Jak często zdarza nam się nie odmówić komuś przysługi czy pomocy tylko dlatego, że jest nam głupio się nie zgodzić. Wszystko jest w porządku dopóki nie robimy tego wbrew sobie. Natomiast, jeśli zgadzamy się na coś wbrew własnemu zdaniu, to już gorzej. Często łapię się na tym, że ciągle nie potrafię odmówić pomocy choć wiem, że to zwykłe wykorzystywanie.
Czas najwyższy stać się asertywnym i delikatnie powiedzieć NIE, nie raniąc jednocześnie uczuć innej osoby. Wszystko zależy od tego w jaki sposób odmówimy jakiejś przysługi. Rzecz jasna inaczej zostanie odebrana odpowiedź „nie pomogę ci, bo mam cię gdzieś”, a inaczej „przykro mi, że nie mogę ci pomóc, ale bardzo mało czasu ostatnio poświęcam rodzinie i chciałbym spędzić ten wieczór z bliskimi”. Czy też kolejny przykład: „nie pożyczę ci pieniędzy, bo mi nie oddasz, tak jak ostatnim razem”w przeciwieństwie do: „przykro mi, że nie mogę ci pożyczyć pieniędzy, ale zwyczajnie ich nie mam”.
Brak podstawowej, ale jak trudnej sztuki odmowy jest polem do popisu dla osób, które mają większy od nas tupet, silniejszą osobowość, większą pewność siebie, lub są zwyczajnie bezczelne. Każdy z nas posiada własne zdanie, jednak wyrażanie go to już nie lada umiejętność, której jednak można się nauczyć w każdym wieku. Obrona własnych praw w sytuacjach społecznych to umiejętność nabyta, która jest składową tak zwanej inteligencji emocjonalnej, tj. umiejętności radzenia sobie w sytuacjach życiowych. Bycie asertywnym to innymi słowy świadomość własnych zalet,ale także i wad. Wyższa szkoła obcowania z ludźmi.
Kluczem do sukcesu w konfrontacji z ludźmi, jak mówią psychologowie, jest użycie odpowiedniego tonu głosu, ale także właściwych słów. Rozmawiać należy tak, jakbyśmy chcieli, żeby z nami rozmawiano. Nie trzeba mówić głośno, żeby nas zrozumiano, wystarcza klarownośc prekazu i spokój. Bez względu na to, co chcemy powiedzieć, warto być zwięzłym i nie tracić energii na jałowe mówienie. W sytuacji konfliktowej nie trudno o gorące emocje. Ale warto zachować zimną krew i traktować ludzi z szacunkiem, którego wymagamy od innych wobec siebie. Bycie asertywnym, nie oznacza braku manier.
Wszystko w życiu wymaga zachowania równowagi, również bycie asertywnym. Prawdziwa asertywność, w przeciwieństwie do bezczelności pomaga nam zachować szacunek dla samego siebie. Ludzie bezczelni mogą wygrać bitwę, ale tylko osoby asertywne wygrywają wojnę nie tracąc społecznego/towarzyskiego szacunku.
Asertywność to sztuka wymagająca codziennych ćwiczeń. A okazji do nich mamy każdego dnia przynajmniej kilka. I mimo, że nie od razu uda nam się je wykonać, naprawdę warto próbować. Satysfakcja z umiejętnego, kulturalnego i inteligentnego powiedzenia komuś NIE – daje tyle samo radości co zrzucenie 5 kilogramów na siłowni. Więc jest się o co z samym sobą siłować. Naprawdę.
Karolina
