Dzięki inicjatywie Zrzeszenia Nauczycieli Polskich w Ameryce społeczność polonijna ma nowe święto – języka polskiego, bo tak można określić doroczny konkurs sprawności ortograficznej „Dyktando 2012 Chicago”.
Trzecia edycja „Dyktanda” – pod patronatem Konsulatu Generalnego RP – odbyła się w niedzielę 2 grudnia w szczelnie wypełnionej sali konferencyjnej Związku Narodowego Polskiego, przy 6100 North Cicero Avenue. W konkursie wzięło udział ponad osiemdziesiąt osób – o około dwadzieścia więcej niż w roku ubiegłym.
„Bardzo mnie cieszy, że jest wspaniała frekwencja, ogromne zainteresowanie i entuzjazm” – powiedziała Dziennikowi Związkowemu dr Katarzyna Kłosińska z Uniwersytu Warszawskiego i Rady Języka Polskiego, autorka dowcipnego i pełnego pułapek ortograficznych sprawdzianu, która pomimo natłoku obowiązków zawodowych i rodzinnych znalazła czas, by poprzedni weekend spędzić w Chicago i razem z polonusami świętować ojczysty język.
Oto fragment „Dyktanda 2012” (jego pełną treść publikujemy w dzisiejszym wydaniu naszej gazety):
„Zwycięzca konkursu na nowohuckiego obieżyświata wszech czasów, lekarz internista Maurycy, choć specjalista od śródjelicia, to lelum polelum, zharowany całotygodniowym nicnierobieniem komfortowo półleżał obok ponadstusiedemdziesięciosiedmioipółrocznej (też: ponad 177,5-rocznej) sekwoi, wachlując się sążnistą gałązką szałwii”.
Dr Kłosińska powiedziała Dziennikowi Związkowemu, że do ułożenia Dyktanda posłużyła się metodą zastosowaną w poprzednich latach. Najpierw do komputera wpisuje interesujące wyrazy, które wpadły jej w ucho w różnych sytuacjach, np. podczas jazdy samochodem i słuchania radia, a następnie, na bazie zgromadzonego słownictwa, buduje historyjkę.
Tegorocznym mistrzem ortografii została Anna Rosa, członek Zrzeszenia Nauczycieli Polskich, która wygrała główną nagrodę w wysokości 500 dol. Drugie miejsce i nagrodę 300 dol. zdobyła Krystyna Skowron i trzecie z nagrodą 200 dol. Ewa Głębocka, nauczycielka. Gratulujemy!
Podobnie jak w roku ubiegłym uczestnicy „Dyktanda” nie byli podzieleni na kategorie, w przeciwieństwie do pierwszego konkursu. Wszyscy bez względu na kwalifikacje zawodowe brali udział w ortograficznych zmaganiach, traktując je jako znakomitą zabawę. W grupie zawodników znaleźli się przedstawiciele różnych profesji i środowisk polonijnych, a nawet wicecenzorka Związku Narodowego Polskiego Irena Grabowy i uczniowie polskich szkół.
Sponsorem głównej nagrody była Polsko-Słowiańska Federalna Unia Kredytowa, drugiej – Związek Narodowy Polski i trzeciej – Związek Lekarzy Polskich w Ameryce. Fundatorów pierwszej nagrody reprezentowała Anna Mścisz z P-SFUK, a drugiej wiceprezes ZNP Teresa Abick, kierująca Wydziałem Edukacj ZNP.
Anonimowe prace z dołączonymi zaklejonymi kopertami z imionami i nazwiskami uczestników oceniane były przez jury pod przewodnictwem dr Kłosińskiej i w składzie: konsul Robert Rusiecki; Magdalena Pantelis, redaktor naczelna portalu informacjeUSA.com; Ewa Koch, prezes Zrzeszenia Nauczycieli Polskich w Ameryce i dyrektor Szkoły im. kard. Wyszyńskiego; Marzena Grabiec, nauczycielka i grafik publikacji Zrzeszenia; Urszula Gawlik, dyr. Szkoły im. T. Kościuszki, członek Zarządu Zrzeszenia; Renata Rudnicki, dyr. Szkoły im. J. Słowackiego i skarbnik Zrzeszenia; Halina Żurawski, nauczycielka Szkoły im. św. M.M. Kolbe i kolporter Zrzeszenia oraz niżej podpisana.
Na początku konkursu jego współorganizatorka Alicja Nawara ze Zrzeszenia Nauczycieli zaprezentowała portret śp. Krystyny Bochenek, inicjatorki tej formy sprawdzenia umiejętności z zakresu znajomości ortografii.
Poźniej, w czasie, gdy jury sprawdzało prace, a dr Kłosińska wygłosiła pogadankę i przeprowadziła quiz językowy, którego zwycięzcy otrzymali cenne nagrody. Na zmęczonych, spragnionych i głodnych czekał smaczny poczęstunek.
Sympatyczna i udana impreza prowadzona była przez Alicję Kuklińską, redaktor naczelną „Zgody”, organu Związku Narodowego Polskiego, która jest również asystentką prezesa ZNP i KPA Franciszka Spuli oraz członkiem Zrzeszenia Nauczycieli Polskich i współorganizatorką konkursu ortograficznego.
Kilku entuzjastów polszczyzny zwierzyło mi się po imprezie, że już myślą o przyszłorocznym dyktandzie.
Tekst: Alicja Otap
Zdjęcia:
Andrzej Baraniak
(Zdjęcia dostępne są na stronie: www.newsrp.smugmug.com)
Tekst dyktanda
Zwycięzca konkursu na nowohuckiego obieżyświata wszech czasów, lekarz internista Maurycy, choć specjalista od śródjelicia, to lelum polelum, zharowany całotygodniowym nicnierobieniem komfortowo półleżał obok ponadstusiedemdziesięciosiedmioipółrocznej [też: ponad 177,5-rocznej] sekwoi, wachlując się sążnistą gałązką szałwii. Spod rosnącej nieopodal choi dobiegało mru mru pół persa, pół dachowca, starego huncwota, który wychłeptawszy półkwaterek kumysu legł zmorzony snem. W przyparkowym stawie pod liśćmi rzęśli skrzeczały żaby, a nad nimi huczała ptasia hałastra. Znad akwenu dochodziły śmichy-chichy rozwrzeszczanych hultajów, progenitury jaśniepaństwa burmistrzostwa. Po listkach funkii wędrowały chyżo chrząszcze mrzyki. Przy grządce z rzeżuchą, chrupiąc sczerstwiały pumpernikiel, hasały rozbisurmanione bachorki z gołymi rzyciami, kilkunastomiesięczne fąfelki.
W tym ze wszech miar idylliczno-sielankowym nastroju rozmarzony Maurycy planował superpodróż, w którą tuż po sylwestrze, w Nowy Rok zamierza czmychnąć z nowo poślubioną herod-babą. Na równik nie wyruszą, bo wcześniej by musieli się nauczyć suahili. Na pustynię Gobi – też nie, bo jeśliby się tam wybierali, to łazikiem, a oni dysponują jedynie ohydnym minibusem, starym rzęchem. Na półwysep Alaska mogliby dopłynąć przez Morze Beringa tużpowojennym, lecz wciąż nierzężącym, kutrem, ale zanimby tam dotarli, zamarzliby niechybnie na kość. No, ale dokądś trzeba by pojechać …
