Zachowując historię teatralnej Polonii

Legenda Polonii amerykańskiej – Feliks Konarski Ref-Ren – był nie tylko autorem pieśni „Czerwone maki na Monte Cassino“, przy której Polacy wstawali jak podczas hymnu, ale także autorem licznych piosenek, wierszy i skeczy. Swoje utwory prezentował najpierw w powojennym Londynie, a następnie w Chicago, gdzie osiadł na stałe. 

Stworzył trupę teatralną, nazywaną „Stajnią Ref-Rena“, z którą występował nie tylko w Chicago, ale też w innych miastach Stanów Zjednoczonych i Kanady. Był znakomitym obserwatorem zachowań przybyłych tu Polaków, co owocowało satyrycznymi skeczami, opisującymi wady i śmiesznostki napotkanych.

Do tych teatralnych utworów postanowili wrócić nasi aktorzy w Art Gallery Kafe w sobotę 24 czerwca. Pod auspicjami Teatru przy Stoliku im. Alicji Szymankiewicz powstał program „Perełki satyryczne Ref-Rena“. Nutki sentymentu dodał fakt, że większość występujących wywodziła się z teatru autora. I tak – Barbara Kożuchowska i Julitta Mroczkowska szlifowały swoje umiejętności aktorskie w „Stajni Ref-Rena“, Liliana Para-Piekarska i Andrzej Piekarski występowali w rewiach Konarskiego, najpóźniej poznał Legendę Polonii Bogdan Łańko, ale ta znajomość zainspirowała aktora do stworzenia prowadzonego wspólnie z żoną Ewą Milde Kabaretu Bocian. 

Monika Kulas, Krzysztof Arsenowicz, biorący udział w spektaklu, znakomicie wkomponowali się w poczucie humoru autora skeczy i mimo że lekko „trąciły myszką“ to ciągle nie straciły aktualności co do słabości natury ludzkiej, a szczególnie tej emigranckiej. Skecze o poszukiwaniu materialnego zabezpieczenia w mariażu czy o szpitalnych konsekwencjach balu oficerów wzbudzały salwy śmiechu wśród widzów. Także te krótkie ni to fraszki ni to złote myśli z zaskakującą pointą nagradzano burzliwymi oklaskami. Wieczór sobotni dowiódł, że retro wspomnienia mogą przynieść dużo radości i  zadowolenia, bo przenoszą teatralną historię Polonii w teraźniejszość. A to wszystko dzięki zaangażowaniu naszych aktorów oraz właścicieli Art Gallery Kafe – Roberta i Moniki Bort.

Tekst i zdjęcia: Bożena Jankowska