Poezja życiem pisana
Chicago (Inf. wł.) – Dwudziestego czwartego listopada w Jezuickim Ośrodku Milenijnym w Chicago odbył się wieczór autorski czworga polonijnych poetów skupionych w Zrzeszeniu Literatów Polskich im. Jana Pawła II. Swoją twórczość prezentowali: Elżbieta Idziak, Ewa Spórna, Jan Zółtek i Leonard Gogiel. Wieczór prowadziła Alina Szymczyk i Władysław Panasiuk. Poezję śpiewał Marcin Kowalik. Tradycyjnie już uczestników wieczoru powitał duszpasterz środowiska literackiego o. Jerzy Karpiński.
Elżbieta Idziak z Kazimierzy Wielkiej przebywa w Stanach od dwudziestu lat. Zawsze była wrażliwa na krzywdę i cierpienie drugiego człowieka, również to związane z emigracją, samotnością i poszukiwaniem bratniej duszy, co uzewnętrznia w swoich utworach, z którymi zadebiutowała w “Wiośnie poetyckiej” w dwutysięcznym szóstym roku, a następnie w „Jesieni poetyckiej” organizowanej przez Zrzeszenie Literatów Polskich im. Jana Pawła II, którego jest członkiem. Jej wiersze zamieszczone są w Antologii poetów chicagowskich. Swoją twórczość prezentowała w konkursie poetyckim im. Tadeusz Ungara organizowanym przez redakcję „Panoramy”. Artystycznie związała się z prowadzonym przez Alinę Szymczyk Teatrem Ludowym „Rzepicha” uczestnicząc w jego wielu przedsięwzięciach artystycznych.
Ewa Spórna, warszawianka, która od siedemnastu lat mieszka w „Wietrznym Mieście”, z pasją podróżuje po świecie. Odwiedziła wiele krajów Europy, Azji, Afryki i obu Ameryk. Była w Japonii i Australii. Ciekawość świata, ludzi, różnych religii i kultur znalazła swe odbicie w jej twórczości. Jest pasjonatką gry na tybetańskich misach, czego dała dowód podczas wieczoru prezentując muzykę, która niesie spokój, uwolnienie od złych myśli, ale również pozwala odczuć piękno niespotykanych dźwięków. Marzeniem poetki jest, aby każda sztuka ukazywała jasne, piękne, pozytywne aspekty życia, ludzi i świata. Aby sztuka budowała miłość, prawdę, niekrzywdzenie drugiej istoty i inspirowała do odkrycia wewnętrznego piękna w nas samych.
Urodzony w Laskach na Podhalu Jan Żółtek w swojej twórczości nawiązuje do klimatów, w których się wychowywał i dorastał. Swoje piętno odcisnęło na jego twórczości przywiązanie do wiary i świata tragicznych przeżyć wojennych rodziców oraz dziadków. Do „Wietrznego Miasta” przybył blisko dwadzieścia lat temu wraz z rodziną i na trwałe związał się z tutejszym środowiskiem literackim. Często w swojej twórczości posługuje się gwarą.
W twórczości Leonarda Gogiela na pierwszym miejscu obecny jest wątek ukochanego Wilna i tęsknota za czasem i miejscem utraconym. Niezwykle sympatyczny „wilniak” potrafi w swoich utworach z niespotykaną swadą pisać o urodzie i pięknie tych stron, do których nie dane mu było wrócić.
– Życie na emigracji pisze wiele scenariuszy zarówno w czasach współczesnych jak i minionych, żeby wspomnieć naszych wielkich ludzi pióra, którzy rzuceni na emigracyjną poniewierkę rozpamiętywali w swoich utworach Ojczyznę i umiłowanie do rodzinnych stron – stwierdza prezes Zrzeszenia Alina Szymczyk podkreślając, że wielu twórcom nigdy nie udało się zaadoptować się w nowej rzeczywistości i nigdy nie zaznali spokoju ani szczęścia. Czasy się zmieniły. Polonia rozrosła się w różnych stronach świata i samorealizacja ludzi wrażliwych nabrała innego kolorytu. Pomimo to, ludzie wrażliwi często cierpią, rozpamiętują tamte utracone chwile. Notują zdarzenia i trwają. Kochają, płaczą, tęsknią, śpiewają i rzeźbią siebie w nowych realiach, a poezja pozwala im wyrażać to, co czują i pragną.
Tekst i zdjęcia:
AB/NEWSRP
(Zdjęcia dostępne są na stronie: www.newsrp.smugmug.com)
