Ewa Malcher
Wybór był niezmiernie trudny, ponieważ wszystkie prace były niepowtarzalne. Wybraliśmy trzy prace, które prezentują trzy odmienne sposoby narracji i ekspresji, a łączącym je lajtmotywem jest doświadczenie Polski jako najważniejszego wydarzenia mijającego roku. Właśnie podróż do Polski i związane z nią przeżycia, a nawet duchowe transformacje, były motywem powracającym jak bumerang w większości prac. Świadczy to o tym, jak silnie zakorzeniona w polonijnej młodzieży jest Polska, poczucie tożsamości kulturowej i świadomość korzeni. Każdy ze zwycięzców przeżył to spotkanie z Polską na swój sposób - z perspektywy neofity, odkrywającego własną przynależność i miejsce w świecie; romantycznego pielgrzyma z Norwidowych wierszy, malującego słowami liryczne pejzaże oraz przedstawiciela Generacji X, żyjącego tu i teraz w pędzie 21. wieku, udowadniającego, ze tradycja i nowoczesność mogą i muszą być ze sobą spojone, by przemówić do współczesnego młodego człowieka.
Prace były bardzo samodzielne, odnoszące się do przeżyć indywidualnych oraz sposobu doświadczania świata z perspektywy osoby młodej, zaledwie kilkunastoletniej.
1 miejsce
Michał Mosz
Uzasadnienie:
Ekspresja własnych odczuć estetycznych i emocjonalnych związanych z doświadczeniem piękna kultury europejskiej przez osobę żyjącą na co dzień na innym kontynencie. W pracy tej kultura polska ukazana jest jako integralna część kultury europejskiej, na tle której autor kreśli Autor podkreśla wagę tożsamości kulturowej i identyfikowania się ze spuścizną kultury polskiej. Esej to opis budzenia się świadomości bycia częścią większej całości – młodych Polonusów z całego świata, których łączy Polska. Praca uwypukla rolę sztuki i tradycji w kształtowaniu tożsamości i przynależności do kręgu kulturowego. Taniec polski jest nośnikiem głębszych znaczeń – estetycznych, symbolicznych, społecznych. Nie tylko prezentuje tradycję polską, ale buduje silne więzi pomiędzy młodymi adeptami tańca z różnych świata. Sztuka, kultura i tradycja to wyznaczniki tożsamości i świadomości
2 miejsce
Nicole Marianna Seliga
Uzasadnienie:
liryczny obraz pejzażów Polski koreluje z wewnętrznymi przeżyciami podmiotu lirycznego, który wspomina piękno kraju ojczystego i tęskni za nim. Forma wiersza z anaforami nawiązuje do poezji w stylu Norwidowskim i Mickiewiczowskim. Powtórzony wers staje się lejtmotywem otwierającym poszczególne zakamarki pamięci podmiotu lirycznego, z którego wydobywa on zarówno wrażenia zmysłowe, jak i duchowe. Synestezja kolorów, dźwięków, smaków prowadzi do ekspresji silnych przeżyć duchowych związanych z tęsknotą za miejscem, do którego się przynależy. Przeżycia, jakich doświadczył podmiot liryczny, powróciły jako poetyckie obrazy malowane słowami, idealizujące Polskę na wzór mitycznej Arkadii. Podmiot ogląda polskie pejzaże z perspektywy wędrowca, pielgrzyma, który przemierzył Polskę wzdłuż i wszerz, doświadczając jej wszystkimi zmysłami. Wrażenia zmysłowe układają się w zapach, smak i kolor domu, za którym się tęskni i do którego się zawsze powraca. Autorka wpisuje się w bogatą tradycję polskiej poezji imigracyjnej, kształtującą tożsamość narodową od czasów romantyzmu.
3 miejsce
Albert Bogdan
Uzasadnienie:
Dynamiczny sposób prowadzenia narracji z perspektywy tu i teraz – nastolatka mknącego przez Rynek Główny w Krakowie na segwayu, porównanego do współczesnej zaczarowanej dorożki. Autor podkreśla zestawienie historii z nowoczesnością, odwołując się jednocześnie do tradycji (zaczarowana dorożka), jak i popkultury (Maverick). Kolaż tradycji i popkultury, opowiadany w czasie teraźniejszym powoduje, że czytelnik oczyma narratora ogląda dynamicznie zmieniające się otoczenie, rozpoznając jednocześnie najbardziej charakterystyczne krakowskie zabytki
