Dom Anawim dla bezdomnych Polek oferuje świeży start kobietom po nałogach

Dziewięć kobiet, które chcą stanąć na nogi po życiowych zawirowaniach, często obejmujących uzależnienie od alkoholu lub innych substancji, może już znaleźć schronienie, potrzebne wsparcie i domową atmosferę w schronisku dla kobiet Anawim w Humboldt Park na północnym zachodzie Chicago. Dzieło budowy domu dla bezdomnych Polek, zapoczątkowane przez zmarłą w zeszłym roku Teresę Mirabellę, kontynuują dziś jej najbliżsi współpracownicy. W budynku w rejonie ulic Grand i Division jeszcze pachnie świeżą farbą. Promienie słońca wpadające przez nowe okna rozświetlają piękne drewniane podłogi. Dopracowane są już wszystkie szczegóły – od obrazów, chodników i ściereczek w kuchni po spiżarkę w piwnicy zaopatrzoną w suchy prowiant i schowek pełny różnych rozmiarów damskiej odzieży. Dziewięć łóżek z nowymi materacami czeka na pierwsze lokatorki. Będą nimi kobiety w wieku od 18 lat, polskie imigrantki lub Amerykanki polskiego pochodzenia, które z powodu uzależnienia od alkoholu lub innych substancji zostały bezdomne. Dom otwarty jest również dla kobiet dotkniętych problemem nałogu wśród członków rodziny, które potrzebują tymczasowego miejsca zamieszkania. Status imigracyjny nie ma znaczenia. Jednak warunkiem przyjęcia do domu jest ukończenie certyfikowanego programu leczenia uzależnień i silna wola wyjścia z nałogu oraz pomocy samej sobie. – To schronisko, ale raczej bardziej dom, w którym kobiety mają szansę swobodnie, spokojnie i powoli wrócić do normalnego funkcjonowania. Dajemy im szansę zadbać najpierw o siebie, stanąć na nogi, bez presji finansowej – mówi Antoinette Trela, nowa prezes schronisk Anawim. Jak w domu W dwupiętrowym domu na większej, narożnej działce, otoczonej ogrodzeniem pokrytym bluszczem nie ma luksusu, ale jest ład, świeżość, czystość i prawdziwa domowa atmosfera. W pokoju gościnnym, który będzie pełnił rolę świetlicy, z obrazu wiszącego nad skórzaną sofą uśmiecha się Teresa Mirabella, współzałożycielka wspólnoty Anawim, która przez blisko trzydzieści lat prowadziła ośrodek dla bezdomnych mężczyzn, działający obecnie przy kościele św. Trójcy. – Dom dla kobiet od początku miał być mniejszą wersja domu, który prowadzimy dla mężczyzn – mówi Piotr Nowak, kierownik schroniska dla mężczyzn i bliski współpracownik śp. Teresy Mirabelli. – Chęć i zobowiązanie do pomocy sobie jest najważniejszą regułą, której muszą przestrzegać nasi mieszkańcy. Nie możemy im pomóc, jeśli oni nie chcą pomóc sami sobie. Anawim współpracuje blisko z centrum leczenia uzależnień Haymarket, który prowadzi zamknięty 28-dniowy program odwykowy oraz Zrzeszeniem Amerykańsko-Polskim, które udostępnia terapię otwartą w zakresie uzależnień. To właśnie stamtąd, jak i sporadycznie ze szpitala Strogera, kierowani są do Anawimu polskojęzyczni pacjenci, którzy wracają do trzeźwego funkcjonowania. Przeważająca większość to osoby wychodzące z nałogu alkoholowego, lecz zdarzają się również tacy, którzy mają za sobą uzależnienie od heroiny czy innych narkotyków. Podobnie jak w domu dla mężczyzn, o dom dla kobiet dbać będą same rezydentki. Każda będzie miała zakres obowiązków – od sprzątania, poprzez gotowanie, pranie i czyszczenie łazienek. Posiłki będą jedzone wspólnie o określonych porach. Kobiety, które zostaną przyjęte do domu, muszą ograniczyć swoje rzeczy osobiste do jednej średniej wielkości walizki, co ma przypominać o tym, że pobyt tu ma charakter tymczasowy. Centralnym punktem, tuż po wejściu do domu, jest kaplica. Jest ona dziełem siostry Maksymiliany Kamińskiej, a nabożeństwa sprawować będą księża z Trójcowa. Modlitwa i rozwój duchowy leżą u podstaw misji Anawim, którą założył franciszkanin ojciec Błażej Karaś. Zrobiony w ścianie ze szklanych bloków krzyż, przez który do kaplicy wpada naturalne światło, z zewnątrz ma przypominać mieszkańcom o roli domu, a wewnątrz stanowi wymowną dekorację ołtarza. Do duchowych potrzeb kobiet przydzielona będzie na co dzień siostra Aleksandra Antonik, która ma również przygotowanie w zakresie uzależnień. W głównym pokoju na pierwszym piętrze, do którego przylega sypialnia i biuro nadzorcy domu, a także pokój IT z systemem bezpieczeństwa, odbywać się będą spotkania mieszkanek. Tu również możliwe będzie prowadzenie spotkań AA i terapii w języku polskim. Tu znajduje się jedyny w domu telewizor, na którym, oprócz transmisji mszy, będzie można oglądać programy ,,ze zdrową rozrywką”, jak określa regulamin. Na drugim piętrze w czterech sypialniach zamieszka do dziewięciu kobiet, z których każda ma swoje łóżko i szafę. Są tam też trzy umywalki, dwie toalety i dwie kabiny prysznicowe. Obszerna kuchnia i jadalnia są w piwnicy, gdzie znajduje się również dodatkowa lodówka, spiżarnia oraz pralnia. Żywność, podobnie jak w domu dla mężczyzn, będzie pochodzić głównie z donacji firm polonijnych i nie tylko oraz banków żywności. Remont za donacje Jak powiedziała nam śp. Teresa Mirabella w wywiadzie przeprowadzonym w 2015 r. przez dziesięciolecia pracy z bezdomnymi spotkała wiele kobiet, które również potrzebowały pomocy i schronienia po programach odwykowych, ale nie mogły zatrzymać się w domu dla mężczyzn. Zaczęła odkładać pieniądze i w rezultacie w 2014 r. za 40 tys. dol.  kupiła budynek do remontu z własnych oszczędności, a nieco później za 5 tys. dol. kupiła sąsiadującą z nim działkę. Zdaniem Antoinette Treli, gdy Teresa Mirabella zmarła w październiku 2019 r., projekt domu był ukończony w 85 procentach. Remont i wyposażenie schroniska były możliwe w całości dzięki prywatnym donacjom oraz pracy wolontariuszy. Schroniska Anawim nie otrzymują dofinansowania z miasta ani stanu. Jak zaznacza prezes, Anawim ma aktywną listę 250 darczyńców. Dzięki licznym wystąpieniom Teresy oraz jej szerokim powiązaniom, w ciągu sześciu lat udało się zebrać ponad 260 tysięcy dolarów – ocenia Trela, która za życia Mirabelli była skarbnikiem organizacji. Według niej na remont i wyposażenie wydano 225 tysięcy dolarów; reszta to darowizny i praca wolontariuszy. – Gdyby nie oni, całość kosztowałaby nas około 450 tysięcy – szacuje Trela. – Tylko same drewniane podłogi, dzieło polskiego wykonawcy, było darowizną wartą około 50 tys. dolarów. Prawie połowa prac remontowych, w tym instalacja płytek oraz systemu grzewczo-chłodzącego została wykonana przez mieszkańców domu dla mężczyzn Anawim. – Była to nie tylko wielka pomoc, lecz dla panów z Anawimu taka praca miała również swego rodzaju właściwości terapeutyczne – mówi Trela.

