Ewa Malcher
Dla człowieka głęboko wierzącego nie powinno być w życiu pustych „przypadków”, ponieważ wiara w Bożą Opatrzność nie daje miejsca na tak zwany „ślepy traf”. Nie przypadek więc, ani ślepy traf sprawiły to, że w sierpniu 1982 roku ówczesny przełożony salwatorianów w USA, ksiądz Józef Zuziak SDS, zwiedził wystawę malarstwa rodziny Kossów, artystów malarzy z Nowego Jorku. Małżeństwo Jerzego i Bogumiły z synem Włodkiem i córką Tomirą we wspaniałym gmachu chicagowskiego ratusza prezentowali swój dorobek malarski. Wśród ekspozycji wyróżniały się bardzo dużych rozmiarów obrazy o tematyce religijnej, a wśród nich kilka znanych „polskich” wizerunków Matki Bożej, wśród których poczesne miejsce zajmowała czcigodna częstochowska ikona. Po nawiązaniu kontaktów z twórcami wystawy, ksiądz Józef Zuziak SDS zaproponował kupno obrazu z przeznaczeniem do mającego powstać kościoła - sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Merrillville. Obraz jakby „czekał” na to przeznaczenie.
Minęło trochę czasu, zanim obraz dotarł do miejsca przeznaczenia, ponieważ wystawa malarska rodziny Kossów miała już wcześniej zaplanowaną trasę podróży, która wiodła, między innymi, przez Watykan do Polski. Ta trasa wystawy okazała się również opatrznościowa. Jesienią 1982 roku wystawę - zgodnie z planem - przewieziono do Włoch, do Rzymu i zaprezentowano w Watykanie w auli audiencyjnej imienia papieża Pawła VI. W dniu 11 października, w przypadające na ten dzień święto Matki Zbawiciela (zatwierdzone przez Stolicę Świętą dla zgromadzenia zakonnego salwatorianów), obraz Matki Bożej Częstochowskiej poświęcił osobiście papież Jan Paweł II, wiedząc o jego przeznaczeniu do nowego sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Merrillville.
Po zakończeniu wystawy w Watykanie, poświęcony przez papieża obraz został zapakowany i nadany na poczcie watykańskiej do Merrillville.
Autorem obrazu jest syn Jerzego i Bogumiły, Włodek Koss. Obraz o wymiarach 13 stóp i 3 cale x 8 stóp i 11 cali (4.04x2,72m) jest niemal 10 razy większy od oryginału (1,20x0,86m). Jest to najprawdopodobniej największa na świecie kopia jasnogórskiej ikony. Namalowany na płótnie techniką olejną został oprawiony w prostą drewnianą ramę wykonaną z dębu w kolorystyce nawiązującą do kolorystyki drewnianych elementów nowo wybudowanego kościoła i jego wystroju. Całość osadzona jest w stalowej ramie ważącej półtorej tony, która jest częścią hydraulicznego urządzenia podnośnego. Dzięki temu obraz może być opuszczany i podnoszony. Nawiązuje w ten sposób do tradycji odsłaniania i zasłaniania obrazu w Częstochowie tym bardziej, że w sanktuarium w Merrillville za obrazem została zaprojektowana przestrzeń z przeznaczeniem na „Panoramę Tysiąclecia Chrześcijaństwa w Polsce,” ruchomą szopkę.
Wracając do obrazu, artysta dokonał próby dosyć wiernego skopiowania jasnogórskiej ikony, zachowując kolorystykę właściwą barwom oryginału. Częściowo udało mu się również uchwycić ten niepowtarzalny wyraz twarzy Madonny z bardzo łagodnym chociaż niezwykle smutnym spojrzeniem. W oczach Maryi zachowane zostały błyski świateł w tęczówce skierowane ku środkowi, nadające wyraz niezwykłej przenikliwości wzroku Matki Chrystusa. Jest jednak innowacja w merrillvillskim obrazie w stosunku do oryginału. Jest nią łza, która wypływa z lewego oka Maryi. W zamiarze artysty łza jest symbolem bólu narodu polskiego, spowodowanego ogłoszeniem stanu wojennego.
Koronacja Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej
Uroczystość koronacji miała miejsce w niedzielę, 25 sierpnia 2013 roku. Stało się to dokładnie w 30. rocznicę poświęcenia merrillvillskiego kościoła.
Koronacji dokonał ordynariusz diecezji Gary, Jego Ekscelencja ksiądz biskup Dale J. Melczek, podczas mszy św. o godzinie 12.00. W uroczystości wzięło udział ponad tysiąc wiernych.
Obrzęd koronacji nastąpił w czasie mszy świętej, tuż po homilii. O akt koronacji poprosił księdza biskupa przełożony polskiej prowincji salwatorianów, ksiądz prowincjał Piotr Filas SDS, oraz przełożony wspólnoty w Merrillville, ksiądz Łukasz Kleczka SDS. W odpowiedzi na tę prośbę został odczytany dekret księdza biskupa dotyczący aktu koronacji obrazu. Następnie ksiądz biskup zaprosił do wspólnej modlitwy i po odśpiewaniu wezwań i Litanii Loretańskiej odmówił modlitwę dziękczynną i dokonał błogosławieństwa koron.
Na podstawie salwatorianie.us
