Reklama

Zdradzeni

Katarzyna Pilewicz
08/26/2021 10:53 PM

Młodzieńcza miłość, nierozłączni jak papużki – cała szkoła wiedziała, że to najpiękniejsza i najbardziej dobrana para w okolicy. Przyszedł czas pożegnania i wyjazd na studia. Ciągłe telefony, płacz, słowa tęsknoty. Wystarczyły trzy dni, bo Dawid tak bardzo chciał się dopasować do nowego środowiska, że poddał się presji otoczenia.

Studenci nie mieli wiele zajęć przed rozpoczęciem nauki – wprowadzenie się do akademika, kilka godzin obowiązkowej orientacji i nuda, samotność, tęsknota. Drugi wieczór, mocno zakrapiany alkoholem i obca dziewczyna, która zbyt łatwo przełamała pierwsze lody. Stało się. Seks oralny to też jest seks – wbrew temu, co twierdzi dzisiejsza młodzież. A potem poczucie winy, dezorientacja, próby usprawiedliwienia się. Na weekend wrócił do domu. Jego dziewczyna czuła, że jest inny, może nawet zbyt łagodny i grzeczny. Zapytała. Przejrzała telefon. I dowiedziała się. Zdradził ją. Najpiękniejsza para w okolicy przestała istnieć. Zabiła ją zdrada.

Czym jest zdrada?

Zdrada to prawdopodobnie najbardziej dewastująca utrata, jaką człowiek może doświadczyć. Zdrada to zniszczenie zaufania i szacunku, które jest podstawą w związku. Chcemy ufać bliskiej osobie, oczekujemy, że nas nie zrani, że chce dla nas tylko dobrze. Zdrada to nie tylko romans poza związkiem lub chwila zapomnienia. Gdy człowiek, któremu ufamy kłamie, używa przemocy emocjonalnej, fizycznej czy seksualnej, a także rani nas przedkładając swój interes ponad wszystko – to też jest zdrada. Zdrady doświadcza też dziecko, maltretowane przez rodziców, którzy powinni je chronić, kochać, i wspierać. Zdrada wiąże się zawsze z nadużyciem i wykorzystaniem zaufania, jakie pokładamy w drugim człowieku.

Zdrada jako strata

Używam tu słowa strata czy utrata czegoś bardzo cennego i bliskiego naszemu sercu. Gdy ktoś umiera, czy odchodzi od nas bezpowrotnie doświadczamy utraty i żałoby. Taka sama utrata dotyczy człowieka, którego tracimy ze względu na chorobę, na przykład, gdy małżonek choruje na Alzheimera, utratą jest jego emocjonalna obecność, bliskość i wsparcie. Gdy doświadczamy zdrady, tracimy bliską osobę ze względu na zawiedzione zaufanie. Dotyka to intymnej relacji, ponieważ nie wierzymy już, że ta osoba nas nie skrzywdzi, gdy tylko przyjdzie odpowiedni moment.

Umyślny aspekt zdrady

To, że zdrada jest prawdopodobnie najbardziej krzywdzącą formą straty bierze się z faktu, że była do uniknięcia, gdyby jedna strona nie wykazała się niewłaściwym wyborem. Śmierć lub choroba to coś nieuniknionego, co pojawia się bez naszego wyboru, utrata zaufania wiąże się z celowym, przemyślanym mniej lub bardziej zachowaniem, które jest krzywdzące dla osoby bliskiej.

Utrata złudzeń

Niektórzy z nas układają w swojej głowie oczekiwania wobec siebie, świata i innych ludzi i jak „powinno być”. Rzeczywistość często nie odzwierciedla tych wymagań i gdy jesteśmy zmuszeni się z nią zderzyć, cierpimy i czujemy się zdradzeni. Dobrym przykładem są dzieci, które żyją spokojnie i w dostatku z obojgiem rodziców. Niestety, rodzice nie są szczęśliwi razem i tworzą fasadę domu tylko dla dobra dzieci. Gdy dzieci stają się pełnoletnie, dowiadują się, że rodzice się rozwodzą. Zwykle wówczas czują się zdradzone, bo przez lata miały iluzję szczęśliwej rodziny, podczas gdy rzeczywistość była całkiem inna. Innym przykładem jest mężczyzna, który ożenił się z kobietą – aniołem, czyli wzorem „czystości, niewinności i cnoty”. Później dowiaduje się, że jego żona miała wcześniejsze związki miłosne. Mężczyzna czuje się wówczas zdradzony, bo utracił swoją iluzję idealnej kobiety, mimo że żona nie zdradziła go w czasie ich związku.

