Harcerskie spotkania opłatkowe mają długą tradycję i równie długą listę gości. Ta okazja do wspólnego cieszenia się swoim towarzystwem i ciągle świąteczną atmosferą przyciąga rok w rok członków, sympatyków i przyjaciół. Tradycji stało się zadość. W minioną niedzielę Dom Harcerza wypełnił się po brzegi.
Spotkanie zainaugurował druh Marek Klonowski, witając uczestników i gości honorowych: wicekonsula RP w Chicago Piotra Semeniuka, Helenę Sołtys, wiceprezesa Zrzeszenia Nauczycieli Polskich w Ameryce oraz hm. Beatę Pawlikowską.
Uroczyście wniesiono na scenę Betlejemskie Światło Pokoju. Dokonały tego druhny Lusia Bucka, Beata Pawlikowska i Alexis Ulankiewicz. Druhna Bucka przedstawiła historię światła z Groty Narodzenia Pańskiego w Betlejem, symbolu pokoju i nadziei, oraz znaczącej roli, jaką w tym przedsięwzięciu odgrywają harcerze i skauci z wielu krajów świata. Akcja została zapoczątkowana w 1986 roku przez austriacką telewizję i radio jako działanie charytatywne na rzecz dzieci niepełnosprawnych i osób będących w potrzebie. Związek Harcerstwa Polskiego w Chicago zaczerpnął zwyczaj dzielenia się światłem od skautów austriackich w 2001 roku. Tuż przed opłatkowym spotkaniem Betlejemskie Światło Pokoju przyniesiono z kościoła w ukraińskiej dzielnicy Chicago.
Sympatycznym akcentem spotkania było owacyjne przyjęcie druhny Barbary Chałko. Oklaskami goście gratulowali druhnie Barbarze wyboru na Człowieka Roku 2017 przez redakcję „Dziennika Związkowego”. Zuchy prezentowały plakaty z obszernym wywiadem, a harcerze przy asyście druhny Beaty Niebrugge zawiesili je w honorowym miejscu nad sceną, tak by wszyscy, którzy do tej pory nie zaznajomili się z ich treścią, mogli to uczynić po zakończeniu spotkania. Człowiek Roku 2017, druhna Barbara Chałko, w skromny sposób wypowiedziała się o swoim wyróżnieniu: – Gdyby nie dzieci, młodzież, starsi, harcerstwo by tutaj nie istniało. Gdyby nie instruktorki i instruktorzy, którzy działali przez siedemdziesiąt lat, to by nas tutaj nie było. Gdyby nie te wszystkie moje młode drużynowe, które mają dzisiaj po czterdzieści kilka lat i dalej prowadzą swoje drużyny, to by nas nie było w gazecie. Przyjęłam to wyróżnienie w imieniu naszej całej harcerskiej rodziny. Gratuluję wam wszystkim, że macie zaufanie do naszej organizacji i wartości harcerskich. Mam nadzieję, że nie będziecie zawiedzeni, tak jak my, starsi, nie jesteśmy zawiedzeni, bo mamy harcerskie dusze. Jak raz człowiek się w harcerstwo wciągnie, to zostaje na całe życie.
Opłatkowe spotkanie było przeplatane bogatym programem artystycznym, na który składały się recytacje, jasełka i wspólne kolędowanie. Artystyczne grupy Wichry i Orlęta pod kierownictwem Barbary Ciepieli i druha Konrada Więcka zatańczyły kilka regionalnych tańców, a druh Stanisław Rachwalik przeczytał wzruszający wiersz swojej mamy nawiązujący do świąteczno-noworocznych zwyczajów. Na zakończenie wieczoru podzielono się opłatkiem. Kilka słów do zebranych skierował konsul Piotr Semeniuk: – W imieniu własnym i konsulatu RP gratuluję państwu, że pielęgnujecie piękne tradycje polskiego harcerstwa. Wiem, że jest to rok szczególny, bo 19 maja przyjeżdża do nas prezydent Polski, który jest honorowym zwierzchnikiem harcerzy. Myślę, że będzie to okazja do zaprezentowania harcerstwa polskiego i pokazania, że żyje niezależnie, czy to w Chicago, Tobolsku, Afryce lub Azji. Wszędzie są polscy harcerze.
Łamiąc się opłatkiem, życzono sobie wzajemnie pomyślności w rozpoczętym 2018 roku, w oczekiwaniu na uroczystości uświetniające stulecie odzyskania niepodległości przez Polskę. Piękny świąteczny wieczór w Domu Harcerza zakończył słodki poczęstunek.
Tekst i zdjęcia: Artur Partyka
