Reklama

Nowa niezależność – pierwszy rok studiów

Katarzyna Pilewicz
09/02/2021 10:55 PM

Na tę chwilę przygotowywała się cały rok – najpierw wybór kierunku studiów, potem szkoły, akademika, w końcu niekończące się zakupy, pakowanie i wyjazd. Pierwszy rok studiów to wielkie wyzwanie dla wielu młodych ludzi.

Wyjazd na studia dla większości studentów pierwszego roku kojarzy się z niezależnością, odseparowaniem od rodziny, odnalezieniem własnej ścieżki. Psychicznie przygotowują się na nowy rozdział życia. To wielkie wyzwanie i wkroczenie w dorosłość. Od tej pory są odpowiedzialni za swój rozwój, edukację, planowanie, nawyki zdrowotne, i życie towarzyskie. Rzeczywistość może uderzyć mocno – samotność, tęsknota za starymi przyjaciółmi… i brak poczucia komfortu z powodu nieobecności rodzica za ścianą. Dla niektórych może to oznaczać reaktywną depresję, z objawami takimi jak utrata apetytu, letarg, utrata wagi ciała, trudności z koncentracją i bezsenność.

Jak pomóc młodemu studentowi w pierwszych tygodniach niezależności?

Daj mu poczucie wsparcia, obecności – pisz smsy, dzwoń, przynajmniej raz w tygodniu porozmawiaj przez video, skype lub facetime, aby utrzymać realny obraz troskliwego rodzica. Okazjonalne smsy są łącznością z domem, rodziną, utwierdzają o bliskości emocjonalnej.
Skup się na wysiłku twojego studenta, a nie na własnych oczekiwaniach. Unikaj nakładania zbyt wielkiego nacisku na świeżo upieczonego studenta. Zachęcaj go do wykorzystania swojego realnego potencjału, a nie twoich wyobrażeń o nim. Bądź racjonalny – nie każdy będzie chirurgiem, antropologiem czy senatorem. Zachęcaj dziecko, aby pracowało według swoich możliwości i umiejętności, a nie ponad swój potencjał.
Zachęcaj do otwartości emocjonalnej. Przekaż dziecku, że początkowe poczucie strachu, niepokoju czy samotności jest normalne na tym etapie. Niech dzieli się swoimi troskami z nowymi przyjaciółmi, którzy są w podobnej sytuacji. A jeśli przyjaciele nie mogą pomóc, niech szuka pomocy u szkolnego psychologa, prawie każdy uniwersytet ma poradnię psychologiczną. Im wcześniej, tym lepiej, chodzi o to, by nie pozwolić, aby rzeczy wymknęły się spod kontroli.

W rzeczywistości, niepokój rodziców jest o wiele większy niż samego studenta pierwszego roku. Zrelaksuj się. Nie skupiaj się na swoim niepokoju, nie dopisuj scenariuszy, te uczucia są całkiem normalne. Przez osiemnaście lat miałeś kontrolę nad życiem swojego dziecka, w większym lub mniejszym stopniu. Teraz wyfrunęło ono z gniazdka. Będzie poznawać nieznanych ci ludzi, jeździć samochodem z kimś, kogo nie znasz, odkrywać inne style życia.

Pamiętaj, że przez osiemnaście lat życia dziecka przekazałeś mu swoje wartości, dałeś miejsce na rozwój osobowości, poczucie odpowiedzialności. Twoje dziecko będzie podejmować decyzje na podstawie solidnych fundamentów, które wyniosło z domu. Tylko, że nie każda decyzja twojego dziecka będzie, niestety, odzwierciedlać te fundamenty. Młodzież czasem podejmuje głupie decyzje. Nawet jeśli tak się stanie, nie mów od razu – „ a nie mówiłem”, lecz staraj się zrozumieć sytuację i wesprzyj emocjonalnie. I tak każdy człowiek sam musi ponieść konsekwencje swoich decyzji. Niech twoje dziecko wie, że nawet jeśli wpadnie w kłopoty, to może zwrócić się do ciebie po pomoc bez osądzania i prawienia niepotrzebnych kazań. Z takim nastawieniem ma lepsze szanse na przetrwanie pierwszego roku studiów. A i ty będziesz spokojniejszy wiedząc, że dziecko zwróci się do ciebie w razie potrzeby.

Dr Katarzyna Pilewicz, LCPC, CADC

doktor psychologii i specjalista od uzależnień. Ukończyła Adler University w Chicago w dziedzinie psychologii klinicznej. Doktorat obroniła w Walden University zajmując się wpływem psychologii pozytywnej na poprawę stanu psychiki człowieka. Autorka licznych publikacji popularnonaukowych w dziedzinie psychologii i higieny psychicznej w amerykańskim wydaniu Magazynu „Polonia” i w “Dzienniku Związkowym” w Chicago. Prowadzi swoją klinikę w trzech lokalizacjach na przedmieściach Chicago, gdzie prowadzi psychoterapię dla młodzieży oraz dorosłych z problemami natury psychologicznej, pomagając w powrocie do wyższej jakości życia.