Badacze z amerykańskiego Muzeum Pamięci Holokaustu udokumentowali wszystkie getta, obozy pracy przymusowej, obozy koncentracyjne i miejsca kaźni utworzone przez nazistów w okupowanej Europie. Na skatalogowanej liście znalazło się 42,5 tys. nazistowskich gett i obozów.
Na liście umieszczono nie tylko obozy koncentracyjne, ale też tysiące obozów pracy przymusowej, gdzie więźniowie produkowali na cele wojenne, obozy jenieckie i inne. W świadomości społecznej Auschwitz i inne obozy koncentracyjne stały się symbolem faszystowskiej machiny zbrodni, podobnie jak nazistowska metoda umieszczania żydowskich rodzin w gettach w ich rodzinnych miastach, czego przykładem jest getto warszawskie. Badania dowiodły, że choaciaż Auschwitz i warszawskie getto stały się symbolem hańby, to reprezentują tylko niewielki ułamek całego niemieckiego systemu zbrodni.
Dokumentaliści Holokaustu zmienili postrzeganie, w jaki sposób była rozwijana sieć gett i oboów. Już w 1933 r. Trzecia Rzesza utworzyła 110 obozów, gdzie przetrzymywano 10 tys. przeciwników politycznych. Po inwazji Niemiec i okupacji swych europejskich sąsiadów system obozów i gett został znacznie powiększony i byli tam przetrzymywani, i zabijani nie tylko Żydzi, ale też Polacy, Cyganie i więźniowie z wielu innych mniejszości etnicznych Europy Wschodniej.
Na początku badań, opierając się na powojennych szacunkach, naukowcy spodziewali się ustalić miejsca 7 tys. nazistowskich obozów i gett, a tymczasem znaleziono ich 42,5 tys. Zlokalizowano 30 tys. obozów pracy niewolniczej i przymusowej, 1150 żydowskich gett, 980 obozów koncentracyjnych, 1 tys. obozów jenieckich, 500 domów publicznych z seksualnymi niewolnicami i tysiące innych obozów, gdzie dokonywano eutanazji ludzi starszych i niedołężnych. W samym Berlinie badacze udokumentowali istnienie 3 tys. obozów i ok. 1,3 tys. w Hamburgu.
Szef zespołu badaczy dr Martin Dean oświadczył, że ustalenia nie pozostawiają wątpliwości, iż naród niemiecki musiał zdawać sobie sprawę z istnienia systemu nazistowskich obozów.
„Praktycznie nie można było nigdzie pojechać w Niemczech, by nie natknąć się na obozy pracy przymusowej, obozy jenieckie czy koncentracyjne. One były wszędzie”.
W telewizji wyemitowano program „Hogan´s Heroes”, w którym jedną z postaci był strażnik obozu jenieckiego nazywany sieżantem Schultzem. Za każdym razem, gdy przedstawiano mu fakty udzielał tej samej odpowiedzi: „Nic nie wiem”.
Steve H. Tokarski,
wydawca
I know nothing
Researcher with the U.S. Holocaust Memorial Museum have documented all the ghettos, slave labor sites, concentration camps, and killing factories which the Nazis established throughout Europe. The researchers have catalogued a staggering 42,500 such Nazis ghettos and camps.
The documented camps include not only extermination camps, but thousands of forced labor camps, where prisoners manufactured war material; prisoner-of-war camps; and others.
Auschwitz and other concentration camps have come to symbolized the Nazi killing machine in the public consciousness as has the Nazi system for imprisoning Jewish family in hometown ghettos as associated with a single site — the Warsaw Ghetto. Yet as infamous as Auschwitz and the Warsaw Ghetto have become, they represent only a minuscule fraction of the entire German network this latest research has established.
Holocaust researchers have changed the understanding of how the camps and ghettos evolved. As early as 1933 the Third Reich established about 110 camps designed specially to imprison some 10,000 political opponents. As Germany invaded and began occupying its European neighbors, the use of the camps and ghettos expanded to confine and kill not only Jews but also Poles, Gypsies, and many other ethnic groups in Eastern Europe.
When this research began, they expected to find perhaps 7,000 Nazi camps and ghettos, based on post war estimates, and now they have found 42,500. The researchers have discovered 30,000 slave labor camps; 1,150 Jewish ghettos; 980 concentration camps; 1,000 prisoner-at-war camps; 500 brothels filled with sex slaves; and thousands of other camps used for euthanizing the elderly and infirmed. In Berlin alone, researchers have documented some 3,000 camps and in Hamburg around 1,300.
Dr. Martin Dean, the lead researcher, stated that their findings left no doubt that German citizens, despite their frequent claims of ignorance after the war, must have known about the widespread exists of the Nazi camps at the time.
“You literally could not go anywhere in Germany without running into forced labor camps, P.O.W. camps, concentration camps. They were everywhere.”
There was a television program, called “Hogan’s Heroes,” where one of the characters was a P.O.W. guard called Sargent Schultz. Whenever he was faced with facts, his standard response always was, “I know nothing.”
Steve H. Tokarski,
Publisher
