdy rząd po raz pierwszy zaczął z determinacją prowadzić wojnę domową. Przez ubiegłe lata, mimo morderstw, masowych masakr, zamachów samobójczych, wojna z ‘‘Tygrysami” prowadzona była na ‘‘małym ogniu”. Wszystko zmieniło się stosunkowo niedawno, po objęciu władzy przez nowy rząd, który miał mniej cierpliwości dla terrorystów od poprzednich.
Zwycięstwo nad “Tamilskimi Tygrysami” jest imponujące i powinno stanowić twórczą inspirację dla innych rządów, które od lat zmagają się z terrorem. Należy przy tym pamiętać, że problemy mniejszości tamilskiej na Sri Lance i problemy społeczności palestyńskiej w Izraelu, winny być rozwiązane. Ale to należy już do polityków, a nie do terrorystów.
W świetle tego co zostało powyżej napisane, w Izraelu wzmagają się głosy żądające ponownego wkroczenia do Strefy Gazy, okupacji tego terenu, całkowitego zniszczenia infrastrruktury terroru i likwidacji rządu Hamasu. Coraz więcej wojskowych ekspertów i znawców przedmiotu jest przekonanych, że jest to jak najbardziej możliwe.
Henryk Szafir