Etapy gojenia ran po zdradzie

Zdrada wiąże się z utratą zaufania, złudzeń i wyobrażeń co do bliskiej osoby, a żałoba po tej utracie jest prawdziwa i bolesna. Ludzi ogarniają silne, intensywne emocje, których często nie mogą zrozumieć. Pierwszym etapem żałoby po wykryciu zdrady jest szok i zaprzeczenie. Możesz czuć obojętność, mieć wrażenie, że to nie dzieje się naprawdę lub uczucie jakby ktoś uderzył cię w twarz. Wiele ludzi ma silne wrażenie, że prawda, która się właśnie pojawia przed ich oczami to jakiś nierealny koszmar. Na przykład, gdy ktoś dowiaduje się o zdradzie od osoby trzeciej, może nawet odwrócić się od informatora z żalem, że wymyśla i kłamie. Ten etap jest zwykle dość krótki, bo kończy się przyswojeniem wiadomości o zdradzie i zrozumieniem, że coś zostało utracone. Drugim etapem żałoby jest złość. To bardzo ważny etap, ponieważ wiele rzeczy może pójść w złym kierunku z powodu zachowań podyktowanych złością i furią. Ważne jest, by uświadomić sobie, że złość jest naturalną emocją, która obezwładnia nas na tym etapie, lecz również, że nie musimy działać pod jej wpływem. Pierwszym odruchem pod wpływem złości jest próba skrzywdzenia osoby, która nas skrzywdziła. O wiele lepiej jest nie działać w tym kierunku do momentu aż przejdzie się wszystkie etapy żałoby, co pozwoli w pełni racjonalnie zdecydować co robić dalej. Możesz wówczas powiedzieć bliskiej osobie: „Jestem teraz tak wściekły, że nie mogę myśleć racjonalnie. Zanim zrobię coś czego będę później żałować, potrzebuję czasu by wszystko przemyśleć”. Po etapie złości pojawi się smutek. Smutek przychodzi, gdy w pełni zdajesz sobie sprawę co straciłeś. Zaczynasz myśleć o dobrych, szczęśliwych chwilach z osobą, która zdradziła i widzisz ogrom straty. Myślisz o utracie zaufania i o tym, że pewnie nigdy już nie zdołasz zaufać tak jak do tej pory. Zawsze będziesz czuć, że ta osoba robiąc to raz ma pełną zdolność do powtórzenia zdrady. Emocje, które teraz się pojawiają muszą być wyzwolone na zewnątrz. Płacz jest zupełnie naturalnym ich objawem.

Żałoba to proces gojenia ran, pozwala nam radzić sobie z utratą kogoś bliskiego lub czegoś bardzo cennego, na przykład zaufania. Wszystkie emocje związane z żałobą są naturalne i nie mogą być oceniane jako niewłaściwe. Emocje nas nie skrzywdzą, czujemy je po to, by dojść do ostatniego etapu, jakim jest akceptacja. Na tym etapie jesteś w stanie myśleć racjonalnie i możesz podjąć właściwą decyzję. Decyzję, by pozwolić osobie niewiernej się zrehabilitować, bo dobre rzeczy przeważają i jest zbyt wcześnie by skreślić ją z twojego życia lub wręcz przeciwnie, decyzję by zakończyć związek, bo przysparza ci on zbyt wiele bólu i nie jest wart wkładania w niego twojej cennej energii.

Dr Katarzyna Pilewicz, LCPC, CADC

doktor psychologii i specjalista od uzależnień. Ukończyła Adler University w Chicago w dziedzinie psychologii klinicznej. Doktorat obroniła w Walden University zajmując się wpływem psychologii pozytywnej na poprawę stanu psychiki człowieka. Autorka licznych publikacji popularnonaukowych w dziedzinie psychologii i higieny psychicznej w amerykańskim wydaniu Magazynu „Polonia” i w “Dzienniku Związkowym” w Chicago. Prowadzi swoją klinikę w trzech lokalizacjach na przedmieściach Chicago, gdzie prowadzi psychoterapię dla młodzieży oraz dorosłych z problemami natury psychologicznej, pomagając w powrocie do wyższej jakości życia.