---

Schronisko Anawim pomaga Polonii Czy ty lub ktoś, kogo znasz wśród Polonii, ma zakłócone życie z powodu uzależnienia od alkoholu lub innych substancji? Czy ty, ktoś z twojej rodziny lub dana osoba rozpoznaje problem, zapisała się na intensywny program leczenia lub potrzebuje skierowania na program leczenia? Czy właściwe i regularne, tymczasowe zakwaterowanie po leczeniu stanowi poważny problem ze względu na ograniczone środki? Jesteśmy w stanie ci pomóc, jeśli ty zobowiążesz się do pomocy sobie. Schronisko Anawim dla bezdomnych mężczyzn wspomaga Polonię od 1989 roku. Schronisko Anawim dla bezdomnych kobiet zostało niedawno otwarte w 2020 roku. Zadzwoń pod numer tel. (773) 486-8344 i zostaw wiadomość, wyraźnie podając swoje imię i nazwisko, numer telefonu i krótki opis twojej sytuacji. (Komunikat prasowy)

---

Zaostrzenie reguł Od śmierci Teresy Mirabelli w Anawimie zmieniło się parę rzeczy. Krążą głosy, że reguły w schronisku zostały zaostrzone. Kierownictwo podkreśla jednak, że zmiany są na korzyść misji i dla usprawnienia funkcjonowania obu domów. Każda mieszkanka, podobnie jak w domu dla mężczyzn, musi pisemnie zobowiązać się do woli odmiany swojego życia i podpisać regulamin. Zgodnie z nim przyłapanie mieszkańca na spożyciu alkoholu oznacza natychmiastowe wydalenie z domu.

---

PRZECZYTAJ: O trudnym dziele niesienia pomocy ludziom, których inni przekreślili, tworzeniu domu dla bezdomnych kobiet i poleganiu na woli Bożej Teresa Mirabella – założycielka wspólnoty Anawim – opowiedziała red. Grzegorzowi Dziedzicowi w 2015 roku. WYWIAD można przeczytać >>TUTAJ<<

---

– Jeszcze za życia Teresy zdecydowaliśmy, że nie będziemy przyjmować osób, które nie przeszły programu odwykowego, który jest swego rodzaju świeżym startem. Teresa brała czasami ludzi z ulicy, była pielęgniarką psychiatryczną i miała przygotowanie medyczne. My musimy dostosować schroniska do tego, co jesteśmy w stanie zaoferować jako wolontariusze. Częściej teraz ewaluujemy postępy mieszkańców, a i groźba wydalenia z domu za złamanie reguł stała się bardziej realna – mówi prezes Trela. – Anawim to nie jest miejsce dla osób z ulicy, które potrzebują noclegu czy doraźnej pomocy. To się po prostu u nas nie sprawdza. Chęć pomocy samemu sobie jest u nas najważniejsza – twierdzi Piotr Nowak. – Na alkoholizm nie ma lekarstwa, więc nie próbujemy nikogo wyleczyć. Są tylko sposoby kontrolowania go, a my zapewniamy sprzyjające ku temu środowisko i prawdziwą domową atmosferę. Jest to szczególnie ważne dla kobiet ,,którym znacznie trudniej przyznać się do problemu alkoholowego – podsumowuje Trela. Dom dla kobiet Anawim jest w trakcie rozmów z potencjalnymi rezydentkami, lecz proces odbywa się powoli i ostrożnie, również ze względu na panującą pandemię. Obecnie największą potrzebą schroniska, podobnie jak w domu dla mężczyzn, są środki czyszczące i dezynfekujące lub wsparcie finansowe. Tekst i zdjęcia: Joanna Marszałek [email protected]