Silvio Berlusconi, który zmarł w poniedziałek w Mediolanie w wieku 86 lat, przeszedł do historii jako człowiek, który całkowicie zmienił scenę polityczną we Włoszech. Kontrowersyjny polityk, który wywołał liczne skandale i przez lata toczył sądowe batalie, był obecny w polityce prawie trzy dekady. Trzy razy był premierem.
Urodził się 29 września 1936 roku w Mediolanie i to w tym mieście rozpoczął po studiach prawniczych swoją rozwijającą się błyskawicznie karierę finansową. Był typowym przykładem człowieka, który odniósł sukces dzięki własnej przedsiębiorczości, z jakiej słynął już od lat szkolnych.
Wspominał, że w szkole pisał za pieniądze wypracowania dla kolegów. Potem w młodości śpiewał na statkach wycieczkowych.
W latach 70. Berlusconi został przedsiębiorcą budowlanym i zbudował pierwsze osiedle w Mediolanie – Milano 2. Kolejnym krokiem jego kariery w biznesie było założenie koncernu finansowego i medialnego Fininvest oraz telewizji. Z czasem kolejne jego stacje telewizyjne koncernu Mediaset stały się ogólnokrajowe i zaczęły stanowić konkurencję dla publicznego nadawcy RAI.
Wtedy Berlusconi był już jednym z najbogatszych Włochów.
W styczniu 1994 roku odnoszący sukcesy magnat finansowy i medialny ogłosił decyzję o swym wejściu na scenę polityczną wraz ze swą partią Forza Italia, założoną dwa miesiące wcześniej.
W marcu 1994 roku wygrał wybory i powołał swój pierwszy rząd razem z ówczesnym Sojuszem Narodowym Gianfranco Finiego i Ligą Północną Umberto Bossiego. Pierwszy centroprawicowy rząd Berlusconiego pracował niecały rok. Następny rząd z tymi samymi sojusznikami powołał w 2001 roku; gabinet pracował całą kadencję do 2006 roku.
Do władzy Berlusconi powrócił w 2008 roku po upadku centrolewicowego rządu Romano Prodiego. Trzeci jego gabinet pracował do 2011 roku, a upadł w wyniku utraty większości w parlamencie i w klimacie ciężkiego kryzysu finansowego, w jakim znalazły się Włochy.
Przeciwnicy polityczni zarzucali mu forsowanie ustaw „ad personam”, czyli mających na celu ochronę jego interesów i w obliczu licznych postępowań sądowych.
Berlusconi uważał się za nestora światowej polityki i tak prezentował się podczas kolejnych szczytów G8.
Przez lata utrzymywał przyjacielskie relacje z rosyjskim dyktatorem Władimirem Putinem. Za swój osobisty sukces uznał porozumienie NATO-Rosja zawarte podczas obrad w rzymskiej bazie wojskowej Pratica di Mare w 2002 roku.
Kolejne lata przyniosły serię spraw sądowych Berlusconiego, z których najsłynniejsza dotyczyła rozwiązłych przyjęć w rezydencji polityka, nazwanych „bunga bunga”. Ostatecznie Berlusconi został oczyszczony z zarzutu korzystania z usług nieletniej prostytutki.
Prawomocnie został natomiast skazany za oszustwa podatkowe w swej telewizji Mediaset. Karę więzienia ze względu na wiek zamieniono mu na prace społeczne w domu opieki dla osób starszych. Na mocy tego wyroku i obowiązującej wtedy ustawy Berlusconi został wydalony z Senatu i pozbawiony prawa do kandydowania w wyborach przez sześć lat.
W 2019 roku został eurodeputowanym Forza Italia. Do Senatu Berlusconi wrócił na jesieni zeszłego roku po wyborach wygranych przez blok centroprawicy, w którym jego partia utworzyła koalicję z ugrupowaniem Giorgii Meloni i Ligą Matteo Salviniego.
Ostatni raz były premier pokazał się publicznie 6 maja, gdy nagrano w szpitalu, do którego trafił, jego specjalne przesłanie na zjazd Forza Italia.
Życie prywatne Berlusconiego było bardzo burzliwe. Miał dwie żony i pięcioro dzieci. Następnie związany był z partnerkami młodszymi od niego o kilkadziesiąt lat. Ostatnią jego partnerką była 33-letnia deputowana Forza Italia Marta Fascina, która towarzyszyła mu podczas jego ostatniej hospitalizacji.
Z Rzymu Sylwia Wysocka (PAP)
