Andrzej Marian Trzos – satyryk z bogatym doświadczeniem teatralno-estradowym i dorobkiem twórczym – przygotowuje cykl programów, w których przedstawi sylwetki i twórczość wybitnych polskich autorów parających się satyrą.
Pojawią się w tym cyklu postacie z przeszłości – począwszy od pisarzy szesnastego wieku: Mikołaja Reja i Jana Kochanowskiego, po twórców wieku siedemnastego i osiemnastego: Jana Andrzeja Morsztyna, Wacława Potockiego, Adama Naruszewicza czy Stanisława Trembeckiego.
Wiek dziewiętnasty to dominacja Aleksandra hrabiego Fredry z jego twórczością frywolną, a początek wieku dwudziestego reprezentować będzie jeden z ojców polskiego kabaretu – Tadeusz Boy-Żeleński.
Przede wszystkim jednak zostaną w tym cyklu przedstawieni popularni satyrycy drugiej połowy dwudziestego wieku, kt[rych znał osobiście Andrzej Trzos: Jerzy Jurandot, Ludwik Jerzy Kern, Jan Izydor Sztaudynger czy Andrzej Waligórski. Cykl ten zapoczątkował już program „Oj-czyste kpiny”, oparty na tekstach Mariana Załuckiego, przy czym kolejna porcja znakomitych tekstów tego autora zostanie przedstawiona w nowym scenariuszu „Komu do śmiechu?”.
Andrzej Trzos zaproponuje też program „Z niedorzecza Wisełki”, na który złożą się jego własne utwory satyryczne.
Zamierzenia te będą realizowane co najmniej przez rok. Ale już we wrześniu będzie okazja do poznania życia i twórczości satyryka wrocławskiego rodem ze Lwowa, założyciela radiowego studia „202” i kabaretu „Elita” – Andrzeja Waligórskiego – w programie „Od Dreptaka do Cysorza”.
Celem „Śmiechoterapii” jest uczczenie autorów, którzy swoją twórczością satyryczną – często zresztą okupioną represjami – walczyli z zacofaniem, pruderią i głupotą, cechującymi od czasów najdawniejszych po dzień dzisiejszy znaczną część polskiego społeczeństwa, nie wyłączając wszystkich kolejnych władz politycznych.
Inicjatywa ta jest jednocześnie wyrazem uznania prawdy głoszonej przez wielu twórców, filozofów i myślicieli, którzy na przestrzeni wieków zgodnie twierdzili, że śmiech jest znakomitym lekiem nie tylko na osobiste dolegliwości każdego człowieka, ale i całych społeczeństw.
A zatem działaniem wbrew zdrowemu rozsądkowi byłoby zamknięcie w szufladach tego cennego dorobku twórczego, który stwarza możliwości uczestniczenia w śmiechoterapii, potrzebnej wciąż dla zdrowia psychicznego niemal każdego z nas. I tu warto jeszcze dodać sentencję: „Nic tak nie zdobi człowieka i nie świadczy o jego rozsądku, jak uśmiech” – zwłaszcza że ten uśmiech niezbyt często gości na naszych twarzach.
Dla chętnych do codziennego obcowania z satyrą, wiele tekstów zaprezentowanych na estradach będzie dostępnych w formie drukowanej lub nagrań płytowych.
(Informacja prasowa)
